After rain comes sunshine

[lopititia]

After rain comes sunshine


Proloog

Het leven bestaat uit 2 delen. Geluk & Ongeluk. Je maakt een van de twee weleens mee in je leven. Ze zeggen meestal het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Is dat maar een spreekwoord? Daar kom je gek genoeg zelf achter. Je hebt het allemaal niet zelf in de hand. Je kan je leven niet zomaar zelf besturen. Het ligt allemaal in de handen van Allah Subhana Wa Tahala. Als er iets ergs gebeurd is treur niet, want Waarlijk na slechte tijden , komen goede tijden. Neem een kijkje in mijn leven. Hoe moeilijk ik het ook had in mijn leven. Aan het eind van de tunnel wachtte me altijd een lichtpuntje op. Ik krijg vaak beproevingen in me leven die ik moest doorstaan en Elhamdoelilah alles is goed gekomen met behulp van mijn Smeekgebede tijdens het gebed die ik 5 maal per dag verricht. Als je Allah gedenk zal hij ook aan je denken. Ik waarschuw jullie meiden begin nooit aan jongens , je zal enkel in de problemen komen. Als je een jongen beweert dat hij van je houdt dan wijs je hem de weg naar je vader , laat je niet inpalmen door hun lieve zusters, ik gun jullie alleen het beste. Jullie meiden moesten eens weten wat jullie waard zijn. Jullie zijn waardevolle diamanten en daar mag niemand aan zitten ! Maak niet zelfde fout als die ik heb gemaakt. In Shaa Allah zal alles goed komen. Moge Allah jullie allen het geluk schenken in jullie leven.

Woorden zeggen niet altijd veel over een persoon

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze opgave mag worden verveelvoudigd,
opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand,
of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch,
mechanisch, door fotokopieën, opnamen,
of enige andere manier zonder voorafgaande toestemming van de auteur.
Lopititia 2013-2014​

 

[lopititia]

​

Het was begin Juni. In het hartje van de zomer. De zon scheen fel en het was een goed gelegenheid om de strand te bezoeken. Mijn vriendinnen en ik besloten om eens lopend naar het strand te gaan, aangezien het mooi weer is. Het was een lange weg. We kregen veel aandacht van voorbij rijdende jongens. Wat ik vaak gemerkt heb is dat mijn vriendinnen veel bezig zijn met jongens. Ik vertrouw jongens niet, en ben er nooit mee bezig. 'Check hem' zei een van mijn vriendinnen. Samen keken we naar een lange jongen die een gesprek voerde met een oude man. De meiden stonden stil en probeerde aandacht te zoeken bij hem. Schandalig vond ik dat. Ik wou weglopen alleen de meiden riepen me terug. 'Kom op doe niet zo schijnheilig' Ik werd woedend en keek de kant op van de jongeman. Hij keek ons even aan en richtte zich weer op de oude man. Hmm ook nog eens arrogant. Ik bekeek hem van top tot teen. Waarom doe ik dat? Waarom denk ik aan hem? Haal hem uit je gedachte. 'Pff wesh willen jullie hier de hele dag staan?' De arrogante jongen zei de oude man gedag en stapte in zijn auto. 'Kom laten we gaan' zei een van de meiden. Nou pas dacht ik bij mezelf. We liepen langs een lange weg die leidde naar het strand. Er liepen hier niet veel mensen , meestal rijden ze hier met de auto. Wat ik heb opgemerkt. Saloua een van de meiden die hetzelfde dacht als mij en tenslotte ook mijn beste vriendin keek verdrietig voor haar uit. Ik liep op haar af en deed mijn arm over haar schouders heen. 'Wat is er lieverd, waarom kijk je zo sip?' Ze reageerde alleen met een knikje , omdat de rest van de meiden zich ook afvroegen wat er met haar was. 'Vertel ik je straks' fluisterde ze in mijn oor. Ik vond het goed en probeerde haar op te vrolijken door een beetje gek te doen. 'Narjis je bent echt gek' zei Saloua en probeerde te lachen , maar het bleef bij een droevig gezicht. We waren aangekomen bij het strand. Ik observeerde de strand. Hier en daar had je wat jongens die elke voorbij lopende meisje versierde. Stelletje Aso's die niks te doen hebben. Zelfs de meiden van tegenwoordig versieren de jongens. Waar gaat deze wereld naar toe? We namen plaatst op een terrasje waar we het een en ander bestelde. 'Heey schoonheden' zeiden een paar jongens die op ons af kwam lopen. Nee hé heb je dit weer ! Op dit soort momenten heb ik echt zin om keihard weg te rennen. 'Mag ik plaats nemen?' vroeg hij zogenaamd netjes. Ik keek de meiden aan met een blik dat ze 'nee' moeten zeggen, maar tevergeefs ik ken mijn vriendinnen goed genoeg. 'Ja tuurlijk is geen probleem' zeiden ze tegen elkaar. Niet ze vragen om mijn mening. Saloua keek me ongemakkelijk aan. 'Saloua en ik gaan even wat lopen op het zand' Ze zeiden niks en richtte zich alleen op de jongens. Pff waar zijn ze goed voor. Saloua stond op en samen wouden we net weglopen. 'Waar gaan jullie heen ?' vroeg een van de jongens. 'Gaat je niks aan' zei ik en Saloua schoot in de lach. Als je zijn gezicht eens zag. 'Je hoeft niet zo arrogant te doen?' zei hij en ik stond perplex. 'Ik ga me energie niet verspillen aan een nietsnut als jij' Iedereen schoot in de lach en de jongen schaamde zich en keek voor zich uit. Saloua en ik liepen samen over het zand. Het voelde heerlijk , het warme zand tussen je voeten. 'Vertel' kwam er zacht uit mijn mond. Ze probeerde niet in tranen uit te barstten. Ze vertelde me heel het verhaal. Het had te maken met die 'arrogante jongen' die we daarnet tegen kwamen waar de meiden aandacht van zochten. 'Hij is jouw schoenzool niet eens waard. Geniet van je leven meid.. School is voorbij laten we er leuke vakantie van maken.' Ze veegde een opkomende traan weg en glimlachte weer. 'Zo mag ik het zien' Tijdens het lopen kwamen we ijscoman tegen. 'Ik heb wel zin in ijs en jij?' zei ik tegen Saloua die druk bezig was met het observeren van een persoon. 'Waar kijk je naar?' vroeg ik en ze wees naar 'Die arrogante jongen' en ik gaf haar een schouderklopje. 'Negeer hem gewoon. Trouwens hoe heet hij?' Ze keek me bedroefd aan en zei zachtjes: 'Eman' 'Die naam bezorgt me al kotsneigingen.. Ik mag hem echt niet.. Al ken ik hem niet' zei ik en Saloua schoot in de lach. 'Zie je ik kan je wel aan het lachen krijgen' Samen liepen we op de ijscoman af en koos de smaak die we graag wouden hebben. 'Dat is dan 3,50' zei hij , ik wou net mijn portemonnee uit mijn zak halen totdat iemand zei: 'ik betaal wel' Geschokt keken we beiden naar achter.

 

[lopititia]

We keken beiden naar Eman die de ijscoman betaalde. ‘Dat had niet gehoeven’ zei ik bot en hij gunde mij een glimlach en negeerde Saloua compleet. ‘Ik betaal graag voor een schoonheid als jou’ Ik moest bijna kotsen van zijn vertoning. Saloua liep van ons vandaan. Ik bleef alleen met hem over. ‘Zou je even aan de kant willen gaan?’ vroeg ik zo netjes mogelijk. ‘Alleen als je me vertelt hoe je heet’ Ik lachte hem uit. ‘Is het zo grappig?’ vroeg hij sarcastisch. Hij krabde wat aan zijn krullen en haalde zijn telefoon uit zijn zak. ‘Hier toets je nummer in’ Hij gaf mij zijn telefoon. ‘Hier heb je je telefoon terug, ik heb geen behoefte aan jou en alle jongens ‘. Hij stond versteld en deed zijn telefoon terug. ‘Ik wil je graag leren kennen’ Ik zette een stap naar achter en zei hem gedag. Ik liep terug naar Saloua die me een zure blik gaf. ‘Wat is er met je?’ Ze negeerde me en liep terug naar de groepje meiden. Ik rende op haar af. ‘Wacht’ zei ik bijna hijgend door het rennen. ‘Ik praat niet met verraders’ waren haar woorden. ‘Ik kan het uitleggen , alsjeblieft luister naar me’ zei ik aan een stuk door. De meiden vroegen zich af wat er zich afspeelde tussen mij en Eman. ‘Ik heb niks met Eman.. ik heb hem net afgewezen’ zei ik en keek Saloua aan. ‘Waarom laat je die kans gaan dombo’ zei een van de meiden. ‘Omdat ik anders dan jou ben’ Ze stond woedend op. ‘Oooh pik je dat’ riep een van de jongens die daar ook zat. ‘Stook nou niet op schijnheil, de enige reden waarom je hier bent, is omdat je speeltje zoekt die jou behoeftes kan bevredigen’ schreeuwde ik aan een stuk door. ‘Oprotten uit mijn buurt’ riep de jongen. Woedend stond ik op en Saloua liep met me mee. ‘Het spijt me ‘ Ik keek haar aan. ‘Wat spijt je?’ vroeg ik en zag dat groepje van de meiden mij vies aankeken. ‘Dat ik zo dom tegen je deed, trouwens dat was een goede actie van jou’ zei ze en samen lachte we. Ik was mezelf niet. ‘Kom laten we er leuke dag van maken , zonder jongens en fake vriendinnen’ riep ik extra hard zodat de meiden het zal horen. Ze staken allemaal middelvinger op. ‘Kontenlikkers ‘ riep ik en liep omarmd met Saloua aan de rand van het water waar je op kon zitten. Het zag er allemaal prachtig uit. Je moet hier vooral komen in de avond dan staan alle lichten aan en dan lijkt het alsof je niet in Nederland ben , maar in Parijs. ‘Saloua waar denk je aan?’ zei ik en zag dat ze schrok van mijn zin. ‘Ik hou nog steeds veel van Eman’ Ik wreef over haar been. ‘Het komt allemaal goed lieve schat.. Je bent nog jong ooit vind je wel de ware.. Eman is niet voor jou bestemd..

‘’Allah neemt zomaar iets van je weg zonder er iets beter voor in de plaats te geven’’

‘Je hebt gelijk lieverd’ zei ze en ze knuffelde me. Het begon al te schemeren en de lichten gingen allemaal aan. Wauw het was werkelijk prachtig.

‘Narjis ik moet echt gaan mijn moeder gaat ongerust worden’ zei Saloua en keek nog even op haar telefoon. ‘Is goed schat ‘ zei ik en we namen afscheid met gebruikelijke kusjes. Ik keek nog wat voor me uit. De windvlaag blies over mijn gezicht. Ik volgde vanuit mijn ooghoeken een gedaante dat naast me kwam zitten. ‘Mag ik hier komen zitten?’ kwam er uit zijn mond. Ik keek nog steeds niet naar hem en reageerde er niet op. Hij is wel de laatste persoon waar ik nu zin in heb. ‘Ga je gang ik was toch al van plan weg te gaan’ Ik stond op en pakte me spullen. Ik werd teruggetrokken. Geschrokken keek ik zijn kant op. ‘Hoe durf je mij aan te raken?’ Hij krulde zijn mond dat een glimlach vormde. Voor even besefte ik hoe mooi hij was. Ik schudde de gedachtes weg en haalde ruw mijn arm van zijn hand. ‘Als je me nog een x aanraakt…’ ik stopte midden in mijn zin toen hij opeens opstond. Hij was echt lang. ‘Wat ga je dan doen?’ zei hij en ging met zijn handen over zijn krullen. Voor even keken we elkaar aan. Het leek net alsof wij de enige waren en dat de mensen om ons heen voor even gestopt zijn. Mijn gedachte werd verstoord door mijn telefoon die afging. ‘Ik moet dat opnemen en laat me voortaan met rust’ zei ik en liet hem zo achter. Ik haalde mijn telefoon uit mijn broekzak. Pff mijn moeder had gebeld. Die vraagt zich zeker af waar ik bleef.

 

[lopititia]

After rain comes sunshine♥ - Chaima.nl


Voor diegene die het willen lezen.

Het verhaal is af !

 

[Ewa]

wist wel da je dingen daar ging pakke

 

[Patron]

Heb je het verhaal helemaal zelf geschreven? TbarkAllah je kan mooie verhalen schrijven! Vooral door de ik vorm kan ik me echt inleven in hoofdpersoon, ook al is het onderwerp echt vrouwelijk

 

[lopititia]

Heb je het verhaal helemaal zelf geschreven? TbarkAllah je kan mooie verhalen schrijven! Vooral door de ik vorm kan ik me echt inleven in hoofdpersoon, ook al is het onderwerp echt vrouwelijk

Ik heb het helemaal zelf geschreven geheel uit eigen inspiratie en beetje van mijn gebeurtenissen in me eigen leven. Dankje wel. Ik heb weinig tijd , maar zal er snel mee doorgaan

 

[lopititia]

Ik opende de deur van mijn huis. Ik sloop langzaam naar binnen. Ik hoop dat mijn broer niet wakker is anders ben ik nu de pineut. Ik rende snel naar boven en sprintte mijn kamer in. Pff dat lucht op. Ik ontdeed me van mijn kleding, opeens hoor ik mijn kamerdeur opengaan. Ik keek snel om. Het was mijn moeder. Opgelucht. ‘Waar kom je zo laat vandaan?’ Uhmm wat moest ik nou zeggen. Ik mocht van mijn moeder nooit naar het strand. Wat zal ik verzinnen? ‘Ik was even bij Saloua’ verzon ik snel en deed alsof bezig was om mijn pyjama te zoeken. ‘Ooh oke bel me voortaan als je bij haar bent’’ zei ze en verliet mijn kamer. Pfjieuw dat lucht op nog even en ik had me versproken. Ik lag nog voor even in bed en dacht aan die momenten die zich daarnet afspeelde. Wat zou hij van me willen? Zou hij me echt leuk vinden. Vele vragen spookte door mijn hoofd. Trap er niet in Narjis, kijk wat hij Saloua heeft aangedaan. Wat als Saloua nou overdrijft. Uff ik zat in tweestrijd. Ik moet die klootzak niet geloven en ver uit zijn buurt blijven. Ik kon de slaap nog steeds niet vatten. Ik draaide steeds rondjes in mijn bed. Ik moet Eman uit mijn hoofd halen ! Ik vroeg Allah om hulp.

Oh Allah vergemakkelijk voor me en bescherm me tegen het kwade.. Amien.


Ik reciteerde nog een paar Surats en viel daarna als een blok in slaap. Ik had een geweldige droom gehad. Nog nooit in mijn leven heb ik zoiets moois gedroomd. Het ging als volgt.
Ik zat in mijn huis en er schemerde een hele mooie licht naar binnen in mijn huis. Het was een gouden licht waar ik haast niks kon zien. Het was prachtig om te zien. Ik zag opeens 2 stelletjes ze waren heel gelukkig met elkaar. Het was prachtig om te zien.

Ik werd wakker met een glimlach. Ik stond fit op en deed de gordijnen open. De zon scheen fel. Wat een heerlijke dag. Ik rekte me uit en hoorde mijn telefoon piepen. Ik werd gebeld. Snel nam ik op. ‘Hallo met Narjis’ zei ik , het was stil aan de andere kant. Ik keek naar de nummer. ‘’Anouuaaaar hoe gaat het met je?’ riep ik haast door alle daken. ‘Je hoeft niet te schreeuwen’ zei hij en ik moest lachen. Anouar is een van mijn beste vrienden. Ik kan heel goed met hem vinden , ik zie hem als mijn broer. Zo praatte we verder. We hadden die dag afgesproken om wat leuks te doen. Ik ga namelijk niet alleen. Ik ging met Saloua. Ik wil niet dat mensen denken dat we een stelletje zijn. Ik liep snel naar beneden en vond dat alles een zootje was. Mijn taak om dat allemaal op te ruimen. Ik ruimde alles op en maakte een ontbijt voor mezelf. Saloua sms’te die dag nog dat ze langs gaat komen voordat we naar Anouar gaan. Ik vond het goed. Het was ongeveer 12 uur en niemand was wakker. Slaapkoppen dacht ik bij mezelf. Ik hoorde iemand van de trap naar beneden komen. Toen diegene de woonkamer inliep zag ik dat het mijn moeder was. ‘Shoukran’ zei ze toen ze zag dat alles schoon was. Mooi heb ik mijn moeder weer eens tevreden gesteld. De bel ging , dat moet Saloua zijn. Ik opende de deur en groette me uitbundig. ‘Heej lieverd ik dacht ik kom misschien wat eerder vind je niet erg toch?’ Ik lachte haar uit. ‘Waarom zou ik dat erg vinden schat?’ Ze knikte en samen liepen we naar binnen. Saloua’s telefoon ging over. ‘Wie is dat? ‘ fluisterde ik en ze reageerde heel enthousiast dat het Eman was. ‘Lieve schat ik zou niet eens de moeite nemen om op te nemen’ Ze negeerde me en nam op. Ik kon net horen wat hij zei. Pff wat walgde ik van hem, maar toch vind ik hem stiekem aantrekkelijk. Ze hing op en keek verdrietig voor haar uit. ‘Wat wilt hij?’ Ze stond op en rende naar boven. ‘Saloua?’ Ik liep achter haar aan. Ze schreeuwde het uit. ‘Yek labas?’ vroeg mijn moeder die heel het tafereel zag. ‘ Ik vertel het je later Mama’ zei ik en ze liep weg. Ik wreef over haar rug. ‘Lieverd vertel wat zei hij?’ Ze opende de kraan en waste haar gezicht. ‘Hij… wilt.. jouw.. nummer, Narjis het spijt me ik ben nog steeds niet helemaal over hem heen’ Ik omhelsde haar strak en streek over haar haren. Ik had echt medelijden met haar. ‘Kom laten we leuke dag van maken met Anouar vergeet die klootzak’ Ze zuchtte en veegde haar uitgelopen mascara weg. Ik werd gebeld door Anouar die ons vroeg waar we bleven. Ik kleedde me eerst snel om en liep naar buiten wachtend op Anouar. Ik keek even om me heen waar hij bleef , totdat ik een opvallende zwarte auto verderop zag parkeren. De bestuurder keek mijn richting op. Ik draaide me om en zag Anouar net de hoek om komen rijden. Hij toeterde en stapte uit en omhelsde me. Ik keek nog naar die zwarte auto die opeens wegreed.

 

[lopititia]

‘Waar kijk je ?’ zei hij opeens en ik schrok wakker. ‘Sorry ik zag alleen…’ en ik stopte toen ik Saloua naar buiten zag komen. ‘Ik heb geen zin meer om te gaan’ zei ze opeens en ik keek haar verschrikt aan. ‘Kom op je kan me toch niet alleen laten?’ Anouar deed zijn wenkbrauw omhoog. ‘Ik bijt niet’ zei hij en ik schoot in de lach. ‘Saloua alsjeblieft probeer het nou’ smeekte ik haar , maar ze bleef bij haar standpunt. ‘Ik ga naar huis , ik spreek je nog’ zei ze en liep weg. ‘Nou dan blijven wij alleen over’ Ik deed mijn handen in mijn zak en keek of ik er nog geld in had. ‘Ik moet nog pinnen’ zei ik en wou net naar binnen gaan , totdat hij me tegenhield. ‘Ho Ho die heb je niet nodig ik betaal alles’ Ik glimlachte en stribbelde tegen , maar Anouar is koppig en krijgt altijd zijn zin. Ik stapte in en samen reden we richting de snelweg. ‘Waar gaan we precies heen?’ Hij lachte en deed zijn zonnebril op. ‘We gaan naar Belgie. ‘Wat gaan we daar doen?’ Hij bleef stil en keek voor zich uit. ‘Dat zie je dan wel’ De auto’s raasde voorbij en ik moest steeds denken aan daarnet. Dat zwarte auto. Waarom stond hij daar geparkeerd? Waarom keek hij mijn richting op en reed meteen weg toen Anouar kwam. Hier zit een luchtje aan. ‘Narjis.. Hallo .. ‘ schreeuwde Anouar en keek me bezorgd aan. ‘Oww sorry’ verontschuldigde ik en zag dat zijn hand op mijn been zat. Ik kreeg blosjes in mijn wangen. ‘Waar zat je met die gedachte van jou?’ zei hij en keek me snel aan en richtte zich daarna weer op de weg. ‘Niks hoor.. ‘ zei ik snel en deed zijn hand weg van mijn been. ‘Nog 10 km dan zijn we bij Antwerpen’ zei hij en ik knikte.



‘Wat gaan we daar doen?’ vroeg ik en hij zei verder niks en zocht naar een parkeerplaats , die daar moeilijk te vinden is. Uiteindelijk na een half uurtje rondjes hebben gemaakt door Handelstraat hebben we toch een parkeerplaats gevonden. ‘He he eindelijk’ zei hij en parkeerde snel , maar wat hij niet in de gaten had , is dat hij vergeten was zijn handrem omlaag te doen. We stapten allebei uit en liepen verder , totdat we een man keihard hoorde schreeuwen. We liepen terug en Anouar begon te flippen. ‘Wat heb je met mijn auto gedaan’ schreeuwde hij tegen de man. De turk brabbelde wat in het Turks. Ik moest er wel om lachen. Als je erbij was dan had je echt in je broek geplast van het lachen. Die Turk zei op en geven moment ‘Ik jou verzekering vermoorden’ toen kon ik niet meer. Anouar moest er zelfs ook om lachen. Heel zijn dag is verpest meskien. Hij maakte een afspraak met die man en uiteindelijk schudde ze elkaar de handen. ‘Sukkel dat je bent’ zei ik en gaf hem een klap op zijn achterhoofd. Hij keek boos voor zich uit en samen liepen we langs te straten. Kijken of er iets moois zit. Uiteindelijk heb ik allerlei leuke spulletjes gekocht. Van jurken tot aan hakjes en sieraden. Hij heeft betaald. ‘Kan je deze zakken dragen , mijn armen zijn kapot’ zei ik en hij pakte de zakjes uit mijn handen. ‘Mietje’ zei hij en samen liepen we naar snack Bilal. Anouar vroeg me wat ik wou en ging bestellen. Voor ons stonden 3 mannen die aan het eten waren. Eentje ervan gaf me een knipoog. Ik keek de andere kant op. Ik heb geen zin in hopeloze mannen die niks te doen hebben.

 

[lopititia]

Op een gegeven moment stond een van de mannen op en had een papiertje in zijn hand. Wat gaat hij doen? Ik begon bang te worden. Op dit moment hoop ik echt dat Anouar snel komt. Hij stond voor me en deed alsof hij het menu aan het kijken was. Hij keek me even aan en gunde me glimlach en legde papier voor me en ging daarna terug naar zijn plek. Hij zei wat tegen de andere mannen en ze keken me allemaal aan. ‘Wat is er met hun?’ zei Anouar en keek met zuur gezicht hun richting op. Ik pakte het papier en deed het snel in mijn zak. ‘Ik zou niet weten’ De mannen stonden op en liepen naar de kassa. De man die mij het papier gaf maakte een gebaar dat ik hem moest bellen. In je dromen dacht ik. ‘Het eten komt er zo aan’ zei hij en haalde zijn telefoon uit zijn zak en gunde mij geen aandacht. Wat is er met hem? Is hij jaloers? Mijn beste vriend die me leuk vind? Ik moet even wennen aan de gedachte als het zo zou zijn. ‘Besahtgoum’ zei de ober en legde het eten op tafel. Het was broodje met kip en frietjes. Het was echt lekker. Ik at een klein stukje en werd al gelijk misselijk. ‘Waarom eet je alles niet op?’ vroeg hij maar ik schudde mijn hoofd. Nu praat je wel tegen me he? dacht ik. ’Pff wat is er met je ? Heb ik iets verkeerds gedaan?’ zei hij en heel de restaurant zat mee te kijken. ‘Je zet me voorschut’ fluisterde ik. Hij stond op en zei: ‘Kom we gaan’ Ik stond op en liep een meter achter hem. Ik werd vaak versierd door mannen en jongens die voorbij lopen. Zowel oude mannen als jongens die net uit hun luiers zijn gekomen. We kwamen aan bij zijn auto en hebben heel de weg niks tegen elkaar gezegd. Het begon leuk , maar eindigde als een drama. Midden in de weg is de auto gestopt. ‘Sukkel waarom heb je niet getankt’ Hij begon te slaan op zijn stuur. We stapte beiden uit. ‘Wil jou nou mij de schuld geven?’ begon hij gelijk. ‘Het is ook jou schuld’ zei ik en zat aan de rand van de weg. Ik belde Saloua op. Ze nam niet op. Pfff heb ik dat weer. Hoe kom ik nu thuis? Zal ik mijn broer bellen. Wat gaat hij denken als hij Anouar ziet? Ik belde hem toch op , anders kom ik nooit thuis. Na het bellen , wachtte ik af tot hij zou komen. Anouar belde de ANWB, om zijn auto op te komen halen. Hij kon geen kant op? We zat midden in snelweg. Die dag was de laatste dag dat ik hem gesproken had. Mijn broer was al aangekomen en ik stapte snel in zonder afscheid te nemen van Anouar. ‘Wat deed je hier? Wie is hij? ‘ Al die vragen die me broer naar me toe wierp. Ik zei geen woord en bleef stil voor me uitkijken.

 

[lopititia]

Thuis aangekomen begon mijn broer mij te preken. En als het niet erger kon , kwam mijn moeder ook erbij. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze aan ons. Ik schudde mijn hoofd en smeekte mijn broer niks te zeggen. ‘Mama er is niks’ stelde hij haar gerust. ‘Och gelukkig’ zei ze en liep weg. Ik bedankte hem dat hij niets had verteld. Mijn moeder zou me afmaken. ‘Dit keer heb je geluk , maar de volgende laat ik het hier niet bij’ zei hij en verliet mijn kamer. Ik bleef in mijn bed liggen denkend aan alles. Had ik maar nooit afgesproken met Anouar. Ik wist dat hij me leuk vond. Ons vriendschap is verpest. Saloua heeft al hele dag niets van zich laten horen. Zou het nog goed met haar gaan. Ik sms’te haar.

Hey lieverd hoe gaat het met je?

Paar minuten later kreeg ik een sms’je terug.

Ken ik jou?

Waar sloeg dit nou weer op. Dit is echt geen antwoord van Saloua. Ik belde haar op. Ze nam niet op. Ze hing telkens op , want ik hoorde haar Voicemail. Ach laat ook maar zitten. Ik laat het niet hierbij, ik moet weten wat er met haar aan de hand is. Zou ze in de problemen zitten? Ik lag wat te piekeren in mijn bed , totdat ik deurbel hoorde. Ik liep de trap af naar de voordeur en opende mijn deur. Het was mijn zus. Ik merkte ook iets anders op. Die jongen met die zwarte auto. Ik kon hem niet zo goed zien. Zijn ramen waren geblindeerd.
‘Wie zie je daar?’ vroeg mijn zus en keek die kant op. Hij reed met een volle vaart weg. Wie zou dat zijn? Ik begin dit eng te vinden. ‘Doe de deur dicht’ zei ze en ik sloot de deur en dacht er steeds aan. Dit is al de tweede keer dat ik hem zag. Niemand was thuis alleen mijn zus en ik. Het werd een echte meidenavond. We hebben van alles gedaan. Koken tot aan schoonmaken en lol maken. Het was een dag om niet te vergeten. Ik lag wat in mijn bed en dacht weer aan Saloua. Er moet wel iets zijn. Als ik haar bel neemt ze niet op? Als ik haar sms doet ze alsof ze me niet kent. Ik denk dat ik morgen eens langs haar ga. Mijn telefoon trilde. Hmm wie zou me rond deze tijd bellen. Zou het Saloua zijn. Snel zocht ik mijn telefoon en drukte zonder te kijken op het groene knopje. ‘Hallo Saloua..’ Even hoorde ik gekuch. Huh? Het was een man. ‘Wie ben jij?’ zei ik snel , maar diegene twijfelde om te antwoorden, ik kon het horen aan zijn stem. ‘Als je niet gaat praten , dan hang ik op’ zei ik snel en wachtte op een antwoord , maar hij zei niks. Ik hing op en zuchtte alles uit. Wie zou dit zijn? Hoe komt hij aan mijn nummer?

 

[lopititia]

Het was Juli de tijd dat de meeste mensen naar Marokko gaan. Wij gingen die jaar niet. Saloua was wel gegaan had ik gehoord. Ze nam niet eens afscheid van me. Het boeit me vrij weinig. Ik heb Anouar een keer gezien , hij wou tegen me praten alleen ik negeerde hem. Ik zal die dag niet snel vergeten. Ik keek uit het raam , de zon scheen fel . De vogeltjes fluiten vrolijk , kinderen spelen buiten. Mensen zijn bezig met hun tuinen. Ik had best zin in iets lekkers. ‘Jema ik ga even naar de winkel ‘ zei ik en wachtte op haar antwoord. ‘Waga Narjis neem ook wat dingen voor mij mee’ zei ze en schreef het allemaal op en overhandigde het aan mij. Ik kleedde me snel op en liep de deur uit. Toen ik de deur uitliep voelde ik me al niet veilig. Ik keek om me heen , er was niemand te bekennen. Net toen ik de winkel paseerde en erin wou gaan , was een korte jongeman met grote ogen en krullen mij voor. Voordat hij de winkel inliep keek hij me aan. Ik vond dat al verdacht. Ik heb deze jongen eerder gezien , maar waar? Ik liep de winkel in, er waren niet veel mensen. Ik liep gelijk naar de afdeling waar ze snoep, chips en koekjes hebben, want mijn maag draaide overuren. Ik had zo honger. Ik bukte om chocola te pakken , totdat iemand netjes vroeg of hij erlangs mag. Ik keek op en zag die jongeman , ik keek hem even aan en schoof wat op om hem erdoor te laten gaan. Hij had een zakje met stuk gesneden brood in zijn hand. Ik weet zelf ook niet waarom ik daar op let. Nadat ik alle spullen had liep ik richting de kassa. De jongen met krullen was me net voor. Hij rekende eerst af en keek me aan met zijn ooghoeken. Ik merkte dat gewoon. Nadat hij zijn spullen pakte liep hij de winkel uit. Heel raar maar vaag. Ik rekende af en liep snel naar buiten. Het was erg warm en ik had een jas aan. Ik verklaar mezelf tot gek. Ik deed mijn jas uit en hield het vast aan mijn handen en liep richting huis. Voordat ik thuiskom moet ik altijd eerst langs een park. Ik liep erheen en stopte bij de weg , want ik zag een auto dat met volle vaart deze kant opreed. Ik hoorde mijn telefoon trillen. Ik pakte uit mijn zak en opende de bericht.

Kom eens hierheen.

Wie is dit? Ik keek snel om me heen en zag die auto die net heel snel voorbij raasde. Ik liep er niet heen. En liep een andere route naar mijn huis. Ik begon een beetje rennend te lopen(jullie weten misschien wel wat ik bedoel) Ik keek snel om me heen en stak net over , totdat die auto snel aan kwam rijden. Ik deed mijn ogen dicht…

 

[lopititia]

Ik deed mijn ogen weer open en zag de auto voor me staan. Alle mensen stonden om mij heen en ik zakte neer op de grond. ‘Meisje’ hoorde ik iemand zeggen. Ik opende mijn ogen en begon te trillen. ‘Gaat het?’ ik voelde een hand door mijn wang gaan. Ik opende mijn ogen en keek in de ogen van Eman! ‘Wat wil je? Waar ben ik?’ zei ik en keek om me heen en zag dat ik me op de straat bevond.
‘Laat me los’ zei ik en stond op en veegde mijn kleren weg. ‘Kom ik breng je naar huis’ Ik keek hem aan met een blik of hij nou een grapje maakte. ‘Nee ik kan zelf wel lopen’ Een paar meiden die in mijn klas zaten kwamen mijn kant op. Tazzz nou pas komen ze naar me toe. Totdat ze zien dat Eman met me is. ‘Lieverd gaat het ?’ zei een van de meiden en keek stiekem met haar ooghoeken naar Eman. Ik had dat gescand. ‘Zie je dat het gaat?’ zei ik droog en richtte me op de spullen die ik had gekocht. ‘Waar zijn ze?’ Eman moest lachen en wees naar de auto. ‘Ik heb ze in de auto gedaan’ Die fake wijven bleven maar bij me staan. Ik kon hun echt niet uitstaan. ‘Lieve schat kom we lopen wel met je mee naar huis’ zeiden ze en Eman was erop tegen. Hij weet hoe zulke meiden zijn. ‘Ik breng haar wel’ zei hij en sleurde me mee aan mijn arm. ‘Wat doe je?’… ‘Ssst ‘ fluisterde hij zachtjes en de meiden bleven op hun plek staan en keken me vies aan( Ik heb dat niet gezien, maar Eman wel dat had hij me verteld) De meiden liepen weg en de straten begonnen zich al leeg te maken. ‘Laat me nou maar naar huis gaan, ik zei al in het begin dat ik niks met je te maken wil hebben’ Hij zei dat ik niet zo moest schreeuwen. ‘Stil nou maar .. Ik wil je alleen dit zeggen, ik vertrek over een week naar Marokko en wil graag contact met je hebben’ Die arrogantie van hem beviel me niet. Even twijfelde ik , maar ik duwde dat snel aan de kant. Mijn telefoon ging over. Ik gebaarde dat hij stil moest zijn. ‘Ja mama ik kom er zo aan, de rij van de kassa was lang.. Ja .. Ja’ zei ik en Eman moest proberen om zijn lach in te houden. Ik keek hem dodelijk aan. ‘Ik ga nu naar huis, mijn moeder heeft gebeld.. En laat me met rust !!’ zei ik met nadruk op rust. ‘Oke’ zei hij en draaide zich snel om en stapte in zijn auto. Iets in me zei dat dit niet het einde is, maar het begin.

 

[lopititia]

Thuis aangekomen bevond mijn moeder zich al voor de deur. Haar blik zei al genoeg. ‘Rij van de kassa was lang yek’ De deur sloot zich en ze beviel me om met haar mee te lopen naar de keuken. Mijn moeder weet altijd wanneer ik lieg. Shit ik heb boodschappen niet bij, ze lagen nog in Eman’s auto. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. ‘Waar zijn de boodschappen he?’ zei ze en ik durfde haar niet aan te kijken. Op een geven moment ging de bel. Ze riep mijn broer om open te doen. Mijn moeder en ik bleven mee kijken via de keuken. De enige wat ik hoorde was. ‘Zusje.. Flauwvallen’ Mijn moeder keek me even aan en richtte zich weer op mijn broer. Wie zou dat zijn. Ik wou ernaar toe lopen , maar mijn moeder trok me terug. ‘Hshoema’ fluisterde ze. Na uren te hebben gepraat. Sloot mijn broer de voordeur en keek me even aan. Mijn moeder vroeg hem gelijk. ‘Wie was dat? Wat moest hij enz. ‘Mama dat is een jongen die ik ken, hij zei dat Narjis op straat was flauwgevallen en deze tas met boodschappen op de grond vond. Ik deed mijn hand voor mijn hoofd. ‘Hoe is dat gebeurd?’ Mijn moeder begon gelijk hysterisch te doen. Ik kan haar wel begrijpen , maar ik leef nog Alhamdoelilah. Mijn broer liep naar de woonkamer en mijn moeder sloot de deur. Ze voelde aan mijn voorhoofd en mijn hart. ‘Voel je wel lekker?’ vroeg ze , ik zuchtte en stelde mijn moeder gerust. ‘Mama ik heb niks, ik zal je wel vertellen hoe het is gegaan’ Samen namen we plaatst op een klein krukje. ‘Toen ik van de winkel kwam stak ik over (ik had gedeelte met Eman en het smsje weggelaten) Een auto kwam heel snel aanrijden, ik deed mijn ogen dicht en viel flauw.. Die jongen die voor de deur kwam zag mijn liggen en drong me aan om me naar huis te brengen en daardoor ben ik boodschappen vergeten’ Ze knikte en zei dat ze al vermoeden had dat er iets zou gebeuren. ‘Voortaan als je naar winkel gaat er iemand met je mee ‘zei ze vastberaden , ik had er verder geen problemen mee. Dan had ik geen last meer van Eman en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. ‘Waarom lach je?’ vroeg mijn moeder en ik schudde mijn hoofd met dat er niks is. Mijn telefoon begon honderd keer te piepen. Ik liep snel naar boven. Ik kleedde me eerst om en deed Woedoe en haalde de gebeden in . Na het bidden deed ik mijn pyjama aan en plofte neer op bed. Ik bekeek de sms’jes die ik had gekregen. Ik had letterlijk 30 sms’jes?

 

[lopititia]

Onbekende nummer:

Heey schat hoe gaat het?

Eman ( ik herken de laatste 2 nummers van hem.):

Geef me nog een kans

Ik nam niet eens moeite om de rest van de sms’jes te lezen. Ik ga beter een nieuwe kaart regelen , want hier hou ik niet van. Mijn zus kwam mijn kamer in en zei dat we morgen bezoek hadden. Yaay daar had ik echt zin in. Het is altijd gezellig om familie bezoek te krijgen. Maar de minpunt is dat hun kinderen veel lawaai maken en je aan het eind van de dag heb je berg afwas te doen. Ik zette mijn telefoon op stil en gooide het onder mijn kussen. Laat maar eens lekker uitslapen. Ik sloot mijn ogen en probeerde de slaap te vatten. Na een aantal keer draaien is het me toch gelukt.
Volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Ik zag de licht al van mijn gordijnen schemeren. In de winter stond ik meestal moeilijk op. Maar vandaag stond ik in een ruk op. Ik zei eerst dua voor het opstaan.

Alh’amdoe liellaahie lladhie ah’yaana ba’ada maa amaatana wa ilayhie nnoeshoeer.
Deze dua bij het wakker worden is overgeleverd in Boekhaarie. In de smeekbede staat dat Allah ons tot leven brengt nadat Hij ons heeft doen sterven. Dit heeft in deze smeekbede betrekking op het slapen en wakker worden. Bij het slapen gaan, neemt Allah onze ziel weg, waardoor we ‘sterven’ en bij het ontwaken geeft Hij de zielen terug, waardoor we weer tot leven worden gebracht. Allah benoemt dit ook in de Koran, zeggende in Soerah Az-Zoemar (39:42):
“Allah neemt de zielen weg bij hun sterven en bij degenen die niet sterven in hun slaap. Dan houdt Hij de zielen achter waarvoor Hij de dood heeft beslist en stuurt Hij de overigen (terug) tot een vastgestelde tijd. Voorwaar, daarin zijn zeker Tekenen voor een volk dat nadenkt.”

Ik liep naar beneden en ruimde alles eerst op en daarna at ik een beetje. Mijn zus kwam ook slapend naar beneden. ‘Ewa slaapkop hoe kom je zo vroeg wakker?’ zei ik , meestal werd ze wakker rond 12/ 1 uur. ‘Het is een mooie dag vol verassingen’ zei ze en ik moest lachen om haar vertoning. ‘Heb je zin om naar het strand te gaan’ Nadat ze dat zei kreeg ik nare gedachtes. Ik heb geen zin om daar te gaan , maar ik kan natuurlijk geen nee tegen mijn zus zeggen. ‘We krijgen straks bezoek?’ Ze dacht hard na en keek me even aan. Ze merkte dat er iets niet klopte. ‘Bezoek komt om 2 uur, wij kunnen 2 uurtjes ervoor gaan?’ Oh nee wat moet ik nu? ‘Nou ??’ zei ze. Het was een kwestie van leven of dood. ( i know nu overdrijf ik

)