Tranen..

1 okt 2017
3
0
Ik keek je aan terwijl mijn ogen in tranen schoten.
Ik kon je woorden niet geloven.
Na alles wat we hebben mee gemaakt , na alle jaren die we samen hebben doorgebracht.

Liet je me achter met een gebroken hart. Je woorden waren luid en duidelijke.
Maar mijn hart noch mijn verstand konden je woorden accepteren.

Het drong niet tot me door.
Ik gaf je woorden geen gehoor.
ik voelde pijn maar jou loslaten kon mn hart niet aan.

Je keek me aan met een blik die boekdelen sprak.
Die me aangaf dat je hart jegens mij is verhard .
Ik kon niet ik wilde niet verder zonder jou.

Mijn hart mijn leven alles draaide om jou.
Hoe kan je me verlaten, hoe kan je me zomaar achterlaten netof ik niks ben.

Het spijt me zei je zacht je draaide je om en verliet mijn pad.
Ik bleef achter terwijl mijn hele wereld neer viel.

Ik kon niet meer eten , slapen ging ook niet. Ik kon enkel aan je denken en aan onze mooie momenten samen.
Waarom ben je met me getrouwd als je me loslaat.

Waarom zocht je aandacht bij andere vrouwen. Was ik niet genoeg geweest. Waarom liet je jezelf misleiden door de duivel. Die ons nu loopt uit te lachen.

Ik streelde zachtjes over mn buik.
Ik wilde het je vertellen je zou vader worden.
We hebben een kindje die nu zonder jouw zal opgroeien.

Ik hield mn tranen met moeite in.
Ik wilde niet huilen ik wilde het gewoon niet toelaten.
Je bent mijn tranen absoluut niet waard.

Als je mij zo makkelijk kon omruilen.
Weet ik genoeg ik heb nooit wat voor je betekend.

Dagen ,weken en maanden verstreken. Mijn buik was zichtbaar en ik genoot van mijn zwangerschap.
Ondanks dat er een leegte bleef toch schudden ik die gedachtes van me af en genoot ik van mij kindje.

Geheel onverwachts kwam je langs.
Zonder wat te zeggen of naar me om te kijken liep je naar boven.
Om je spullen te pakken , ik bekeek je Hoe alles bij elkaar raapte.

Ik had je nog gebeld , gesmst je gesmeekt te komen omdat ik je iets belangrijks wilde vertellen.
Maar je negeerde me volkomen , terwijl jij zat te genieten voelde ik mij zelf verdwalen in een donkere tunnel waar ik niet uitkon komen.

Je keek op en je blik gleed naar mijn buik. Je bleef een lange tijd ernaar staren. Je stond op en keek me vragend aan..

Ik knikte ..
Ik zal je blik verzachten je keek ontroerd naar mijn opgezwollen buik.
Je stak je hand uit en wilde mijn buik aanraken.
Maar ik zetten een paar stappen achteruit.
Hij keek me geschrokken aan ; het is toch ook mijn kind riep hij.

Jij bent degene die ons verliet niet wij jou.
Nu zijn we verder gegaan , een nieuw begin maar er is geen plek voor jouw..

-SchrijfsterMoun.
 

Marocia

Moderator
8 okt 2016
201
31
MashaAllaah mooie geschreven je hebt talent! ik hoop niet dat het waar gebeurd is
 
Bovenaan