- Topicstarter
- #1
- 15 feb 2011
- 1.185
- 14
In het hart van een Amazigh (berbers) dorp ten noorden van Marokko, Ikashouan, is Choukri in 1971 op de wereld gezet door een vrouw die voor altijd meest waardevol en betekenisvol zal zijn in zijn bestaan. Zoals vele geboorten destijds, en nu nog steeds in de Amazightraditie, werd ook de geboorte van Choukri bejubeld door Izran. Dit zijn liederen uit het hart, gegoten in po?zie en gevormd tot een rijmend geheel. Izran zijn er om de smarten van het leven te verzachten maar ook om voorspoed in het leven met een gelukszalige glimlach te ontvangen.
[video=youtube;XXGyKU7f3R4]http://www.youtube.com/watch?v=XXGyKU7f3R4[/video]
De volksliederen vormden op jonge leeftijd de ronkende motor waarop Choukri zijn reis naar een onbekende bestemming zou maken. Op zeer jonge leeftijd begon hij interesse te tonen voor de Izran die in zijn dorp tijdens feestelijke gelegenheden werden gezongen. Nog altijd worden Izran, onder begeleiding van percussie, tijdens festiviteiten ten gehore gebracht. Deze zangtraditie en muziek hebben hem op muzikaal sleeptouw genomen en hebben tot op heden een grote impact gehad op zijn muzikale ontwikkeling. Op vrijwel jonge leeftijd experimenteerde hij met Izran op een zelfgemaakte nylongitaar.
Eind jaren zeventig, op 9-jarige leeftijd, verhuisde hij met zijn ouders naar de stad Al Hoceima. Voor het eerst in zijn leven kreeg hij op 10-jarige leeftijd de kans om twee gitaren in het echt te aanschouwen. In een klein muziekwinkeltje, dat tevens het enige muziekwinkeltje was, in Al Hoceima werden de gitaren te koop aangeboden. Nog altijd in zijn geheugen gegrift als de dag van gisteren weet hij zich de ge?taleerde gitaren, een kleine en een grote, te herinneren.
Gegrepen door de symboliek van muziek die zich zo tastbaar en dichtbij aan hem onthulde nam zijn honger naar muziek alleen maar toe. Geen dag ging voorbij zonder dat Choukri langs de etalage liep om de gitaren te bewonderen. Al van begin af aan was hij verliefd op de kleine gitaar en liet hij zich meevoeren in een zee van dromen over het bezit en bespelen van dit prachtige instrument. Zes jaar later, na een periode van flink sparen, kon hij eindelijk de gitaar kopen waar hij zich met zijn ziel mee verbonden voelde. Zijn droom kwam alsnog uit. Nu hij in bezit is van een gitaar kon hij zich tot de rest van de muzikanten aansluiten. Temidden van muzikanten in de stad Al Hoceima kreeg hij alle ruimte om zijn muzikale talent te ontdekken en verder te ontwikkelen.
Hij begon met het componeren van protestlieden en songs die de last van het leven van een Amazigh in woord uiten. De achterstelling van zijn volk dat smacht naar vrijheid en gelijkstelling in de rechten van de mens kreeg zijn gestalte in zijn muzikale uitvoering. Onvrede, politieke onderdrukking en economische achterstelling dwongen hem zijn ongenoegen tot uiting te brengen.
In 1990 dwongen de omstandigheden choukri de dagelijkse verharde Marokkaanse realiteit te ontvluchten de overstap naar Nederland te maken.In Nederland aangekomen legde hij contacten met artiesten uit verschillende culturen. De culturele verbinding van de verschillende etnische muzikanten leidde tot een vruchtbare samenwerking op het terrein van muziek. Zoals hij zelf dat mooi omschrijft: "Muziek is voor mij de bron van saamhorigheid en onbegrensde
harmonie. Muziek is een unieke uitdrukkingsvorm van de dagelijkse realiteit. Muzikale expressie heeft en kent geen etnische beperkingen of grenzen voor mij. In muziek schuilt naar mijn gevoel een kracht die volkeren nader tot elkaar brengt."
Zijn innerlijke aanschouwing legde hij voor een groot deel op moederschap in haar letterlijke en figuurlijke context. Met vlijt, inspanning en innerlijke bezinning poogde hij de liederen plaats te geven in zijn muzikale uitvoering. Op zoek naar liederen met meer diepgang trof hij een aantal schrijvers voor wie hij grote waardering en respect heeft voor hen literaire gave. De schrijvers met wie hij samenwerkte gaven zich in hun werk. In deze po?tica ontdekte hij po?tische gedrevenheid en een bewonderenswaardig esthetisch gevoel voor werkelijkheid en inbeeldingsvermogen. Zoals hij dat zelf ook verwoordt: "Po?zie is kunst die de werkelijkheid onder woorden brengt en muziek die het tot uiting brengt. Muziek is een uiting van gevoel."
Door zijn horizon te verbreden hoopt hij zijn muziek meer diepgang te geven. Zijn inspiratie ontleent zich aan het dagelijkse leven.
1e Album: "Mara Mmutegh a Yemma" oftewel "Wanneer ik sterf mijn moeder"
In 2000 begon Choukri met de opname van zijn eerste repertoire.Eind 2003 brengt Choukri het melancholieke album 'Mara Mmutegh a Yemma' uit. Met zijn eigenzinnige stijl bevestigt Choukri zijn naam in de Amazigh muziekwereld.
Vooruitblik
?De herontdekking van de traditionele muziek en de verdere verdieping erin brachten me op vernieuwende idee?n die leiden tot verdere ontwikkeling van de Amazigh muziek. De samenhang tussen traditionele en eigentijdse muziek brachten vooruitstrevende en vernieuwende idee?n in me teweeg. Mijn passie voor muziek zet zich onverminderd voort in mijn leven.?
Een greep van optredens uit zijn muzikale carri?re:
Diverse optredens van 1991 tot 2003
Choukri tracht middels zijn muzikale optreden een positieve bijdrage te leveren aan de diversiteit binnen de Nederlandse samenleving. Zo is Choukri vanaf 1991 op diverse Amazigh en Nederlandse culturele festivals in verschillende plaatsen in veel steden live op podia te bewonderen. Choukri trad in verscheidene plaatsen waaronder in de Rode Hoed te Amsterdam, Culturele Centra, Open Podia en scholen in Nederland.
1999 en 2001 Live optreden VPRO
Op verzoek van radioprogrammamakers van "Nachtzusters" van de VPRO heeft Choukri in 1999 en 2001 een live akoestisch optreden verzorgd.
Amazigh culturele dag door Amsawad ( 12 mei 2001 Amsterdam)
Amsawah oftewel communicatie, het begrip waar (on)begrip vaak ook om draait is het thema van het cultureel evenement dat de Amazigh organisatie"Tharazouth" in Audeo te Amsterdam organiseerde. Verschillende culturele bevolkingsgroepen zoeken elkaar op met de intentie om contact te leggen en te behouden. Een dag, waar het uitwisselen van de onderlinge culturele bagages die op Nederlandse bodem te vinden zijn, centraal staat.
Om het evenement muzikaal en gepast sfeervol in te luiden zijn o.a. Choukri, Walid Mimoun, Ayned e.v. uitgenodigd om het publiek te vermaken (voorzien) met een live concert.
Tamazgha Festival
Het nieuwe Amazigh jaar werd op 11 en 12 januari 2003 muzikaal ingeluid door muzikanten van Amazigh bodem op het Tamazgha Festival. Marmoucha als initiatiefnemer en organisator bracht artiesten bijeen in de Melkweg (Amsterdam) om waardevolle ervaringen en expertise uit te wisselen. Een uitwisseling die geleid heeft tot overvloedige inspiratie van deze artiesten. Inspiratie die haar vertaalslag maakte naar een enthousiast publiek. Het festival heeft de volgende eervolle deelnemers op haar conto staan: Choukri, Takfarinas e.d. Artiesten uit verschillende muzikale uithoeken van de amazigh-muziekwereld bewijzen ons op deze dag dat de muzikale diversiteit door harmonie tot een verbazingwekkende eenheid kan leiden.
[video=youtube;XXGyKU7f3R4]http://www.youtube.com/watch?v=XXGyKU7f3R4[/video]
De volksliederen vormden op jonge leeftijd de ronkende motor waarop Choukri zijn reis naar een onbekende bestemming zou maken. Op zeer jonge leeftijd begon hij interesse te tonen voor de Izran die in zijn dorp tijdens feestelijke gelegenheden werden gezongen. Nog altijd worden Izran, onder begeleiding van percussie, tijdens festiviteiten ten gehore gebracht. Deze zangtraditie en muziek hebben hem op muzikaal sleeptouw genomen en hebben tot op heden een grote impact gehad op zijn muzikale ontwikkeling. Op vrijwel jonge leeftijd experimenteerde hij met Izran op een zelfgemaakte nylongitaar.
Eind jaren zeventig, op 9-jarige leeftijd, verhuisde hij met zijn ouders naar de stad Al Hoceima. Voor het eerst in zijn leven kreeg hij op 10-jarige leeftijd de kans om twee gitaren in het echt te aanschouwen. In een klein muziekwinkeltje, dat tevens het enige muziekwinkeltje was, in Al Hoceima werden de gitaren te koop aangeboden. Nog altijd in zijn geheugen gegrift als de dag van gisteren weet hij zich de ge?taleerde gitaren, een kleine en een grote, te herinneren.
Gegrepen door de symboliek van muziek die zich zo tastbaar en dichtbij aan hem onthulde nam zijn honger naar muziek alleen maar toe. Geen dag ging voorbij zonder dat Choukri langs de etalage liep om de gitaren te bewonderen. Al van begin af aan was hij verliefd op de kleine gitaar en liet hij zich meevoeren in een zee van dromen over het bezit en bespelen van dit prachtige instrument. Zes jaar later, na een periode van flink sparen, kon hij eindelijk de gitaar kopen waar hij zich met zijn ziel mee verbonden voelde. Zijn droom kwam alsnog uit. Nu hij in bezit is van een gitaar kon hij zich tot de rest van de muzikanten aansluiten. Temidden van muzikanten in de stad Al Hoceima kreeg hij alle ruimte om zijn muzikale talent te ontdekken en verder te ontwikkelen.
Hij begon met het componeren van protestlieden en songs die de last van het leven van een Amazigh in woord uiten. De achterstelling van zijn volk dat smacht naar vrijheid en gelijkstelling in de rechten van de mens kreeg zijn gestalte in zijn muzikale uitvoering. Onvrede, politieke onderdrukking en economische achterstelling dwongen hem zijn ongenoegen tot uiting te brengen.
In 1990 dwongen de omstandigheden choukri de dagelijkse verharde Marokkaanse realiteit te ontvluchten de overstap naar Nederland te maken.In Nederland aangekomen legde hij contacten met artiesten uit verschillende culturen. De culturele verbinding van de verschillende etnische muzikanten leidde tot een vruchtbare samenwerking op het terrein van muziek. Zoals hij zelf dat mooi omschrijft: "Muziek is voor mij de bron van saamhorigheid en onbegrensde
harmonie. Muziek is een unieke uitdrukkingsvorm van de dagelijkse realiteit. Muzikale expressie heeft en kent geen etnische beperkingen of grenzen voor mij. In muziek schuilt naar mijn gevoel een kracht die volkeren nader tot elkaar brengt."
Zijn innerlijke aanschouwing legde hij voor een groot deel op moederschap in haar letterlijke en figuurlijke context. Met vlijt, inspanning en innerlijke bezinning poogde hij de liederen plaats te geven in zijn muzikale uitvoering. Op zoek naar liederen met meer diepgang trof hij een aantal schrijvers voor wie hij grote waardering en respect heeft voor hen literaire gave. De schrijvers met wie hij samenwerkte gaven zich in hun werk. In deze po?tica ontdekte hij po?tische gedrevenheid en een bewonderenswaardig esthetisch gevoel voor werkelijkheid en inbeeldingsvermogen. Zoals hij dat zelf ook verwoordt: "Po?zie is kunst die de werkelijkheid onder woorden brengt en muziek die het tot uiting brengt. Muziek is een uiting van gevoel."
Door zijn horizon te verbreden hoopt hij zijn muziek meer diepgang te geven. Zijn inspiratie ontleent zich aan het dagelijkse leven.
1e Album: "Mara Mmutegh a Yemma" oftewel "Wanneer ik sterf mijn moeder"
In 2000 begon Choukri met de opname van zijn eerste repertoire.Eind 2003 brengt Choukri het melancholieke album 'Mara Mmutegh a Yemma' uit. Met zijn eigenzinnige stijl bevestigt Choukri zijn naam in de Amazigh muziekwereld.
Vooruitblik
?De herontdekking van de traditionele muziek en de verdere verdieping erin brachten me op vernieuwende idee?n die leiden tot verdere ontwikkeling van de Amazigh muziek. De samenhang tussen traditionele en eigentijdse muziek brachten vooruitstrevende en vernieuwende idee?n in me teweeg. Mijn passie voor muziek zet zich onverminderd voort in mijn leven.?
Een greep van optredens uit zijn muzikale carri?re:
Diverse optredens van 1991 tot 2003
Choukri tracht middels zijn muzikale optreden een positieve bijdrage te leveren aan de diversiteit binnen de Nederlandse samenleving. Zo is Choukri vanaf 1991 op diverse Amazigh en Nederlandse culturele festivals in verschillende plaatsen in veel steden live op podia te bewonderen. Choukri trad in verscheidene plaatsen waaronder in de Rode Hoed te Amsterdam, Culturele Centra, Open Podia en scholen in Nederland.
1999 en 2001 Live optreden VPRO
Op verzoek van radioprogrammamakers van "Nachtzusters" van de VPRO heeft Choukri in 1999 en 2001 een live akoestisch optreden verzorgd.
Amazigh culturele dag door Amsawad ( 12 mei 2001 Amsterdam)
Amsawah oftewel communicatie, het begrip waar (on)begrip vaak ook om draait is het thema van het cultureel evenement dat de Amazigh organisatie"Tharazouth" in Audeo te Amsterdam organiseerde. Verschillende culturele bevolkingsgroepen zoeken elkaar op met de intentie om contact te leggen en te behouden. Een dag, waar het uitwisselen van de onderlinge culturele bagages die op Nederlandse bodem te vinden zijn, centraal staat.
Om het evenement muzikaal en gepast sfeervol in te luiden zijn o.a. Choukri, Walid Mimoun, Ayned e.v. uitgenodigd om het publiek te vermaken (voorzien) met een live concert.
Tamazgha Festival
Het nieuwe Amazigh jaar werd op 11 en 12 januari 2003 muzikaal ingeluid door muzikanten van Amazigh bodem op het Tamazgha Festival. Marmoucha als initiatiefnemer en organisator bracht artiesten bijeen in de Melkweg (Amsterdam) om waardevolle ervaringen en expertise uit te wisselen. Een uitwisseling die geleid heeft tot overvloedige inspiratie van deze artiesten. Inspiratie die haar vertaalslag maakte naar een enthousiast publiek. Het festival heeft de volgende eervolle deelnemers op haar conto staan: Choukri, Takfarinas e.d. Artiesten uit verschillende muzikale uithoeken van de amazigh-muziekwereld bewijzen ons op deze dag dat de muzikale diversiteit door harmonie tot een verbazingwekkende eenheid kan leiden.
