- Topicstarter
- #1
- 6 feb 2011
- 13.473
- 66
Wie herinnert zich op school de eigenaardigheden nog van bepaalde Nederlandse klasgenoten? Elke Marokkaan, die in Nederland op school heeft gezeten, moet deze nog kunnen herinneren. Het zijn zaken waar je als Marokkaan totaal niet bij kan met je hoofd. Dat je echt denkt van: ‘Tozzzzz, dit meen je toch niet.’
Even een paar scenario’s om jullie geheugen op te frissen.
Mensen, wie kent deze nog? Dan kom je een dubbeltje of twintig cent tekort in de kantine voor een koek en je vraagt een Nederlands klasgenootje of hij of zij dat voor je hebt. Heel aardig geeft hij het je. Niks aan de hand zou je zeggen. Totdat een week later diezelfde persoon een beetje geïrriteerd naar je toe komt.
‘Hé, vorige week had ik je twintig cent geleend. Wanneer mag ik het terug?’
Totaal verbijsterd kijk je ‘m aan. Je denkt eerst nog dat het een grap is, totdat hij je net iets te lang bloedserieus aan blijft staren. Uit schaamte graai je in je zakken en je geeft ‘m een Euro.
‘Hier, laat de rest maar zitten.’
Als deze jullie niet bekend voor komt, heb ik heb er nog eentje. Elke Marokkaan is altijd wel een paar keer per jaar een pen vergeten in de les. Dan vraag je aan de persoon naast je of je even een pen mag lenen.
‘Hé Astrid, ik ben mijn pen vergeten. Heb je misschien een pennetje voor me?’
‘Nee, sorry! Dit is de enige pen die ik bij me heb.’
Oké, je gelooft dat gewoon. Geen reden om dat niet te doen. Totdat Astrid een dikke uitpuilende etui uit haar rugzak haalt. Helemaal volgepropt met dikke lekkere Parker-pennen.
‘Tfoeee’, gaat er dan door je kop heen als gezonde Marokkaan. ‘Stop die vieze teringpennen alsjeblieft in’,…….de rest kunnen jullie zelf wel bedenken.
Ook als je je schrift bent vergeten en een blaadje wilt lenen krijg je altijd van die rare opmerkingen naar je hoofd geslingerd.
‘Neem voortaan je eigen schriften mee ja!’
‘Nee, als ik ‘m scheur dan valt mijn schrift uit elkaar.’
Of je krijgt gewoon heel simpel als antwoord: ‘Nee liever niet.’
Wat ik vroeger persoonlijk echt dood en dood eng vond in mijn schoolcarrière, was afkijken bij sommige Nederlanders. Waar elke Marokkaan je gewoon laat afkijken of zijn hele blaadje aan je doorpaast, zijn Nederlanders echt heel eng hierin. Horror!
De toets is begonnen. Het is heel stil in de klas en je begrijpt er helemaal geen snars van. Je probeert stiekem op het blaadje te gluren van iemand naast je. Het gaat een tijdje goed, totdat ineens de gierige Nederlander door krijgt dat je bij hem aan het afkijken bent. Enge shit. Hij kijkt je gelijk boos aan.
‘Oh jee, wat gaat er nu gebeuren’, denk je dan.
Op een net iets te harde toon, zodat natuurlijk de leraar het kan horen, zegt hij ineens:
‘Wat zit je op mijn blaadje te kijken. Het is niet mijn probleem dat jij niet geleerd hebt.’
Heel de klas en de leraar kijken je aan en je voelt je zwaar voor paal staan. Je kijkt gelijk de andere kant op en doet alsof je helemaal niet aan het spieken was, maar het kwaad is al geschied. De rest van het uur houdt de leraar je zwaar in de gaten en de onvoldoende een feit. Op dat moment kan je ‘m echt killen.
Je hebt ook Nederlanders die voor de les tegen je zeggen, ja je mag bij mij afkijken! En als de toets eenmaal is begonnen doen ze net alsof je niet bestaat. Jij helemaal oogcontact proberen te zoeken, maar niks. Hij is druk aan het schrijven en jouw velletje is nog angstaanjagend leeg. Na de les komt hij met een drogreden: ‘Ja, de leraar keek heel de tijd. Het kon echt niet man!’
Voordat ik iedereen over een kam ga scheren wil ik even zeggen dat natuurlijk niet alle Nederlanders zo zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat je vroeger bij mij op school ook echt van die Nederlanders had die helemaal opgingen in de buitenlanders. Zwaar gul en echt heel chill in alles. Hun laatste cent geven ze nog aan je. Maar als ik terugdenk aan die typisch gierige Nederlanders die tien cent kwamen terug vragen of je een pen misgunnen, schiet ik nu spontaan in de lach. Karikaturen van zichzelf waren het, geweldig!
Even een paar scenario’s om jullie geheugen op te frissen.
Mensen, wie kent deze nog? Dan kom je een dubbeltje of twintig cent tekort in de kantine voor een koek en je vraagt een Nederlands klasgenootje of hij of zij dat voor je hebt. Heel aardig geeft hij het je. Niks aan de hand zou je zeggen. Totdat een week later diezelfde persoon een beetje geïrriteerd naar je toe komt.
‘Hé, vorige week had ik je twintig cent geleend. Wanneer mag ik het terug?’
Totaal verbijsterd kijk je ‘m aan. Je denkt eerst nog dat het een grap is, totdat hij je net iets te lang bloedserieus aan blijft staren. Uit schaamte graai je in je zakken en je geeft ‘m een Euro.
‘Hier, laat de rest maar zitten.’
Als deze jullie niet bekend voor komt, heb ik heb er nog eentje. Elke Marokkaan is altijd wel een paar keer per jaar een pen vergeten in de les. Dan vraag je aan de persoon naast je of je even een pen mag lenen.
‘Hé Astrid, ik ben mijn pen vergeten. Heb je misschien een pennetje voor me?’
‘Nee, sorry! Dit is de enige pen die ik bij me heb.’
Oké, je gelooft dat gewoon. Geen reden om dat niet te doen. Totdat Astrid een dikke uitpuilende etui uit haar rugzak haalt. Helemaal volgepropt met dikke lekkere Parker-pennen.
‘Tfoeee’, gaat er dan door je kop heen als gezonde Marokkaan. ‘Stop die vieze teringpennen alsjeblieft in’,…….de rest kunnen jullie zelf wel bedenken.
Ook als je je schrift bent vergeten en een blaadje wilt lenen krijg je altijd van die rare opmerkingen naar je hoofd geslingerd.
‘Neem voortaan je eigen schriften mee ja!’
‘Nee, als ik ‘m scheur dan valt mijn schrift uit elkaar.’
Of je krijgt gewoon heel simpel als antwoord: ‘Nee liever niet.’
Wat ik vroeger persoonlijk echt dood en dood eng vond in mijn schoolcarrière, was afkijken bij sommige Nederlanders. Waar elke Marokkaan je gewoon laat afkijken of zijn hele blaadje aan je doorpaast, zijn Nederlanders echt heel eng hierin. Horror!
De toets is begonnen. Het is heel stil in de klas en je begrijpt er helemaal geen snars van. Je probeert stiekem op het blaadje te gluren van iemand naast je. Het gaat een tijdje goed, totdat ineens de gierige Nederlander door krijgt dat je bij hem aan het afkijken bent. Enge shit. Hij kijkt je gelijk boos aan.
‘Oh jee, wat gaat er nu gebeuren’, denk je dan.
Op een net iets te harde toon, zodat natuurlijk de leraar het kan horen, zegt hij ineens:
‘Wat zit je op mijn blaadje te kijken. Het is niet mijn probleem dat jij niet geleerd hebt.’
Heel de klas en de leraar kijken je aan en je voelt je zwaar voor paal staan. Je kijkt gelijk de andere kant op en doet alsof je helemaal niet aan het spieken was, maar het kwaad is al geschied. De rest van het uur houdt de leraar je zwaar in de gaten en de onvoldoende een feit. Op dat moment kan je ‘m echt killen.
Je hebt ook Nederlanders die voor de les tegen je zeggen, ja je mag bij mij afkijken! En als de toets eenmaal is begonnen doen ze net alsof je niet bestaat. Jij helemaal oogcontact proberen te zoeken, maar niks. Hij is druk aan het schrijven en jouw velletje is nog angstaanjagend leeg. Na de les komt hij met een drogreden: ‘Ja, de leraar keek heel de tijd. Het kon echt niet man!’
Voordat ik iedereen over een kam ga scheren wil ik even zeggen dat natuurlijk niet alle Nederlanders zo zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat je vroeger bij mij op school ook echt van die Nederlanders had die helemaal opgingen in de buitenlanders. Zwaar gul en echt heel chill in alles. Hun laatste cent geven ze nog aan je. Maar als ik terugdenk aan die typisch gierige Nederlanders die tien cent kwamen terug vragen of je een pen misgunnen, schiet ik nu spontaan in de lach. Karikaturen van zichzelf waren het, geweldig!