- Topicstarter
- #1
- 5 mrt 2012
- 18.240
- 681
Er waren twee mannen, beiden waren erg ziek, lagen in dezelfde ziekenhuis en deelden daar een kamer.
Eén van de mannen werd toegestaan om een uur lang elke middag rechtop in zijn bed te zitten om de vloeistof die zijn longen vulde eruit te halen. En waar hij erna in zijn bed even uit de raam kon kijken, zijn bed stond aan de kant van het raam.
De andere man wiens bed aan de andere kant stond, kon niet rechtop zitten en spendeerde merendeels van zijn tijd op zijn rug.
De mannen spraken elkaar dagelijks uren lang achter elkaar .
Ze hadden het over hun vrouwen, families, huizen, hun werk, de moskee en waar ze op vakantie waren geweest.
Elke middag wanneer de man bij de raam rechtop mocht zitten, vertelde en beschreef hij aan zijn kamergenoot wat hij allemaal uit de raam zag.
De man die aan de kant lag waar geen raam zat, verheugde zich dagelijks naar dit uur waar zijn wereld werd uitgebreid en verbloemd door alle activiteiten van de buiten wereld die zijn buurman beschreef.
De raam had een prachtige uitzicht wat overkeek over een park met een mooie meer. Waar eenden en zwanen speels in dreven, kinderen die in het park speelden en rond renden. Verliefde stellen die kwamen wandelen in het park waar mooie rozen struiken met verschillende gekleurde bloemen waren die zij konden plukken. En een mooie uitzicht van de grote stad die net achter het park te zien was.
Wanneer de man naast de raam uit het raam keek en alles in detail beschreef aan zijn kamergenoot, deed deze zijn ogen dicht en visualiseerde hij elke gebeurtenis wat werd verteld in zijn hoofd.
Op een warme middag beschreef de man naast de raam dat er een mooie markt en kermis was geplaatst. En bepaalde mensen en circus artiesten waren komen optreden. Ondanks dat de man niks kon horen of zien kon hij zich alles inbeelden, hoe de meneer naast de raam alles tot in de kleinste detail aan hem beschreef.
Dagen, weken en maanden gingen voorbij tot op een ochtend een zuster arriveerde om water voor de mannen te brengen voor hun dagelijkse bad en zo de levenloze lichaam van de man naast het raam aantrof.
De zuster werd verdrietig en riep de doctoren zodat zij het lichaam weg konden halen.
Toen de man zag dat de doctoren klaar waren met het verplaatsen van het lichaam en de juiste moment zich voordeed. Vroeg hij aan de zuster of hij het plek van zijn overleden buurman naast de raam mocht krijgen. De zuster ging hiermee akkoord en toen zij van plek waren gewisseld en zij het comfortabel voor de man had gemaakt, liet zij de man alléén.
Langzaam, met veel pijn en moeite, kon de man met steun van zijn ellenboog zijn eerste blik in de echte wereld wagen. Hij draaide zijn lichaam langzaam steunend op zijn ellenboog om beter te kunnen zien. Maar tot zijn verbazing zag de man een grote witte gebouw.
De man riep de zuster om verhaal te halen en vroeg aan haar hoe zijn (overleden) buurman die zulke mooie beschrijvingen gaf van wat hij zag buiten, hierover tegen hem kon liegen.
De zuster reageerde door te zeggen dat de man blind was en hij de grote witte gebouw (die het uitzicht blokkeerde) niet had kunnen zien.
Zij Zei: ''Misschien wilde de man jouw alleen aanmoedigen en blij maken''.
Het moraal van dit verhaal:
Er zit een grote voldoening en zegeningen in het blij maken (of gerust stellen) van anderen. Ondanks onze eigen situatie is gedeelde verdriet een deel van iemand zijn pijn. Maar blijdschap en geluk wanneer dit word gedeeld word het verdubbeld en kan je iemand zijn pijn en zorgen weg nemen al is het maar voor even en duurt het een uurtje.
Als jij je rijk wilt voelen, tel dan de zegeningen die je van Allah (azza wa djall) hebt gekregen die je voor geen geld ergens kan kopen.