- Topicstarter
- #1
- 6 feb 2011
- 13.473
- 66
Wat is er toch in godsnaam aan de hand met de smaak van Marokkaanse ouders de laatste tijd als het gaat om kindernamen. De pasgeboren Marokkaanse baby’s hebben de laatste paar jaren echt vreemde namen gekregen. Veel ouders van deze tijd willen een soort van trendy namen geven aan hun kinderen. Hele rare criteria hanteren ze.
Ik hoor ze al denken.
‘We wonen in Nederland en we hebben een Marokkaanse achtergrond. Ik wil daarom een naam die bij onze achtergrond past en ook in het Nederlands leuk klinkt. Als ik een zoontje heb noem ik hem Rayan. Kijk Rayan klinkt als Bryan. Heb ik een dochter dan noem ik haar Lina of Sara.’
Rayan en Lina zijn bij uitstek de twee namen als het gaat om de tijdsgeest van dit moment. Rayan, Lina, Amber…….ik vind die namen zo raar klinken. Ze zullen ongetwijfeld een goede betekenis hebben en er is in principe niks mis mee, maar waar zijn de stoere en krachtige namen gebleven als Mustapha, Mohamed, Abdullah. Eerlijk, wat staat nou stoerder? Als je kinderen Mohamed, Mustapha, Abderrahmaan en Khadija heten of je hebt kinderen en ze heten Rayan Bryan Grayan.
Stel je hebt ruzie, ik wens natuurlijk niemand ruzie toe, maar je bent toch in een benarde situatie beland en iemand wilt je iets aandoen. Als gezonde Marokkaan haal je natuurlijk je broers er bij.
Maar wat klinkt gevaarlijker?
‘He, wacht maar a viezerik. Tegen mij durf je wel……ik ga mijn broers erbij halen, Hamza Mo en Moussie eten je op vriend, jij weet nog niet mijn broers, net Daltons!’
Ja, dit is krachtige taal. Als je dit hoort, schijt je hem wel even. Als Hamza Mo en Moussie komen dan staat er wel wat te wachten. Die namen staan garant voor een goed pak slaag.
Maar stel je bent een kind en je zegt:
‘Hé, wacht maar a viezerik, ik ga Rayan, Samy en Fauzi halen.’
‘Tozzz…..haal ze maar. Moet ik met ze gaan vechten of zingen. Klinken net als zangers van een boy-band.’
Ja, Rayan Samy en Fauzi klinken natuurlijk niet zo hardcore als de oude namen. Dan heb je toch wel een probleempje. Begrijp me niet verkeerd, Rayan, Samy en Fauzi kunnen ook drie verschrikkelijke K1 beren zijn, maar ik stel me er toch iets anders bij voor. Ik persoonlijk zou denk ik nog eerder bang worden als een kleine jongen tegen me zou zeggen:
‘Wacht maar vriend, ik ga mijn zussen halen. Jij weet nog niet mijn zussen. Gangster Zoubida, bolle Hayat en sneaky Tamimount maken je af!’
De Marokkanen van mijn generatie willen ook jammer genoeg niet meer zoveel kinderen meer. Carrière of gewoon geen zin in al dat gedoe spelen een rol.
Je hoort ze zeggen: ‘Ik wil niet meer dan twee kinderen.’
Een gezin van twee kinderen. Mijn moeder zat toen pas aan het begin. Als je tegen onze moeders twee kinderen zou zeggen, dan lachen ze je uit.
‘Twee kinderen? Dat is warming-up vriend. Dat is gewoon om erin te komen. Trouwens, je beste kinderen zijn altijd pas na de derde, dus ga nog maar even door!’
Ik kom zelf uit een groot gezin en zou me niet voor kunnen stellen dat ik alleen een broertje en zusje zou hebben. Dat zou een partij saai zijn geweest, oeefff! Ik had die rwina in huis voor geen goud willen missen. Een uur na de boodschappen waren alle lekkere dingen op, je broer die je van het stapelbed afdondert met gevaar voor je leven. Je zusjes die je wiskundeboeken met stift inkleuren. Dat maakte het zo speciaal, die tijden waren juist de krenten in de pap.
Mensen, geef je kinderen alsjeblieft een beetje normale namen. Natuurlijk kan ik begrijpen dat je je kinderen geen Miloud, Bouchaib of Dries meer noemt, maar overdrijf ook niet met die moderne namen. Zou me trouwens ook niks verbazen als Marokkanen over een tijd gewoon westerse namen gaan krijgen. En gun je kinderen meer dan alleen een broertje of zusje. Gun ze ook een beetje wat jij hebt meegemaakt. Dat had je toch voor geen goud willen missen?
Ik hoor ze al denken.
‘We wonen in Nederland en we hebben een Marokkaanse achtergrond. Ik wil daarom een naam die bij onze achtergrond past en ook in het Nederlands leuk klinkt. Als ik een zoontje heb noem ik hem Rayan. Kijk Rayan klinkt als Bryan. Heb ik een dochter dan noem ik haar Lina of Sara.’
Rayan en Lina zijn bij uitstek de twee namen als het gaat om de tijdsgeest van dit moment. Rayan, Lina, Amber…….ik vind die namen zo raar klinken. Ze zullen ongetwijfeld een goede betekenis hebben en er is in principe niks mis mee, maar waar zijn de stoere en krachtige namen gebleven als Mustapha, Mohamed, Abdullah. Eerlijk, wat staat nou stoerder? Als je kinderen Mohamed, Mustapha, Abderrahmaan en Khadija heten of je hebt kinderen en ze heten Rayan Bryan Grayan.
Stel je hebt ruzie, ik wens natuurlijk niemand ruzie toe, maar je bent toch in een benarde situatie beland en iemand wilt je iets aandoen. Als gezonde Marokkaan haal je natuurlijk je broers er bij.
Maar wat klinkt gevaarlijker?
‘He, wacht maar a viezerik. Tegen mij durf je wel……ik ga mijn broers erbij halen, Hamza Mo en Moussie eten je op vriend, jij weet nog niet mijn broers, net Daltons!’
Ja, dit is krachtige taal. Als je dit hoort, schijt je hem wel even. Als Hamza Mo en Moussie komen dan staat er wel wat te wachten. Die namen staan garant voor een goed pak slaag.
Maar stel je bent een kind en je zegt:
‘Hé, wacht maar a viezerik, ik ga Rayan, Samy en Fauzi halen.’
‘Tozzz…..haal ze maar. Moet ik met ze gaan vechten of zingen. Klinken net als zangers van een boy-band.’
Ja, Rayan Samy en Fauzi klinken natuurlijk niet zo hardcore als de oude namen. Dan heb je toch wel een probleempje. Begrijp me niet verkeerd, Rayan, Samy en Fauzi kunnen ook drie verschrikkelijke K1 beren zijn, maar ik stel me er toch iets anders bij voor. Ik persoonlijk zou denk ik nog eerder bang worden als een kleine jongen tegen me zou zeggen:
‘Wacht maar vriend, ik ga mijn zussen halen. Jij weet nog niet mijn zussen. Gangster Zoubida, bolle Hayat en sneaky Tamimount maken je af!’
De Marokkanen van mijn generatie willen ook jammer genoeg niet meer zoveel kinderen meer. Carrière of gewoon geen zin in al dat gedoe spelen een rol.
Je hoort ze zeggen: ‘Ik wil niet meer dan twee kinderen.’
Een gezin van twee kinderen. Mijn moeder zat toen pas aan het begin. Als je tegen onze moeders twee kinderen zou zeggen, dan lachen ze je uit.
‘Twee kinderen? Dat is warming-up vriend. Dat is gewoon om erin te komen. Trouwens, je beste kinderen zijn altijd pas na de derde, dus ga nog maar even door!’
Ik kom zelf uit een groot gezin en zou me niet voor kunnen stellen dat ik alleen een broertje en zusje zou hebben. Dat zou een partij saai zijn geweest, oeefff! Ik had die rwina in huis voor geen goud willen missen. Een uur na de boodschappen waren alle lekkere dingen op, je broer die je van het stapelbed afdondert met gevaar voor je leven. Je zusjes die je wiskundeboeken met stift inkleuren. Dat maakte het zo speciaal, die tijden waren juist de krenten in de pap.
Mensen, geef je kinderen alsjeblieft een beetje normale namen. Natuurlijk kan ik begrijpen dat je je kinderen geen Miloud, Bouchaib of Dries meer noemt, maar overdrijf ook niet met die moderne namen. Zou me trouwens ook niks verbazen als Marokkanen over een tijd gewoon westerse namen gaan krijgen. En gun je kinderen meer dan alleen een broertje of zusje. Gun ze ook een beetje wat jij hebt meegemaakt. Dat had je toch voor geen goud willen missen?
