After rain comes sunshine

[lopititia]

Heb mijn plannen voortgezet en een paar getuigen hebben mij gesteund. lk haalde diep adem en startte mijn auto. Op weg naar de opgegeven adres. Heb al mijn tijd en moeite erin gestoken. lk hoop dat dit de juiste adres is. Het zal echt balen zijn als ze me het verkeerde adres hadden geven. Het eigenaar van de flat heette Anouar El. Een succes volle zakenman in de business industrie. Echter ook de jongeman die via de telefoon had gesproken , toen ik Narjis probeerde te bereiken. Alle puzzelstukjes vielen op elkaar. Het was een lange weg te gaan. Ik had alles over haar. Al moest ik de hele wereld over reizen, dan nog zal en moet ik haar vinden. Na een paar uurtjes gas te hebben gegeven. Het deed me ook heel wat om te horen te horen te krijgen dat ze met een jongeman was. Dat verwacht ik echt niet van haar !
lk stond voor het grote flatgebouw. Het was vele verdiepingen hoog. Hoe kan ik haar in hemelsnaam vinden. lk sloeg voor me hoofd. Domme Eman ! waarom dacht ik niet na , voor ik stappen ondernam. lk was hier toch dus ik zal alle kamers langs moeten gaan. Geen weg meer terug! lk begon bij de eerste verdieping. lk vroeg ter bevestiging of ze Anouar El konden. Als ik hem in me handen krijg , dan zal hij eens zien. Een van de meiden begon te giechelen. 'Wat valt er te lachen?' vroeg ik haar en keek de andere meiden aan die me serieus aankeken. Alsof ze gedoemd te zijn mislukken. 'We hebben een wilde nacht gehad' en Narjis is met die gast? lk begon steeds kwader te worden. lk moest me inhouden anders zouden de meiden niets loslaten. De andere meiden sloegen haar op haar zij. Echter ze dachten dat ik het niet had gezien. 'Welke kamer vestigt hij?' Ze wou net haar mond opentrekken. 'Als je niet erg vind , we hebben veel te doen. Veel succes met je zoektocht' de wou de deur sluiten, maar ik hield me voet ervoor. 'lk ga niet weg tot ik weet in welke kamer hij woont' De meiden begonnen bang van me te worden. De ex van Anouar gaf me een voorstel. Ze zal me helpen , als ik de nacht met haar zou doorbrengen. 'Je bent gek in je hoofd' lk pakte haar bij haar kraag. 'Of je verteld nu welke kamer hij zit , of het zal je bezuren' Ze trok een bang gezicht en wees me de weg. Zulke wijven hoor je goed aan te pakken ! Ze kunnen heel sluw zijn. Nadat ze me de weg had gewezen rende ze van me vandaan , bang dat ik haar wat zou aandoen. lk stond voor de deur. Dit is het dan hè. lk zal de Liefde van me leven weer zien. Kreeg een glimlach op me gezicht van de gedachte. Niet teveel piekeren Eman. lk belde aan en wachtte gespannen af. Niemand deed open. lk schreeuwde dat als hij niet open deed , dat de deur zal intrappen. Nog steeds geen gehoor. De mensen die naast hem woonde opende ze de deur , vanwege het lawaai die ik veroorzaakte. 'Kan het wat zachter' vroeg ze. Ze konden aan me zien dat ik niet bepaald vrolijk was , dus hielden ze zich gedeisd. 'Kunt u me wat meer vertellen over Dhr. Anouar El' Hij begon een heel verhaal over hem te vertellen en vroeg me binnen voor een kop koffie tot Anouar weer thuis zou komen. Het was een toffe gozer. Hij kon grappig zijn , maar was ook heel ervaren. De klok tikte en zo ook mijn geduld !
lk viel bijna in slaap van z'n verhaal. Hij begon van alles te vertellen , dat me niet echt boeide. 'Hij is thuis!' Meteen was ik klaarwakker en liep richting de deur waar ik de confrontatie aanging met Anouar. lk bonkte op de deur. 'Doe open' Hij deed open en keek me aan. 'Wat moet je van me Eman?' En dan nog doen alsof niets aan de hand is. 'Waar is Narjis?' vroeg ik hem kalm. 'lk heb haar naar huis gebracht en ik heb helemaal geen idee waarom je haar zoekt, ze wilt niets van je !' Dat maakte me echt kwaad. lk wou hem mep verkopen, maar hij deed stap naar achter en sloeg de deur zo voor me neus dicht. Klootzak. 'lk zal vechten voor der , hoor je dat !' Hij antwoordde niet. Heel de weg voor niets gereden. Eman niet zo denken , je deed het voor Narjis. Mijn mooie bloem Narjis. lk hou echt van haar. lk zal haar nooit laten gaan , als ik haar voor mezelf win. lk moet de strijd aangaan met Anouar.

 

[lopititia]

De straten raasde voorbij. We wisselden geen woord. Alsof we twee vreemden voor elkaar waren. Hij probeerde wat woorden met me te wisselen. Ik veroerde geen vin. Ik had geen behoefte in zijn praatjes. Ongelofelijk , ik zag hem altijd als de lieve en betrouwbare Anouar. Nadat we beide onder een dak woonde ,leerde ik hem beter kennen. Spijtig genoeg. Onze relatie en vriendschap is verbroken door zijn egoïstische gedrag. Ik verweet hem niets. Hij kon der zelf niets aan doen. Hij kreeg veel aandacht van meiden en dat maakte hem tot zo'n persoon. 'Ga je hele tijd stil blijven?' Ik bleef voor me uitkijken. Hij pakte me hand vast , die ik meteen weg sloeg. 'Wat is je probleem? Hoe vaak moet ik me excuses aanbieden, wil je dat ik voor je kniel? Wat wil je dat ik voor je doe' Ik moest even op me lippen bijten , om er niet op te reageren. Me lippen jeukte om me hart te laten spreken. 'Ik wil dat nadat je me zo afzet niets meer met je te maken hebben !' Zonder hem aan te kijken. Zijn blik had een impact op me , dat me zo van gedachte kon veranderen. 'Dat kan ik niet' Ik keek hem even aan en zag zijn ogen glazig worden. Narjis laat je niet inpalmen door hem ! Zijn tranen en verdriet deden me niets meer. Subhana'Allah ik dacht altijd dat ik met Anouar zou eindigen. Ik had het gewoon mis. Alles is mektab. We waren aangekomen precies voor mijn huis. Anouar pakte alvast me spullen van de kofferbak en zette ze voor mijn deur. 'Moge Allah je beschermen in alles' en hij stapte z'n auto in en keek me voor even aan. Een traan verliet mijn ooghoek. Ik was een deel van mij hart kwijt. Ik belde aan en de deur werd opgedaan door Fatih. Zijn ogen werden groot en hij nam me stevig in z'n armen. 'Waar was je al die tijd.. Ik heb overal naar je gezocht' Ik keek hem aan en zag dat er tranen vanuit zijn ooghoek ontsnapte. Ik had Fatih nooit zien huilen , dit was de eerste keer. Mijn verdwijning deed echt wat met hem. 'Mama is erg ziek , sinds de dag dat ze achterkwam dat je weg was gelopen' Ik barstte in tranen uit. Nooit gedacht wat voor fitna ik hier thuis had veroorzaakt. 'Waar is ze nu?' vroeg ik en hij schudde zijn hoofd. 'Ze is even bloed gaan prikken , het gaat erg slecht met haar' Hij streelde me over me rug en nam me spullen naar binnen.'Er is hier een persoon, die zoveel moeite voor je heeft gedaan.. Hij deed er alles aan om je te vinden' We liepen beide richting de woonkamer. Had nooit verwacht dat hij het was...

 

[lopititia]

Hij stond op en kwam op me aflopen. Hij kon niets maken in het bijzijn van Fatih. 'Fijn dat je weer terecht bent' Geen blik waardig. Enige wat ik hoorde is de voordeur dat met de wind keihard dicht ging. 'Laten we Mama gaan ophalen' Ik schudde me hoofd. 'Ga jij maar ik heb een zware week gehad' Een wantrouwige blik was de zien aan z'n vertoning. 'Rust uit' Hij kuste me voorhoofd. Na mijn terugkeer deed hij opeens poeslief tegen me. Ik liep de trap op en keek om me heen. Hele andere wending. Ik was een week gewend in het huis van Anouar. Ik walg van die naam. Waarom had ik nooit eerder in de gaten , wat voor persoon hij is. De deur van me kamer werd geopend. Een koude rilling vloog over me lichaam. Het leek net alsof deze kamer jaren onbewoond was. Ik pakte me deken op en een hoop stof vloog over me heen , waardoor ik moes hoesten. Eerst klopte ik me deken uit en daarna lag ik languit op bed. Ik had dat echt even nodig. Geen problemen, geen stress. Geen Anouar. Moest lachen om die gedachte. De slaap had me te pakken. Een nachtmerrie dat me rust verstoorde.

........

Wist niet wat ik moest doen. Fatih was erbij. Kon moeilijk haar om me armen wringen. Hoe moet ik het nu doen? Ze laten haar geen moment los, na die actie van haar. Pff. Ik zuchtte in mezelf. Narjis wat doe je met me? Jarenlang worstel ik met deze gevoelens. Ik verzette me van deze gedachte. Eman die wat om Narjis is gaan geven. Ik sloeg mezelf voor me kop. Hoe kan het zover komen. Ik moet me gevoelens bedwingen. Ik kan nu niet serieus zijn. Niet na wat ik geflikt heb gisteravond. Het is echt moeilijk om te veranderen. Je kan ook ook niet meteen je examen halen, daarvoor hoor je ook lange na te leren. Tijd voor verandering. Ik doe alles voor haar. Ik zal haar een tijdje onder ogen moeten komen. Tot ik alles achter me heb gelaten. Geen drugs. Geen meiden en vooral geen uitgaan meer. Op weg naar een clean , maar ook een stapelverliefde Eman...

 

[lopititia]

Hij stond op en stond recht voor me. Hij kon namelijk niets doen, want Fatih zat erbij. 'Fijn dat je weer terecht bent en dat je niets mankeert' Hij stond er maar ongemakkelijk bij. Hij kon niet veel zeggen. Hij liep van me vandaan en liet me verbaasd achter. Alle herinneringen schoten me te binnen. Die dag dat hij me zei dat ik niets voor hem betekende was niet gemeend. Ik kon het aan hem zien. Hij vond me daadwerkelijk leuk. Anders zou hij niet zoveel moeite voor me doen. 'Dat verwacht je niet hè' zei Fatih en gaf me een groot glimlach, dat ik eng begon te vinden. Nooit deed hij zo aardig tegen me. 'Ik ga even naar Mama, rust jij maar lekker uit' Hij gaf me een kus op me voorhoofd en liet me alleen thuis achter. Ik had echt rust nodig, het leek met alsof ik van vakantie kwam. Ik kroop me bed in , als hoop dat alles weer voorbij zou gaan. Ik had weer een nachtmerrie dat me in de toekomst zal belemmeren. Ik dacht dat alles voorbij was en alles achter me kon laten. De wereld zit vol verrassingen. Je valt diep in de put , maar komt er nooit echt uit. Daarvoor moet je in strijd met jezelf. Het ligt niet altijd aan de omgeving merendeels aan jezelf. Als je zelf niet inzet en met een positief gevoel door het leven gaat , dan kan ik je wel garanderen dat alles mis gaat. Die probleem had ik namelijk. Ik had ooit gedacht dat Eman en ik verder konden gaan , maar ik moest het verleden achter me laten en verder gaan met me toekomst , met nieuwe mensen en wie weet kom ik me ware tegen.
.....
Inaya en Fatih zouden zich deze zaterdag gaan verloven. Fatih was er niet echt blij mee. Ik had nooit echt goed met hem kunnen praten. Hij hield van haar en vond haar toch duidelijk leuk? Waarom was hij dan niet blij? 'Fatih je kan het niet terugdraaien, je hebt al om haar handgevraagd' zei me zus die Rayan op haar schoot had. Rayan brabbelde wat in z'n eigen taal. 'Het ligt niet aan haar.. Ze is in al die tijden erg veranderd , maar ik krijg soms het gevoel dat ik haar niet meer kan vertrouwen' Ik keek van me zus naar Fatih. Ik kon het maar niet begrijpen. Ik ben bang dat Fatih een ander leuk vind. Al had ik geen goed verleden met Inaya, iedereen verdient een tweede kans. Ik was daar heel makkelijk in. De gedachte al dat Nour me schoonbroer word. Dan had ik toch liever dat hij alles opbiechtte en de huwelijk stopzet. Ik moest niet alleen aan mezelf denken. Ook aan het geluk tussen hen twee. We hadden alles voorbereid en het was al zo ver. De verlovingsfeest houden we gewoon thuis met familie's gemengd. Alleen de mannen en vrouwen moesten we wel apart houden. Thank god. Ik wou Eman of Nour niet onder ogen zien. Ik wou het verleden ver achter me laten. Door hen te zien , zal me alleen doen denken aan me moeilijke tijden. Ik nam afstand van hen. Jammer genoeg dat Inaya perse me schoonzus moest worden. Muziek werd gedraaid en paar meiden stormde al dansvloer op. Het was een akelige sfeer. Alsof niemand blij was voor hen. In een feest hoor je te feesten. Geloof me het leek net een begrafenis. Alsof het geluk van beide familie door de grond in is geboord. Ik kon er niet tegen en liep maar naar boven met Saloua die ook niet echt vrolijk was. Dat snapte ik niet waarom was ze niet blij voor hen. Alles zou met de tijd helder worden.

 

[lopititia]

Saloua begon voor zich uit te kijken. Alsof ze hard nadacht. 'Kan je me op z'n minst vertellen wat er met je is?' Ze streek over haar zachte gladde fluwelen jurk. 'Ik had beloofd niets te zeggen' Ze keek naar beneden en deed net haar best om niet te huilen. Het deed me pijn om haar zo te zien. Ik wens haar alleen het beste , dan moest ze toch wel wat van haar loslaten? Ik ben tenslotte een van haar vriendinnen. Is ze het vertrouwen in me verloren? Of ligt het aan een andere pad. De deur werd geopend. Me moeder begon hysterisch te gillen. Saloua en ik grepen haar net vast. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik geschokt terwijl ik net grip had om haar middel. 'Fatih...' De rest kon ik niet verstaan. 'Wat is er met Fatih?' Saloua begon als een gek naar beneden te rennen. Ik kon haar niet achterna , ik moest bij me moeder blijven. Ik legde haar op bed en streelde over haar gezicht. Toen ze haar ogen sloot. Liep ik naar beneden , waar het een bende was. Het huis was helemaal leeg. Lekker profiteren , maar niet even moeite nemen om op te ruimen. Ik was moe en had geen zin om een voet uit te steken. Ik hoorde een gezoem. Ik wist niet waar het vandaan kwam. Ik hield me stil en liep met het geluid mee. Het was in de jaszak van Saloua. Ik graaide in der zak en zag haar telefoon. Ik bleef erna kijken tot het overging. Ik drukte op groene knop en nam op. 'Ik hou van je Saloua , niets of niemand kan dat van me ontnemen' Ik hield me stil. Ik wist dat het Fatih was. Wat me enorm deed verbazen. Fatih & Saloua hadden een verhouding. Hoe kon ik daar nou niet aan denken. Omdat het onmogelijk leek. Die twee konden elkaar niet uitstaan. Ik hing op en zag dat Saloua al hele tijd achter me stond. 'Sorry' Ik liep rood aan. 'Het maakt niet uit !' We namen elkaar in de armen. 'Ik begrijp je Saloua , je had het wel eerder mogen zeggen' Ze glimlachte en keek naar haar telefoon. 'Ik dacht dat je het niet zou accepteren' Dat is wel het laatste waar ik aan zou denken. 'Ik heb liever jou als schoonzusje dan Inaya' Beiden schoten we in de lach en zagen Fatih net binnenkomen. Hij had een blauw oog en schrammen in z'n gezicht. Saloua begon paniekerig te vragen hoe het kwam. Hij zat op de seddari en deed zijn handen voor z'n gezicht. 'Die blik van haar moeder vergeet ik nooit' Wat bedoelde hij daarmee. We namen plaatst en wouden dat hij z'n verhaal iets duidelijker ging verwoorden. We snapte er niets van. 'Ik kon het niet meer aan, ik kan me leven niet delen met iemand waarvan ik niet hou.. Ik hield mezelf voor de gek. Ik heb haar ouders eerlijk geinformeerd. Nour en Eman hebben me toegetakeld' Die klootzakken, ze komen er niet mee weg ! 'En nu?' Hij schudde z'n hoofd. 'Dat is nog niets , ik moet een schulden betalen en die bedraagt niet niets' Dat konden ze echt niet maken. 'Je betaalt geen rooie cent. Ze gaan er voor boeten !' Saloua trok me terug naar de bank. 'We kunnen niets doen, anders komen ze met maatregelen' Het was echt allemaal moeilijk voor hem. Ik moet een manier zien te vinden , om hen terug te pakken. Ik zou niemand informeren , maar zelf te werk gaan. 'Fatih ik handel het af en tot die tijd betaal je hen niets begrepen?' Hij knikte. Ik had met hem te doen. Hij was in de war en wist niet hoe hij verder moest. Ik gunde Saloua & Fatih wat privacy en liep naar boven om te bedenken hoe ik ze terug kon pakken. Eman en Nour jullie komen er niet makkelijk mee weg.
.....
Citaat:

Inaya barste in tranen uit na de vertrek van Fatih. Ze hield zoveel van hem. Nu blaast hij het huwelijk zomaar af. Me moeder flipte helemaal en dreigde hem van alles uit. Eman en ik hebben hem een lesje geleerd. Ik had er wel spijt van. Ik had ook naar kunnen vragen. Eman kwam met het idee en de woede borrelde in me. Eman ging helemaal over z'n toeren en vloekte zijn familie. Hoe zat het met Narjis? Had na ons laatste ontmoeting niets van haar vernomen. 'Hij gaat alles tot laatste cent betalen !' Inaya hees haar jurk dat al een paar scheuren had en liep ermee naar boven. Ik volgde haar met me ogen. Eerst Narjis en ik. Nu Inaya en Fatih. Die familie bracht alleen maar ongeluk. Alles ging werkelijk mis. Tussen mij en haar familie zat een kloof. Een ieder die springt kwam in een oneindige ondergrond terecht.

 

[lopititia]

Eerste dag na de ramp. Niemand sprak erover , alsof we allen in onze eigen wereld leefde. Fatih moest nog bijkomen van de schrik. Ik had echt met hem te doen. Ik wist zeker dat er meer achter zat. Het is moeilijk achterhalen, hij laat niets los. Alsof ze een samenzwering hadden. Ik lag piekerend in me bed. Het was ochtend en ik hoorde de vogels al tjirpen. Een teken dat het ochtend was. Een heel fijn gevoel ook dat je geen school meer hebt. Het was namelijk bijna zomervakantie. Ik had er erg zin in , alleen zal het niet meer als voorheen zijn. We gaan allemaal apart naar Marokko. Ieder had z'n eigen vakantieperiode. Het was balen. Wat moest ik alleen doen in Marokko? Ik had totaal geen behoefte aan mijn nichten of me tantes. Ik was een van hun grootste vijanden. Letterlijk niemand mocht me. Er zat ook geen reden aan vast. Ik had vroeger ook heel moeilijk iedere vakantie. Ze verzonnen wel altijd wat over me. Waardoor me ouders over toeren gingen en me toe takelde. Terwijl ik helemaal niets had gedaan. Mocht van geluk spreken dat het allemaal voorbij was. Ik zal deze vakantie toch bij me oma moeten doorbrengen. Ze is enige die me begrijpt. Weet hoe ik me voel. Bij haar voelde ik me altijd zo veilig. Ik kon alles bij haar kwijt en ze keek altijd door me heen. Pff kom ik maar de rest van me leven bij haar wonen. Dat was nog geen slecht plan hè ? Ik moest er goed over na denken. Zal ik Nederland kunnen verlaten? Het land waar ik opgegroeid en getogen ben. Land waar ik zoveel problemen had. Me verstand zei dat ik wel kon wegvluchten , maar de problemen toch met me mee zullen komen. Het ligt niet geheel aan de omgeving meer om jezelf. Ik moest er goed over nadenken en vooral met me ouders bespreken.
......
Ik zou na het ontbijt meteen me plannen voortzetten. Ik zou aan iets groots beginnen. Over me lijk dat ik ze makkelijk hiermee weg kan laten gaan. Zou het niet beter zijn als ik Saloua ook in dit gevaarlijk spel zou laten? Vertrouwen ! Dat word spookte door me hoofd. Moest het toch allemaal zelf doen. Net zoals ik alleen alles heb doorgestaan. Met behulp van Allah Soubhana Wa Tahala. Ik werd zwakker en verloor wat zelfvertrouwen. Allah zou het nooit goed vinden als ik wraak zou nemen. Dus stopte ik met de plannen en besloot om me voor te bereiden op me vakantie. Alhamdoelilah dat ik me had teruggetrokken , de duivel speelde met me. Ik was niet het type dat wraak nam. Maar goh wat was de duivel in me sluw! Ik had me kleding al ingepakt en de rest van mijn spullen. Die morgenavond zou me vlucht vertrekken. Ik had hele dag om lekker uit te rusten in me bed. Dat had ik echt nodig. Voor even ontspanning voordat de avontuur zou beginnen.

 

[lopititia]

Alles stond in de kofferbak van de taxi chauffeur die me zou brengen naar Schiphol. Het was een vage man dat zijn gezicht verborg. Dat ik een aantal uren met hem in de auto moest zitten, maakte me al bang. Don't be afraid Allah is always with you. Ik hief me hoofd en nam afscheid van Fatih die nog als enige overbleef. Me ouders waren er al alleen hadden ze eigen huis. No way dat ik vakantie met hun ga spenderen. Genoeg problemen gehad , voor heel even wou ik genieten van me vakantie. Gelukkig waren ze niet meer zo streng voor me. Bang dat ik weer een poging zou doen om weg te lopen. Ik weet wel beter. Ik zal me huis pas verlaten met me man aan me zijde in Shaa Allah. De rit duurde lang en bezorgde me echt rillingen. Ik betrapte hem erop dat hij me af en toe aankeek via z'n voorspiegel. Ik ontweek z'n blik en keek naar buiten. 'We zijn er' Klonk zijn schrale stem. Werd er bijna doof van. De autodeur ging automatisch open en versteld keek ik ernaar. Nadat ik uitstapte klapte hij dicht en verdween hij uit het zicht. 'En me koffers dan?' Panikeerde ik en vond me koffers en tassen achter me. Wat een enge man. Elke stap die ik nam , leek het net alsof ik achtervolgd werd. Ik nam grote stappen en het voelde alsof iemand achter me aan rende. Me hart begon te bonken en het zweet verzamelde zich op me voorhoofd. Het was een slecht idee om alleen te vertrekken. Nooit maar dan echt ook nooit , zou ik het in me hoofd halen om alleen te vertrekken naar Marokko. Nu pas snapte ik de overbezorgdheid van me ouders. Dit was de reden. Er kon van alles gebeuren. Deed me hand in een kom en deed dua bij Allah Soubhana Wa Tahala. Alle mensen keken me aan en meeste toonde respect. Er zat een vrouw naast me ze was Christen. Ze was wel van Marokkaanse komaf. Met alle respect ieder z'n eigen geloof, maar toen ik klaar was met dua zag ik dat ze in tranen uit barstte. Ik wist niet wat ik moest doen. 'Sorry voor me vertoning, ik ben echt in de war' Ik begreep haar niet helemaal en vroeg haar om haar verhaal te doen. Ze vertelde dat ze als Christen was opgegroeid. Nederlandse moeder en Marokkaanse vader. Een halfbloed dus. Ze had haar vader nooit gekend. Ik had echt met haar te doen. 'Met wie ben je nu?' Ze snikte en kalmeerde een beetje. 'Ik ben alleen' Dat bracht me tot een idee. Ik zou toch de eerste dagen doorbrengen in Tanger. 'Naar wie ga je ?' Ze keek even om zich heen , alsof ze een persoon zocht. Ik wantrouwde haar , maar als er daadwerkelijk iets mis met haar was. Was ik bereid er voor haar te zijn. Allah is mijn getuige ! Hij ziet alles. Ze legde me haar situatie uit. Het was vreselijk , ik moest doorbijten om niet te huilen. Ze voelde zich aangetrokken tot ons geloof , maar haar moeder was erop tegen. Ze was bereid om zich te bekeren. Ma Shaa Allah. Ik verwelkomde deze nieuwe zuster en zal haar steunen tot ze haar doel had bereikt.

 

[lopititia]

De vliegtuig landde en dat bezorgde mij een misselijk gevoel. Chatrina het meisje naast me was allang in slaap gevallen. Ik had echt met haar te doen. Ze had het erger dan mij. Zo zie je maar weer als je eens beseft dat andere mensen het erger hebben. Ik schudde haar wakker. Ze schrok en vroeg me waar ze was. 'Maak je geen zorgen je bent veilig bij mij!' De eerste wat ik zou doen is haar brengen naar moskee. Voor haar shahada. Het was een moeilijke stap voor haar. Ze barstte in tranen uit en de imam stelde haar gerust. Ze deed de shahada en ik nam haar in me armen. Het was een emotionele moment voor ons beide. Een van de mannen van de moskee was erg geïnteresseerd in haar en wou haar tijdelijk opvangen en zien hoe ze het gaan uitpakken. Ze stemde erin, ze wou mij niet meer tot last zijn. 'Ik ben er voor je ! Heel veel geluk toegewenst met je toekomstige' Ma Shaa Allah ze straalde echt. Het was voorbestemd. Ze bedankte me en we besloten om contact te houden. Het was allemaal de wil van Allah. Ik pakte me spullen terug in. Volgende morgen zou ik vertrekken naar me oma. Me ouders weten ervan. Ik had met ze besproken om een tijdje in Marokko te wonen. Even rust voor mezelf. Als me hoofd leeg was , zou ik terugkeren naar Nederland. Ik rustte uit in het bed van me ouders. De bel ging. Ik deed de balkon open en keek eerst wie het was. Ik ga nooit zomaar de deur openen en vooral nu, nu het nacht is. 'Wie is daar?' Riep ik en diegene gaf geen antwoord. Een groepje dat ik zag van de verte kwam steeds dichterbij. Als ik het niet kon geloven. Eman en Nour en de rest kende ik niet. Pff ik was enorm gestrest. Ik vluchtte voor hen. Moesten ze me persen overdonderen in me eigen vakantie. 'Is Fatih daar?' Vroeg Nour. Waarom praat hij überhaupt met mij? Eman bleef me maar aangapen. Het is niet zo dat ik er oogverblindend uitzag. 'Nodig je ons niet naar binnen en by the way wat doe je alleen op vakantie dat is toch veelste gevaarlijk !' Waar moeit hij zich nou mee. 'Ik kan op me eigen benen staan' Ik liep naar de koelkast en haalde er raibi Jamila uit. Daar had ik nu echt zin in. Ik liep terug naar balkon. Ik had echt wat frisse lucht nodig. Naar buiten kon ik niet. Het was er gevaarlijk vooral met Eman en Nour in de buurt. Ze waren al weg. De straten maakte zich vol met toeristen. Van Nederland tot aan Spanje. Je kon aan ze zien van welk land ze kwamen. 'Sallam meid kan je niet beter naar binnen gaan , de straten zitten vol met hyena's' Ik keek hem aan. Ma Shaa Allah. Het was Ayman. Die ik een jaar geleden tegenkwam onderweg naar Marokko. Subhana'Allah ik kwam hem telkens tegen. Hij is niets veranderd. Ik schaamde me en liep weg van de balkon. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik was zo rood als een tomaat. Ik had helemaal geen slaap. Eman en Nour waren toch niet meer in de buurt. Ik had zo'n neiging om naar de boulevard te gaan. Ik zou niet alleen gaan. Dat is veel te gevaarlijk. Ik vroeg me buurmeisje. Ze woonde op haar zelf. Ze stemde er gelijk in toe. Ik kon haar al me hele leven meskiena. Haar ouders zijn overleden en ze is gescheiden. Nu woont ze alleen. Ze werkt heel hard om haar zelf te kunnen onderhouden. Respect voor haar ! Onderweg werden we versierd van alle kanten. We schonken er geen aandacht aan. Moet je nagaan ik had een abaya aan. Ik zag eruit als een getrouwde vrouw. Alsnog bleven ze ons lastigvallen. Warda (buurmeisje) daarentegen vond de aandacht wel leuk. We liepen over de boulevard. Het was zo'n leuke en gezellige sfeer. Ik zal het nooit vergeten. Ik had nooit die vrijheid mogen proeven. Me maag knorde ik had echt honger. 'Kunnen we niet even eten' Warda lachte en wisselde haar nummer met een voorbijganger. 'Gedraag je lieverd je hebt echt niets aan ze' Ze is in tijden veel veranderd. Voordat ze trouwde was ze echt een nette meid. Komt ervan als je op jezelf woont. De duivel kan je zo beïnvloeden. We namen plaatst tegenover elkaar. Er was geen mens te bekennen. Alleen Warda en ik en de ober die ons bestelling kwam nemen. Ik bestelde iets willekeurig. Warda kon het niet laten om even een praatje met hem te maken. Waarom vroeg ik haar überhaupt mee dan ging ik liever met Nour of Eman. Over hen gesproken ik kwam ze tegen, maar ze herkende me niet. Maar goed ook ! Na het eten waren we van plan om naar de strand te gaan. De uitzicht van het strand in de avond is prachtig. Vooral het frisse wind doet je echt goed. Voor het eerst in me leven genoot ik echt van me vakantie. Ik bleef even naar het water staren. Warda lag even op de kleed. 'Salam aleikoum' zei er iemand. Ik kon al raden wie het was. Wat deed hij nou hier? Was hij me gevolgd of wat? 'Wa3lykoum ou sallam' Warda deed net alsof ze sliep. 'Wat brengt jou hier in de avond?' Uhm waarom interesseert het hem wat ik hier doe ! 'Genieten van me vakantie' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik weet nog steeds wie je bent Narjis ik ben jou nog niet vergeten' Ik wist niet hoe ik me moest gedragen tegenover hem. Ik keek naar beneden. 'Ik als jou broeder draag de verantwoordelijk om me zuster te beschermen' Daar had hij wel een punt. Waarom durfde ik niet tegen hem te praten. 'Als je niet erg vind blijf ik even bij jullie' Hij zei z'n vriend gedag. Ik begreep z'n goede intentie. Ik kon heus wel voor mezelf zorgen. 'Hoe gaat het met je?' We zaten samen op het zand starend naar het water. 'Gaat goed alhamdoelilah en met jou?' Hij knikte en deed z'n jellaba goed , die vloog omhoog door de wind. Ik kon niet laten om even te giechelen. 'Je lacht me toch niet uit hè?' Dit was een begin van een goede vriendschap.

 

[lopititia]

Mijn vertrek naar Alhoceima leek uren te duren. De taxichauffeur irriteerde me echt. Vraag me niet hoe en waarom, Ayman was meegegaan. Hij vond het voor een vrouw te gevaarlijk om alleen te reizen. Nadat ik bij m'n bestemming aankwam scheidde onze wegen. De taxichauffeur toeterde en me neef kwam meteen naar buiten rennen. 'Laat me je helpen met je bagage madame' Sow wat zijn ze opeens aardig. Ik zag me nichten al via de raam kijken. Ze keken me heel vies aan. Ik was het toch al gewend. Ze waren altijd al jaloers op me. No way dat ik nog in hun buurt kom. Ze waren de slechte kant van de familie. Me oma woonde twee straten verderop , dus moest me neef door bikkelen en me koffers en tassen sjouwen. 'Alsjeblieft' Hij omhelsde me. Ik mocht hem echt , al mocht ik zijn zussen niet. Hij gunde me alles en hielp me in alles. Die jongeman was echt een Er7ay zoals we dat op z'n Berbers zeggen. Ik belde aan en me tante opende de deur en begon hysterisch te gillen en knuffelde me zo hart , dat ik me lichaam niet meer voelde. 'Wat fijn dat je er bent , ik heb je erg gemist !' We liepen beide met me tassen naar boven. Het was een hele gedoe en uiteindelijk kwamen me knock-out boven. 'Wat heb je in die tas? Stenen?' Ik moest erom lachen. Ik kwam de woonkamer binnen en me oma meskiena stond met moeite op en kwam op me aflopen. 'Mijn dochter..Mijn dochter' Ze kreeg tranen in haar ogen. Ik veegde ze voor haar weg. Ze werden al op de hoogte gehouden over mijn situatie en wist dat ik tijdelijk bij hen kom wonen. Ze verwezen me naar me kamer die op de sda7 was. Alles hier was gerenoveerd. Het huis zag er prachtig uit. Ik pakte me spullen uit en bekeek de omgeving. Toen ik nog een jong meisje was speelde we hier heel vaak. Spoten elkaar nat met water. Wat een tijden en nu kunnen we elkaar niet uitstaan. Wat jaloezie met een mens doet. Het vreet je op van binnen en laat je de gekste dingen doen. 'Narjis kom je mee eten?' Ik had geen trek. 'Ik kom eraan Tante' Ik legde me laatste spullen in de kast en liep de honderden treden af. In Marokko hadden ze overdreven veel treden en ze waren nog van glas. Als je erop viel dan was je de pineut. Na het eten vroeg me tante me mee naar de Parki. Ik kleedde me snel om en bekeek mezelf in de spiegel. De glimlach was niet van me gezicht af te slaan. Ik was zo blij, me dag kon niet stuk. Het was echt warm, maar alhamdoelilah had ik het niet warm. Allah is groot ! Ik had een rooskleurig abaya aan. Lekker fleurig met bijpassende hoofddoek en schoentjes. Ik was geheel in het roze.
Citaat:

We werden moe van het lopen. Het was warm en we liepen vanuit ons dorp tot aan Parki. Ik moest echt even zitten. 'Lieverd gaat het?' Ik hield even vast aan me buik. Ik kreeg steken in me buik. 'Help !' Schreeuwde me Tante. Een paar mannen tilde me op en brachten me naar huis. Als ik eens wist wie een van die mannen waren dan zou het me echt verbazen. Me oma sprankelde water op me. Ik opende zo mijn ogen. Ik bekeek de schoenen van een persoon. Ik keek naar boven en zag HEM ! 'Ben je al weer bij?' Zijn glimlach deed me zo goed. Iets van deze jongeman trok me echt aan. Ik kon mezelf wel tot gek verklaren. Ayman en ik waren gewoon vrienden en dat zullen we ook blijven. Hij kwam aan de rand van me bed zitten. Me Tante en oma verlieten me kamer en lieten ons alleen achter. Er vloeide iets onder. 'Ayman kan je me even helpen opstaan?' Gelukkig had ik een badkamer en toilet gekoppeld aan me kamer. 'Ik blijf hier wachten voor als je iets nodig hebt' Ik kleedde me uit en zag dat ik ongesteld was. Dat ook nog. Uhm wat moest ik nu? Ayman wachtte me daar buiten af , ik kon moeilijk aan hem vragen: hè Ayman kan je even maatverband pakken. Daar schaamde ik me te erg voor. Ik hees me legging en deed de deur open. Daar lag hij op m'n bed. Hij snoof aan me kussen. Ik keek hem met gekke gezicht aan. Hij zat meteen recht en ik schoot weer in de lach. 'Gekke Narjis je lacht me altijd uit hè gemenerik' Daardoor moest ik harder lachen. Hij gooide me kussen mijn richting op. Daardoor viel ik op de grond. Hij ook en dat werd een ongemakkelijk moment. We keken elkaar heel even. Het leek net alsof er een vonk tussen ons sloeg. Ik verpestte het moment en kuchte. 'Sorry ik moest even' hij sloeg zichzelf voor z'n hoofd. 'Ooh .. Dat' We leken net twee gekken. 'Ik wacht wel buiten op je' Hij deed deur achter zich dicht. Nadat ik klaar was keek ik via de raam naar hem. Ik zag hem staren naar de bergen. Het was een prachtig uitzicht. Hij draaide zich om en zag mij naar hem kijken. Shit ! Hij had me gezien. Hij dacht zeker dat ik hem aan het bespieden was. 'Ben je klaar?' Ik knikte met moeite en hij opende de deur. Me lichaam trilde. Ik kreeg kriebels in me buik. Ik moest me gevoel achterwege laten. Weet je hoe moeilijk dat was ! We waren gewoon vrienden. Hij zei het zelf. Hij zag me als z'n zusje.

 

[lopititia]

Me ouders zouden vandaag op bezoek komen. Dan zou ik ze weer onder ogen komen. Ik ruimde wat op en me Tante maakte het eten. Het was veel gezelliger zo. Ze waren zo lief voor me en verwelkomde me met open armen. Me Tante vond toch dat ik het eerst met ze zou moest bespreken. Ik vond gewoon goed. Alleen ik had geen enkel emotie binnen. Jarenlang toonde ze geen enkel liefde tegenover me. Het leek alsof ik niet in het gezin hoorde. Alsof ik was geadopteerd en ze daar spijt van hadden. De telefoon rinkelde. Ik zette de bezem aan de kant en nam op: 'Sallam aleikoum Narjis is er een mogelijkheid dat ik vandaag langs kan komen?' Me ouders komen ook, ik denk niet dat ze het leuk zullen vinden. Me tante en Oma hadden er geen moeite mee, maar me ouders die zouden me meteen een pak slaag geven. 'Me ouders komen vandaag ook!' Hij was even stil. 'Kan ik je daarna zien ik moet je echt spreken' Wat was er nou zo belangrijk dat hij me koste wat het kost moest zien? We spraken af zoals gewoon bij mij kamer in de Sda7. Me Oma en Tante deden er niet moeilijk over. Ze kende me te goed om te weten dat ik niets verkeerd zou doen. Het was zover alles was schoon en al het eten lag al klaar. Me ouders zouden over enkele minuten arriveren. Het zweet brak uit op me voorhoofd. De spanning was om te snijden. De bel ging. Elke stap die ik maakte op de trap zorgde voor hevige hartkloppingen. Bij de deur aangekomen zuchtte ik diep. Nergens om bang voor te zijn. Ik opende deur en me hart maakte een vreugde sprong. Het waren me ouders niet, maar me familie uit Frankrijk die ik al heel lang niet meer heb gezien. Die dag kwamen ze me verrassen met hun bezoek. Ze knuffelde me en omhelsde me strak. Als laatst groette ik een jongeman. Hij zag er netjes uit en maakte geen enkel oogcontact met me. Hij gaf me een hand en liep zo naar boven de trap op. Wat ik niet in de gaten had, dat hij boven vanuit de trap de hele tijd naar me keek. Toen ik net boven aan de trap zat ging de bel weer. 'Ik ga wel ' zei me neef en rende letterlijk naar beneden. Zou me niets verbazen als hij zou gaan vallen. Ongelofelijk toen ik eraan dacht hoorde ik zacht gekreun van beneden. Hij was gevallen ! Ik stond versteld. 'Gaat het?' Zei ik met een glimlach op me gezicht, ik kon het niet laten om niet te lachen. 'Lach maar , ik pak je nog wel !' Dreigde hij me. Ik rende naar boven en me Tante uit Frankrijk klopte naast haar als teken dat ik naast haar moest zitten. Ik nam plaatst naast haar en alle blikken waren op mij gericht. 'Ma Shaa Allah ik had altijd al geweten dat de dochters van Zouliga knap waren, maar dat ze over zo'n schoonheid beschikken verbaasd me echt' Ik moest er echt van blozen, ik vond dat de overdreef. Zo knap was ik nou ook weer niet. Tante Rahima( uit Frankrijk) wreef over me handen en streelde over me haren. Wist niet waarvoor dat nodig was, maar ik liet gewoon toe. Me Tante legde eten op tafel en kwam slecht nieuws binnen brengen. Wat je slecht nieuws kon noemen. 'Narjis je ouders hebben afgebeld, ze kunnen vandaag niet komen, hun toestemming heb je !' Hoezo konden ze niet komen? Ze woonde hier niet zo ver vandaan. Maar jah ik liet het voor wat het was. Ik mocht blijven in Marokko en dat maakte me erg blij ! Tante Rahima en haar dochters en zoon zouden hier overnachten. Het was een lange reis voor hen , dus rust hadden ze echt nodig. Oh nee ! Nu pas schoot me te binnen dat ik met Ayman had afgesproken. Me telefoon lag nog in de keuken. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan. Oh my Allah. Ik had 10 gemiste oproepen en dat alleen van hem. Ik liep naar andere kamer en belde hem terug op. 'Het spijt me heel erg, ik heb bezoek en was helemaal vergeten' Ma Shaa Allah het verbaasde me echt hoe hij erop reageerde. 'Geeft niet is niet erg zie ik je zo?' Ik kreeg een glimlach op me gezicht , maar als ik eens wist wie heel het gesprek zat af te luisteren dan wenste ik dat ik hem nooit had teruggebeld.
Citaat:

Ik wachtte op het moment dat Ayman zou komen. Hij kwam niet via de voordeur dat zou alleen voor problemen zorgen. Vraag me niet hoe hij dan terecht komt op me sda7. Ik zelf moest er echt om lachen. Ik sloot voor de zekerheid de deur van mijn kamer en de deur die leidde naar trap beneden. Ik lichtte me Tante al in over de bezoek van Ayman. Ik bleef geconcentreerd naar de Bergen kijken. Ik voelde twee warme handen op me ogen. 'Ayman ik weet dat jij het bent' Toen ik me omdraaide zag ik dat het me neef was. 'Wat ? Hoe kom je nou hier?' Hij glimlachte naar me. Dit kon hij echt niet maken. Ik was helemaal over toeren. Ik had me Tante al ingelicht! 'Kan je alsjeblieft even gaan ik wou me net gaan omkleden' Hij bleef me aankijken en verroerde geen vin en bleef op z'n plek zitten. 'Praat ik Chinees?' Z'n blik veranderde in verafschuw. 'Jullie meiden van Hollanda zijn allemaal verwesterd' Hij opende deur en smeet die achter zich dicht. Wat bezielt hem nou weer? Ik zag Ayman al op een stoel zitten met z'n arme over elkaar. 'Ayman het is niet wat het lijkt' hij schudde z'n hoofd en liep op me af. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen we zijn enkel alleen vrienden' Dat brak letterlijk mijn hart. Ik dacht dat er meer was. Ik hoopte dat hij meer voor me voelde. Hij had tegendeel bewezen. Ik liet een masker voor me gezicht en samen liepen we naar me kamer. We plofte neer op mijn bed. 'Wat wou je me nou vertellen?' Hij keek even voor zich. Alsof hij niet wist hoe hij het aan me kon vertellen. 'Nou ik zie een meid wel zitten' Ik moest even slikken en kreeg het ontzettend benauwd. De gedachte dat hij een ander leuk vind. 'Oh zo leuk wie is ze?' Hij keek naar beneden. 'Je kent haar niet , even ter zaken hoe kan ik haar verassen? Ik stond op van de bed en keek naar mezelf in de spiegel. Wat heeft die meid dat ik niet heb? Ik voelde me niet goed. Het deed echt wat met me ! Hij stond op en stond achter me. Hij wou z'n mond opende, maar sloot het meteen. 'Ik ga maar weer eens , ik spreek je wel weer!' Me hart huilde !

 

[lopititia]

Fatih was aangekomen in Marokko en vol spanning wachtte ik af in de Airport. Ik keek naar alle kanten , maar kon hem maar niet zien. Iedere jongen die ik zag van de verte vergeleek ik met hem. Tot ik hand op de schouder voelde. 'Fatih!' Ik nam hem in me armen en naast hem zat Saloua? Wat deed zij nou hier ! Niet dat ik niet blij ben haar te zien , maar wat deed ze hier met mijn broer? 'Liefje lang niet gezien. Ik heb je zo erg gemist !' Ze nam me in haar armen en ik bekeek haar van top tot teen. Ze was erg veranderd. Fatih wist dat ik over hen dacht. Dat kon hij aan me zien. Me telefoon ging af ! Saloua keek nieuwsgierig op en glimlachte naar me. Ik zette een fake glimlach op. Ik wist niet wat me bezielde. Waarom was ik niet blij voor hen? 'Fatih ik moet nodig ' Hij begreep het en ik versnelde me naar het toilet. PATS. Ik botste tegen een breed gestalte aan. Ik stond op 'Kun je niet uitkijk...' We keken elkaar de hele tijd aan. Nooit gedacht dat ik hem weer zou tegenkomen. Ik moest mezelf vermannen. Anouar is verleden tijden. Het spookte in me hoofd. Hij was niet alleen , maar in gezelschap van een andere vrouw. Hij was ook doorgegaan met z'n leven. Ik draaide me om en hij keek ook aan me om. Hij gaf me een slappe zwaai. We bleven elkaar aankijken.
Citaat:

Alle herinneringen schoten me te binnen. Ons moment samen. Anouar en ik. Ik stond precies voor de toilet. Het moment dat me leven veranderde. Ik opende de toilet en liet het verleden achter me. Een pijnlijk verleden genaamd Anouar. Die hoofdstuk was afgelopen. Ik nam me telefoon van me zag en belde Ayman terug. 'Waar ben je ?' Klonk er met onrust in z'n stem. 'Ik ben in de Airport me broer is net geland hoezo?' Hij bleef maar zuchten. 'Ik maakte me reuze zorgen kom snel naar huis' Wat zou er zijn? Ik waste me gezicht en zo ook alle zorgen. Een nieuw begin. A fresh start. Fatih en Saloua wachtte beide op een bank. Ze waren intiem bezig. 'Sorry dat ik jullie moment verstoor , maar we kunnen gaan' Saloua keek me even aan. Nadat Fatih helemaal vooraan liep , kwam ze dicht tegen me aan lopen. 'Is er wat?' Fluisterde ze zo zacht mogelijk. 'Nee er is niets ' Reageerde ik kortaf. Ik begon Saloua niet meer te mogen. Ik vertrouwde haar niet. Die gevoel had ik gewoon. Aangekomen thuis bij me oma , ging me broer naar z'n eigen kamer met Saloua. Me oma vroeg zich ook af wie het was. 'Z'n verloofde' Ze waren destijds verloofd. Me broer vroeg in die tijd al om haar hand. Ik had het gemist. Ik liep naar de Sda7. Ik opende de deur en vol verbazing keek ik naar binnen. Woow het was werkelijk waar prachtig. Alles was versierd met rozen. Een gedekte tafel in het midden. Een goed geklede Ayman. Ik wist niet waar dit voor nodig was. Hij zag de verbazing in me ogen. 'Ayman wat heeft dit te betekenen?' Ik was in schok. 'Ssst zeg maar niets' Hij bracht ze vinger naar me mond en begeleidde me naar het tafel en schoof als een echte heer de stoel voor me en nam daarna plaatst tegenover me. Dit kwam echt aan als een verrassing , ik zelf had het niet verwacht. 'Laat me alles uitleggen' Na zijn uitleg , kon ik wel een gat in de lucht springen. Hij zag mij staan , al die tijd vond hij mij leuk !!! Alleen durfde hij niet te vertellen , bang voor een afwijzing. Hij stond op en deed z'n hand omhoog. Als teken dat ik ook moest opstaan. Onze handen waren verstrengeld en we zaten recht tegenover elkaar 'Narjis ik ken je al een tijdje en Subhana'Allah ik kon je maar niet uit me hoofd krijgen' De woorden zorgde me tintelingen in me lijf. Ik trilde letterlijk. 'Ik begon je te mogen. We begonnen als vrienden , maar ik wou meer, maar iets hield me tegen. Ons vriendschap vandaag is me laatste dag hier in Marokko en ik moest het voor me vertrek aan je vertellen. Anders zou ik een hele jaar met een schuld gevoel zitten. Aan jou de vraag wil je met me trouwen?' Me ogen stonden letterlijk open. Me mond begon te trillen. Ik keek naar beneden en wist niet wat te zeggen.
Citaat:

Soms neemt Allah mensen van je af omdat ze slecht voor je zijn, maar Hij geeft er beter persoon voor in de plaatst.

 

[lopititia]

'Wat doen jullie hier?' Beide keken we naar achter. Fatih met achter hem Saloua. Ze grijnsde naar ons. Fatih kwam stukje naar voren lopen. 'Wie is dit?' Hij wees naar Ayman. Ik wist niet hoe ik erop moest reageren en hoe ik me moest gedragen. 'Je weet dat het niet kan he !' Ayman keek uit schaamte naar beneden. Waar ben ik in beland ! Wat heb ik mezelf aangericht. 'Luister ik kan het uitleggen' zei Ayman en Fatih deed zijn arm over elkaar. Aan zijn blik was te beschrijven dat hij niet echt blij was. Door de lawaai kwamen de rest ook naar boven. Al hun blikken waren gericht op Ayman. Ik werd zo rood als een tomaat. Ik schaamde me diep. Nu gaan ze zeker weten slecht over me denken en praten. Me Tante stelde Fatih gerust. 'Nee dit is inderdaad niet normaal' zei Tante Rahima tegen me Tante. Me neef keek me vol afschuw aan en kon het niet laten om Ayman te dreigen 'Als ik je een keer in haar buurt zie , dan ga je zien' Me Tante duwde me neef weg en vroeg of ze ons alleen konden laten. Ik had medelijden met Ayman hij werd hier de dupe van. Die schaamte die hij had. Ayman , Fatih en me Tante en ik bleven alleen over. De rest is zich beneden zeker gaan bekommeren. Stik toch ! Jullie zijn me ouders niet. 'Laat hem uitpraten' zei me Tante tegen Fatih. Ayman keek me even aan en begon te spreken. Hij was echt bang. Ik las het aan zijn ogen. 'Ik ga me ouders inlichten en zorg ervoor dat je binnen deze week langskomt !' Zei Fatih en verliet de sda7. Hij was woedend en erg kwaad. Ik begreep hem wel. Geen enkele Marokkaanse jongen zou accepteren dat z'n zusje stiekem iemand ziet. Dit was anders ! Ik begon echt om Ayman te geven. Liefde die in zo'n korte tijd zich ontwikkelde. Van vriendschap tot aan geliefdes.
Citaat:

De dag was aangebroken. We zaten met z'n allen aan tafel. Me familie uit Frankrijk waren vertrokken door hevige ruzies. Maar goed ook , geen zin in hun gezeik. Me ouders waren alleen ingelicht over dat iemand om me hand kwam vragen, ze wisten niets over de andere kant van het verhaal. Me Tante had het op een zwijgen gelaten. Om problemen te verkomen. Wat hield ik toch zoveel van haar. Ze had meer moeder gevoelens dan me eigen moeder. Me ouders waren echt blij voor me. Geluk was van hen gezicht af te lezen. Welke ouder zou nou niet blij zijn als hen dochter het huwelijksbootje instapt. Ik hoop dat het nu goedkomt en niet eindigt als Nour. Toen ik eraan dacht slikte ik de brok in me keel. Het was een moeilijk tijd voor mij. Toch kwam ik er doorheen. After rain comes sunshine. Ayman zat aan andere tafel met m'n vader en Fatih. Z'n moeder zat precies naast me en kon niet laten om me steeds te complimenteren. Ik mocht haar nu al. Ze zag er zo lief uit. Ze was erg blij met de keuze van haar zoon. We bespraken alles. De verloving zal na de vakantie plaatsvinden en we zouden het zo laten en het nog aan niemand vertellen. Je kent het wel. Er zijn veel mensen die je niet mogen en ze zijn tot alles toe in staat. Na de vertrek van Ayman kon me Oma en Tante niet laten om het gekreet te roepen. De bel ging en ik liep naar beneden. Ik opende de deur en zag mijn nicht (slechte kant van me familie) Wat deed zij nou weer hier ! 'Ik zag mensen uit je huis komen... ' Ik sloot de deur zo voor haar neus dicht. Nu pas komt ze zogenaamd op bezoek. Je bent nergens voor nodig ! Dacht ik bij mezelf. Ik was hard geworden. Na al die jaren. Al die moeilijke tijden en problemen hebben me tot een sterk persoon gemaakt.

 

[lopititia]

Ik had me toch vernomen om terug te gaan naar Nederland om alle voorbereidingen op orde te zetten. Ayman was heel enthousiast over. We zagen elkaar ook heel vaak. Een gelukkig stel zou je denken? De problemen hielden maar niet op. Ze stapelde zich meer op. Tot een hoop. Tot op en dag. Ik was alleen thuis. Ik ruimde alles netjes op en was bezig met de afwas. Tring.. De bel ging. Ik droogde me handen af en liep naar de voordeur. Ik opende de deur en hij stormde naar binnen. 'Nee je kan niet gaan trouwen , doe het niet !' Hij hijgde en was buiten adem. 'Wie heeft jou verteld dat ik ga trouwen?' Ik loog , omdat ik problemen wou vermijden. Eman rolde met zijn ogen en keek me recht in het gezicht aan. Het deed me niets meer. Ik was niet meer dat meisje dat op z'n charmes viel. 'Ik hoorde het van Saloua' Ik wist niet meer wat ik hoorde. Van Saloua? Ze had toch geen contact meer met hem. 'Heb jij nog contact met Saloua?' Hij nam een stap dichterbij. Naar mijn gevoel iets te dicht. 'Geef mij alsjeblieft een kans. Trouw met mij en ik zal bewijzen dat ik je gelukkig zal maken' Hij meende het oprecht. Ik zag het aan z'n ogen. 'Nee ik kan het niet!' Ik bleef naar beneden kijken. Ik wou hem niet aankijken. Uit woede sloeg hij tegen de muur. 'Ik wist het ! Je gaat trouwen' Me lippen trilde en wisten niets uit te brengen. Ik stotterde bij elke zin. 'Eman ik kan je helaas geen kans geven. Hier scheiden onze wegen' Toen zei hij iets , dat me leven op z'n kop bracht. 'Als je niet met me trouwt ga ik een eind aan me leven maken!' Me hart bonkte en me ogen vulde zich met tranen. 'Zonder jou kan ik niet leven, blaas je huwelijk af en trouw met mij !' Zei hij met tranen in z'n ogen. Wat moest ik nu? Ik kan Ayman niet verlaten, maar ik wil ook niet dat Eman een einde aan z'n leven gaat maken. 'Eman doe het alsjeblieft niet ! Ga door met je leven, het gaat je wel lukken' Snikte ik , maar hij wou er niet mee instemmen. Hij hield me handen vast. 'Vaarwel' Hij liep de deur uit en ik rende hem nog achterna. Ik zakte neer op de grond en huilde het uit. Fatih die van de verte aankwam , kwam op me afrennen. Hij tilde me op en bracht me naar binnen en legde me vervolgens op de bank. 'Wat is er gebeurd?' Hij was ongerust. Dat was aan z'n houding te zien. 'Rust uit en vertel me later alles' Rust dat is een woord dat ik niet ken. Altijd moet er wel wat mis zijn. Ik kan nooit eens gelukkig leven zonder problemen. Wat nu? Als hij een eind aan z'n leven gaat maken, wiens schuld zal het zijn. Ik zal die last altijd met me meedragen. Ik kon niet rusten. Ik stond op en raakte in paniek. Ik begon te gillen en viel neer op de grond. Ik was niet buiten bewustzijn. Me lichaam was stijf. Ik kon niet bewegen. Ik hoorde Fatih's stappen en zo sloten mijn ogen voor de wereld.

 

[lopititia]

Ik voelde een hand dat door me wang ging. 'Alsjeblieft word wakker het spijt me heel erg van alles. Ik hou echt veel van je ! Het spijt me voor al die pijn die ik je heb bezorgd' Het persoon hield me hand vast en kuste erop. Ik bewoog een stukje van me hand. Daarna viel ik in een eindeloze slaap. Uren verstreken. Me ogen opende zich automatisch , maar ik kon me niet bewegen. 'Je bent wakker !' Hoorde ik het persoon zeggen. Het leek net alsof ik verlamd was. Me lichaam kon ik niet bewegen en kon geen woord uitbrengen. 'Je kan het, je bent een sterke meid' Zijn woorden waren zo lief. Wist ik maar wie het persoon was. Ik probeerde me arm te bewegen, wat me overigens wel lukte. Meteen stond ik recht en keek ik het persoon aan. Onze blikken kruisten elkaar. Tranen die over z'n wangen vloeiden.
Citaat:

In een reflectie van een seconde liet me hart zich gaan. We namen elkaar stevig in de armen. Hij wreef met z'n handen over mijn haren. 'Het spijt me ...' Ik liet hem niet uitspreken en zette me vinger op z'n mond. 'Ik heb het je al vergeven' Hij zette een glimlach van oor tot oor. Wat me wel goed deed. 'Je hebt een hart van goud en een ieder zou je moeten beschermen met heel zijn hart. Ik vervloek de personen die je pijn wouden doen en ik viel ook onder die categorie' Hij keek naar beneden en liet z'n tranen gaan. De jongeman had werkelijk spijt. Ik zal hem helaas moeten teleurstellen. Ik zie geen toekomst met hem. Het ligt heel diep. Hij keek me aan en wist dat ik aan iets dacht. Hij hield me hand vast. 'Laat je gevoel maar gaan. Hoe denk jij erover?' Ik kon het hem niet vertellen. Ik was bang om hem pijn te doen. Ik had geen keus. 'Eman het spijt me heel erg. Ik zie geen toekomst tussen ons' Ik had bij hem het gevoelige snaar geraakt. Fatih en Ayman stonden achter ons en hadden alles gezien. 'Ayman het is niet wat het lijkt !' Hij kwam wat dichter en keek ons beide aan. Het verbaasde me hoe koel hij reageerde tegenover Eman. Ma Shaa Allah hij had een pracht van een karakter. Hij kwam naast Eman zitten en zette zijn hand op z'n schouder. 'Lieve broeder je kan niet achter een getrouwde vrouw aan lopen. Haar kwellen en haar laten zitten in een tweestrijd. Narjis en ik gaan trouwen accepteer het gewoon. Het is Allah's wil. Je kan hoog of laag springen , je kan het niet veranderen. Ergens op deze aardbol loopt een vrouw dat je mekteb is'. Eman knikte en stond even later op. 'Allah kembal ghair' Hij liep zo de kamer uit. 'Lieverd ik hou van je' zei Ayman en kuste mijn handen. Ik wist niet hoe ik erop moest reageren. Het deed me pijn om Eman zo te zien. Fatih hield me ook in de gaten. Hij keek door me heen. Ik zat daadwerkelijk in een tweestrijd.

 

[lopititia]

Ik was ontslagen uit het ziekenhuis. Die dag veranderde heel mijn leven. Ik had een andere kijk in m'n leven. Ik stelde doelen en plande alles. Eman had ik na die dag niet meer gezien. Ik begon het te accepteren. Ayman is mijn man en met hem zal ik de rest van mijn leven doorbrengen. We zien elkaar dagelijks. Hij kwam altijd langs. Onze liefde groeide met de dag. Ik ben Allah dankbaar dat hij hem in me leven heeft gebracht. Het veranderde mijn leven compleet. Ik was heel erg gelukkig. Ik hou echt heel veel van hem. Hij had echt een effect op me. Voor het eerst in me leven leerde ik het woord geluk kennen. Dat allemaal dankzij Allah Soubhana Wa Tahala. Ik voel me nu ook heel erg aangetrokken tot me geloof en ik doe er alles aan om Ons Heer tevreden te stellen. Ayman was ook een heel erg goedgelovige jongen en leerde me ook heel wat dingen over het geloof. Ik had mezelf vernomen om niet meer naar buiten te gaan indien het noodzakelijk was. Ik was bang om me verleden weer onder ogen te komen. De personen die tot me verleden behoren. Ayman zei me altijd dat ik niet meer moest terugvallen op het verleden , het zal me alleen maar belemmeren en dan zou ik geen goede kijk meer krijgen in de toekomst. Ik kreeg te horen van andere mensen dat Eman getrouwd is. Ik ben echt heel erg blij voor hem. Dat hij toch verder is gegaan met z'n leven. Nour z'n vrouw is al in verwachting. Anouar kan zich niet aan een meid houden. Waar Imrane en Rachid zijn dat blijft nog altijd een raadsel. Als ik weer terug denk krijg ik een glimlach op me gezicht. Na al die mannen die in me leven kwamen is er toch een uitgekomen. Fatih en Saloua zijn druk in de weer met het voorbereiden van hun bruiloft. Saloua en ik hadden het nog bijgelegd. We zijn niet meer de beste vriendinnen zoals vroeger. We gaan wel normaal met elkaar om.

Hij is verder gegaan met z'n leven.

Citaat:


Het was zaterdag en ik zat op me bed te staren naar buiten. Ik kwam net van me stage en was dood op. Ik had wel wat rust nodig. Ik hoorde een geluid van buiten. Ik versnelde me naar de raam en zag een lange rij met auto's die versierd waren. Ze toeterden. De mensen gingen aan de raam en zwaaiden met vlaggen. Ik zag hem. Het was Eman. Hij keek de hele tijd naar de raam. Ik ben echt heel blij voor hem en ik hoop in Shaa Allah dat hij nu een gelukkig leven lijd met z'n vrouw. Z'n vrouw was echt een schat van een meid. Ze kwam niet hier vandaan , maar hij trouwde uit België. Ik kom haar vaak tegen en ze kon het niet laten om te groeten. Ze wist alles over Eman en mij. Over ons verleden. Ze zei me ook dat hij vaak over me praatte. Gek genoeg vond ze het niet erg. Hij heeft een goede vrouw die hij ook echt verdiend. Eman en ik zijn niet voor elkaar bestemd. Ik kon Ayman wel voor hem verlaten , maar het had geen zin. Ik hou niet Eman. Ik zou nooit een gelukkig leven met hem kunnen lijden. Vanuit de dag tot vandaag draag ik een glimlach op me gezicht. Ik trouw met Ayman de liefde van me leven. In Shaa Allah zal het allemaal goed komen. Binnenkort gaan we verlovingsfeest geven. Ik kijk ernaar uit. Het nadeel is : Er word veel over me geroddeld. Ik trek me ook niets van aan. Ze weten helemaal niets over mij. Zoals ik al zeg: Leef en laat leven. Only Allah can judge me.

Je kan hoog of laag springen alles is mektab !

Citaat:

Einde​