After rain comes sunshine

[lopititia]

De klok sloeg 8 uur en ik keek naar Eman die zijn frietjes opat. ‘Je hebt honger he?’ zei ik en hij lachte met zijn mond vol. ‘Jij niet ‘ zei hij en dronk zijn blikje in een teug leeg. Tzz .. Er trilde iets in mijn zak.. Mama ! Ik ben haar helemaal vergeten. Ik nam expres niet op , want ik wist dat ze de longen uit haar lijf zou schreeuwen. Uit angst stond ik op en liep het restaurant uit. Eman kwam me achterna en deed zijn hand op mijn schouder. ‘Ik ga afrekenen en dan gaan we meteen naar huis , maak je geen zorgen schat’ zei hij en kuste me op mijn wang. Na het afrekenen kwam hij naar buiten en hield mijn hand stevig vast. Hij stelde me steeds gerust , wat ik zo lief vond. We stapte in en Eman reed zo snel als hij kon en binnen een uur waren we al thuis. Hij stopte om de hoek van mijn huis en we namen afscheid met een knuffel. ‘We sms’en en we bellen liefje’ zei hij en kuste me nog voor het laatst op mijn mond. De vonk sloeg niet over, het voelde heel normaal. Anders dan wat ik bij Anouar had. Waarom denk ik überhaupt aan hem? Hij is me niet eens waard. Niks van zich laten horen … En dan maar denken ermee weg te komen. De lantaarnpalen gaan aan. En de licht van mijn ouders kamer staat aan. Ik keek er even naar. Ik stopte voorzichtig het sleutel in het sleutelgat en bereidde me al voor op het slechte. Ik opende de deur en ja ik kon het al raden , mijn moeder stond ervoor. Ze glimlachte naar me. He?? Droom ik of niet? ‘Trek je kleren snel aan we hebben bezoek’ fluisterde ze bijna onverstaanbaar. Onwetend loop ik naar boven. Ben blij dat ze niet boos is. Opgelucht ontdeed ik me van me kleren. Ik voelde me verliefd.. Eman ik vind je echt leuk. Ik deed mijn huisjurk aan en deed mijn haren in een knot. Ik liep stilletjes naar beneden en mijn moeder duwde gelijk een dienblad met koekjes van alle soorten. Ik opende de deur met mijn voet en zag een onbekende vrouw zitten op onze seddari. Ik legde dienblad op tafel en groette haar met vier kusjes. ‘Tbark’ Allah ben jij de bruidje?’ Ik keek haar verward aan en mijn moeder schudde haar hoofd .. ‘Bruid is nog boven’ zei ze en ik wist al wie het was. Ze kwam hier om mijn zus haar hand te vragen. Dat ging best snel ze zouden toch over 2 weken komen of niet? ‘Is ze er al ‘ zei mijn zus zenuwachtig terwijl ze rustig de trap afliep. ‘Ja zied ga der groeten ze zit alleen in de woonkamer’ zei ik en ze liep langzaam in de woonkamer. Ik hoorde haar schoonmoeder nog roepen. ‘Tbark’Allah wat ben jij mooi zeg’ Ik moest erom lachen ,want mijn zus is net als mij.. Verlegen…

 

[lopititia]

De handvraging verliep echt perfect. Even later kwam mijn vader nog vragen aan mijn zus of ze daadwerkelijk met hem wou trouwen en ze mochten ook een kort gesprekje houden. Ze was wel gespannen. En haar aanstaande kon niet wachten met trouwen en wou al over halfjaar trouwen. Ik vond dat best snel, maar het is mektab dat kan je niet zomaar veranderen. Het stond geschreven.

Het was een koude herfstdag en zoals gewoon moest ik weer naar school. Ik had er niet veel zin in. Ik kleedde me snel aan en al snel klopte mijn vriendin aan. ‘Heey ‘ zei en groette me met vier gebruikelijke kusjes. ‘Oeff het is echt koud’ zei ik en deed mijn jas goed dicht. ‘Ik moet je echt veel vertellen Narjis’ zei ze , maar ik bleef geconcentreerd naar de hemel kijken. Het licht dat siert aan de hemel. Waaruit je kan zien dat de zon opkomt. Mijn vriendin gaf me een speelse duwtje waardoor ik bijna op de grond viel. ‘Heks ‘ schold ik haar uit en maakte mezelf recht en keek in de verte naar 2 mensen. Ze omhelzen elkaar en geven elkaar een kusje. Ik kom steeds dichterbij en zie dat het Saloua is. Dat ze zich niet schaamt. Niet te geloven dat ze in zo’n korte tijd snel veranderd is. Ze kwam op me af en groette me opeens. Ik negeerde haar maar ze trok me terug. ‘Wat is er met je ?’ zei ze en keek me bezorgd aan. ‘Denk je dat je zo met me kan spelen?’ zei ik en liet haar verwarde gezicht zien. Ik keek van haar naar de jongen. De jongen nam afscheid van haar en liep weg. ‘Ik weet echt niet waar je het over hebt’ zei ze en nog steeds snapte ik haar niet. ‘Ik belde je en sms’te je maar je reageerde dat je me niet kende, vervolgens bel je me privé op en neem je me in de maling met die andere meiden’ Toen ik mijn verhaal deed begon Saloua boos te worden. ‘Niet te geloven dat ze zo sluw konden zijn’ zei ik en ik begreep haar niet helemaal. ‘Laten we naar school lopen en dan kan ik je het uitleggen ‘ zei ze en samen liepen we naar school en deed Saloua haar verhaal , waardoor alle puzzelstukjes op zijn plaatst viel. Die rotwijven hadden dat allemaal gepland en stookte tussen ons op. Dat ze zo vies konden zijn, niet te geloven. Ik kreeg een sms’je binnen. Ik opende het. Ik kreeg meten blosjes in mijn wangen. Het was een lieve sms’je van Eman. Saloua weet niet dat ik met hem heb. Ik wil het ook zo laten, want ik denk dat ze niet leuk zal vinden. Ze gaf aan dat ze nog steeds gevoelens voor hem had. De lessen verliep zoals gewoonlijk saai. Ik zat in de Aula samen met Saloua en mijn andere vriendin. De rotwijven waren vandaag afwezig, ik was er wel blij mee. Het was zo rustig in de klas. Eman belde me ook op of hij me na schooltijd kon zien . Saloua keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Zou ze wat door hebben.

 

[lopititia]

Het was nog vijf minuten voor de bel ging en mijn knieën trilde. Ik zou Eman weer zien. Het voelde alsof ik voor het eerst met hem afspreek. ‘Gaat het wel’ vroeg een van mijn klasgenoten. Ik knikte en ruimde mijn spullen op. Ik deed mijn jas aan en wachtte voor de deur. ‘Jullie mogen gaan en nog een fijn weekend dames’ zei de lerares en allemaal rende we richting onze kluisjes. Ik haalde snel mijn boeken uit mijn kluisje , totdat ik een gedaante voor me zag. Ik schaamde me dood. Ik keek hem even aan. Het was die jongen met die krullen. ‘Sorry ik liet dit vallen’ zei hij en raapte zijn sleutel op. Hoe kan hij op deze school zitten, hij is daar toch te oud voor? Hij stak zijn hand uit en voor even keek ik naar zijn hand. Rustig bracht ik mijn hand naar de zijne. ‘Narjis ik wachtte op je !’ Die jongen met die krullen keek van mij naar hem. Hij schudde zijn hoofd en liep weer weg. Mijn vriendin kwam op me af. ‘Wat is er hier aan de hand?’ zei ze en ik beloofde haar later alles te vertellen. ‘Kom je nou of niet’ zei hij ongeduldig. Hij pakte ruw mijn hand en sleurde me zo wat naar buiten. ‘Kan je wat rustig aan doen?’ zei ik en hij verontschuldigde zich en wreef over zijn haren. ‘Sorry’ zei hij snel en samen liepen we richting zijn auto. Het begon al bijna donker te worden. ‘Ik kan niet lang met je blijven’ Hij negeerde me en liet me instappen. Hij stapte in en keek me met een enge glimlach aan. Waarom doet hij zo raar.. dacht ik bij mezelf. ‘Wat deed je met Imrane?’ Ik werd overdonderd door die vraag. ‘Wie is Imrane?’ zei ik verward en hij schudde met zijn hoofd. ‘Ahya ma shem wist niet dat je zo schijnheilig was’ Hij was gericht naar achter. Ik keek naar achter en zag een auto geparkeerd achter ons. ‘Imrane is die zemmel die voor je stond , waar je het heel gezellig mee had’ Ik keek naar beneden en dacht bij mezelf. Hij heet Imrane dus. Hij sloeg met zijn hand op het stuur. ‘Als ik je nog een x met hem zie’ zei hij en ik schrok van zijn vertoning. Ik hield mijn handen voor mijn gezicht en probeerde niet te huilen. Ik wist niet dat hij zo erg kon zijn. Ik stapte uit en rende weg. Ik zakte neer en het begon te hagelen. Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en keek hem diep in zijn ogen aan. Het was Imrane. ‘Lieve meid waarom ben je zo verdrietig’ Ik negeerde hem en liep door. Ik mocht niet tegen hem praten van Eman , anders zou hij ons wat aandoen. ‘Meid ik waarschuw je voor hem , hij is jou niet eens waard .. Hij gaat je alleen maar pijn doen’ Ik reageerde er niet op en liep door. Ik keek op mijn horloge het was al half 6. Ik kon nu niet naar huis, ik wou niet dat ze me zo zouden zien. Ik zag een auto in een flitst voorbij razen. Hij stopte voor me en kwam op me aflopen en omhelsde me strak. Het was Eman. Hij verontschuldigde zich en kuste me op mijn wang. ‘Vergeef het je me?’ Hij deed een pruillipje en ik wreef met mijn neus over zijn neus. ‘Natuurlijk vergeef ik het je’ Hoe kon ik nou zo makkelijk doen. Waarom had ik hem niet meteen gedumpt.

 

[lopititia]

Eman was echt heel lief vandaag. Ik was zo gelukkig. We hadden heel veel gekke foto’s gemaakt en hij plukte een roosje en knielde voor me. ‘Ik hou van jou’ die woorden zei hij tegen me. Helemaal in de wolken dompelde ik mezelf in bed. Ik was helemaal verliefd. Hij zou me nog gaan bellen. Als ik over de duivel sprak. Hij belde me en we hadden een gesprek tot 5 uur. Het was toch zaterdag. ‘Ik mis je nu al’ zei hij en ik moest giechelen. ‘Ik mis je lieve en leuke lach.. Narjis je maakt me gek’ Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. ‘Ik hou ook van je’ Ik wist dat het te snel was, maar ik was zo verblind door de liefde , dat ik dat niet eens door had.

‘Eh heks sta op’ Ik opende mijn ogen en zag wazig voor me uit. ‘Hoe laat is het ?’ zei ik half stoned. Mijn hoofd deed erg zeer. Het liefst dompelde ik mezelf weer terug in bed. ‘Het is 11 uur’ zei ze en ik sloeg haar onbewust en ging weer terug liggen. ‘We gaan naar België’ zei ze en meteen stond ik op. ‘Ik wil mee .. ik wil mee’ zei ik enthousiast. ‘Nu ben je wel wakker hé?’ zei mijn zusje en wreef op de plek waar ik haar sloeg. ‘Sorry ‘ zei ik en ze liep boos weg. Ik kleedde me eerst om en liep daarna naar beneden. Toen ik de woonkamer inliep kreeg ik bijna een hartverzwakking. Ik kon het niet geloven. ‘Narjis?’ Ik rende meteen terug naar boven en sloot mezelf op in mijn kamer. Ik hoorde harde gebonk op mijn deur. Ik stond op en draaide voorzichtig het sleutel om. De deur werd zo hard geduwd dat het keihard tegen mijn voorhoofd aankwam. ‘Auww’ Kreunde ik en hield mijn hand vast op mijn gezicht. ‘Sorry.. Sorry heb ik je pijn gedaan’ zei hij en ik keek hem aan. ‘Ziet het er naar uit dat ik geen pijn heb?’ zei ik sarcastisch en hij versnelde zich naar beneden. Hij kwam even later terug met een zakje ijs. Hij deed mijn hand weg en wreef er even over heen. Er ging een pijnscheut door me heen. ‘Ahhh’ kwam er uit mijn mond. ‘Ssst’ Er heerste een akelige stilte en alleen Anouar en ik die aanwezig waren. We keken elkaar diep aan. Hij plaatste het ijs op mijn voorhoofd en met de andere hand wreef hij over mijn wang. ‘Je bent zo mooi’ zei hij en kuste me voorzichtig op mijn wang. Er schoot me opeens iets binnen. Hij heeft lang niks van zich laten horen en ik heb nu met Eman? Hoe durf ik nog hier met hem te blijven.. Ik duwde zijn hand weg en stond op. ‘Wat is er?’ zei hij en ik keek voor me uit. ‘Denk je dat het zo makkelijk is? Niks van je laten horen en dan opeens opduiken en proberen goed te maken?’ Hij schrok en keek naar beneden en speelde wat met zijn handen. ‘Sorry er is teveel gebeurd’ zei hij en ik begon het zat te raken. Er is wel altijd iets met hem. ‘Verdwijn uit mijn kamer, er is geen jij en ik meer.. laat mij met rust ‘ zei ik en ik voelde dat mijn wangen rood werden door mijn uitbarsting. Hij keek me geschrokken aan en stond op. ‘Dit kan je niet maken verdomme ik hou van je.. ik had veel problemen.. het spijt me ‘ zei hij half stotterend.. Ik vond wel zielig voor hem , maar hij kon toch wel wat laten horen een belletje kon geen kwaad. ‘Je kon me ook bellen .. Vaarwel Anouar’ zei ik en wees hem de deur uit. ‘Je zult hier spijt van krijgen’ zei hij met moeite en probeerde niet te huilen….

 

[lopititia]

Ik bleef te lang in mijn kamer, totdat mijn moeder kwam die me vroeg wat er met Anouar was. ‘Mama ik weet het niet’ Ze wist dat ik even geen zin had om te praten. Ik ben hem kwijt? Maar dat maakt toch niets uit. Ik heb Eman nog? Anouar betekende heel veel voor me. Hij was een vriend voor me. Hij steunde me altijd in slechte tijden. Waarom was ik zo hard tegenover hem. Maar het is te laat. Zijn laatste woorden spookte door mijn hoofd. Je zult spijt krijgen. Was dat een bedreiging of bedoelde hij wat anders. Ach waarom maak ik me zo druk. Hij zou me toch niks aandoen. Ik kleedde me snel om en waste mijn gezicht van de tranen die ik net had gelaten. Ik had nog niets gehoord van Eman. Hij zal het vast druk hebben.
Allemaal stapte we in de auto. Toen ik eenmaal in de auto stapte trilde mijn telefoon. Ik opende het smsje.. Hij was van Eman. Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik.

Eman:

Ik zie jou liefje waar ga je heen?

Wat moet ik erop antwoorden. Wil niet dat hij ons gaat achtervolgen , want zo type is hij wel.
Ik:

Ik ga even naar familie, ik ben voor vanavond terug.

Hij bleef maar doordrammen over waar ik precies naar toe ging. Hij begon me echt te irriteren. Hij hoeft toch niet alles te weten. Gestrest gooide ik mijn telefoon in mijn zak en negeerde hem. We reden de snelweg in en verzonken in gedachte keek ik door de raam. 2 en een half uurtjes waren we aangekomen. We stopte voor een grote huis en stapte allemaal uit. Ik kreeg pijn aan mijn rug. 2 uur zitten is niet niks. Ik zag mijn nichtje al via haar raam kijken. Ik had haar lang niet gezien. Ze kwam op me afgerend en omhelsde me bijna dood. Mijn tante wreef over mijn gezicht. ‘Je bent veranderd..’ zei ze op haar Belgische accent. Ik moest lachen. ‘Is dat positief of negatief’ Ze lachte en allemaal liepen we naar binnen. Het was er erg ruim en groot. We moesten veel trappen oplopen. Ik werd gelijk al moe. We liepen de woonkamer in en ik groette de rest van de familie die ook waren aangekomen. Ze hadden alles mooi ingericht. Bruin met een tintje beige en wit. ‘Kom je mee naar boven, ik heb je veel te vertellen’ zei mijn nichtje en samen liepen we naar haar kamer. Haar kamer was iets aan de kleine kant. Maar het was er wel mooi. ‘Vertel wat is er aan de hand?’ zei ik en ze begon te lachen. ‘Waarom lach je?’ zei ik en ze wees naar buiten. ‘Er is zit daar een jongeman die hele tijd roept naar de raam’ Huh? Ik keek naar de raam en ik zag inderdaad een jongen dat geleund stond aan de lantaarnpaal. Toen hij ons zag begon hij te roepen. ‘Wie is die weirdo?’ zei ik en we lachte allebei in een deuk. Even later werd de deur opengemaakt door mijn andere nichtjes. Na een tijdje gekletst te hebben hoorde we geschreeuw buiten. Geschrokken liepen we allemaal naar beneden. Mijn neef had gevochten met die jongeman die naar ons raam zat te schreeuwen. ‘Wat is hier aan de hand?’ zei ik en alle blikken waren op mij gericht. Ik werd helemaal rood.

 

[lopititia]

Mijn neef kwam op me af en zei: ‘Ken je deze jongen?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Waarom lieg je?’ zei hij en keek in zijn ogen die vuur spuwde. ‘Ik lieg niet ik zweer dat ik hem niet ken’ Mijn ooms en tantes die me allemaal vies aankeken en het ergste was mijn moeder. ‘Hij kent jou wel’ Ik keek hem aan en begon te schreeuwen. ‘Dus als hij me kent.. Ken ik hem ook??? Wat zijn jullie voor mensen.. Dus jullie geloven eerder hem dan mij’ Ik wist het allemaal niet meer. Het werd me allemaal een beetje teveel. Ik rende weg , waarheen wist ik zelf ook niet. Ik kende de plekken hier in België niet. Ik hoorde geschreeuw van alle kanten op. Ik zakte neer op de grond en begon te huilen. Ik maakte een kommetje met mijn handen en deed een Dua. Waarom kom ik alleen in de problemen. Zelfs als ik niks doe, dan komen de problemen. Mijn telefoon trilde de hele tijd. Ik had er geen zin in, maar ik kon niet de hele dag in deze steegje blijven. Ik begon gek te worden van mijn telefoon en nam huilend op. ‘Narjis wat is er?’ hoorde ik Eman schreeuwen. ‘Er is niks’ zei ik kortaf. ‘Jawel er is wel wat , waar ben je ik kom nu naar je toe’ Ik twijfelde eerst , wat als ze mij nu vinden .. Dan is hij voor niks gereden. ‘Is goed ik zie je zo’ zei hij en hing zonder pardon op. Ik gooide mijn telefoon in mijn tas en stond op en liep de straten over. Ik veegde de tranen over mijn gezicht. Ik dacht terug aan die tijden , toen ik nog geen problemen had. Toen alles nog soepel ging en mijn leven perfect was. Hoe kan alles opeens veranderen. Toen ik een tijdje liep herkende ik de plekken weer. Ik was in Antwerpen. Ik liep een winkel in en vroeg of ik naar de toilet mocht. ‘Gaat het met je?’ vroeg de man aan de toonbank. Ik knikte en liep de toilet in. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Mijn gezicht die helemaal rood aanliep. Elke keer als ik ging huilen kreeg ik rode plekken op mijn gezicht. Ik waste mijn gezicht en bleef nog even naar mezelf kijken in de spiegel. ‘Is al deze problemen me gegund, waarom kan ik niet leven zoals eerst’ Ik praatte tegen mezelf. Ik begon gek te worden. De deur van het toilet werd geopend. Ik zag de man dat aan de toonbank zat me met medelijden aankeek. ‘Ik maakte me zorgen , je bleef hier lang’ zei hij en kwam op me aflopen. Ik barstte in het huilen uit en hij nam me in zijn armen. Een vreemde jongen dat me omhelsde en me troostte? Kan het allemaal nog gekker.. Mijn leven is een en al puinhoop !

 

[lopititia]

‘Ik moet weer gaan’ zei ik , maar hij hield mij tegen. ‘Ik laat een dame als jou niet alleen over straat en vooral niet nu ik je zo zie’ Ik vond het wel aardig van hem , maar ik ken hem niet en ik ga niet zomaar met vreemden mee. ‘Sorry maar ik ken je niet en ik denk dat het niet gepast zou zijn om met je mee te gaan’ Hij dacht hard na en pakte zijn telefoon erbij. ‘Bel dan op z’n minst iemand van je familie’ Eigenlijk was het niet nodig. Eman zou hier over enkele minuten arriveren. De ringtone van mijn telefoon galmde door de winkel. ‘Moet je dat niet opnemen?’ vroeg hij , maar ik schudde mijn hoofd. Ik haalde het uit mijn zak en keek ernaar. Het was mijn moeder die me belde. Ik had even geen zin in hun. Even later stormde iemand het winkel binnen. Snel verstopte ik me in de wc. Ik hoorde een luid geschreeuw. ‘Heb je meisje gezien. Kort met zwarte hoofddoek..’ ‘Nee sorry niet gezien..’ Daarna hoorde ik niks meer. ‘Meisje..’ Ik stapte uit het toilet en keek hem aan. Zijn ogen toonde medelijden. Ik heb hulp nodig en geen medelijden. ‘Er kwam net een jongeman winkel in en vroeg naar een meid en hij beschreef..’ Ik liet hem stoppen midden in zijn zin. ‘Ja ik weet dat hij mij bedoelde’ Hij zette zijn armen over elkaar en dacht even na. ‘Ik denk dat ik maar eens terug ga’ zei ik en liep de winkel uit. ‘Nee ik ga je brengen’ zei hij , maar ik kan het toch niet maken? Zomaar meegaan met een wild vreemde man dat ik niet eens ken. Wat gaan mijn ouders wel niet van me denken. Samen liepen we richting zijn auto. Ik stapte in en deed mijn gordel om. Hij stapte ook in en je kon zijn parfum al ruiken. Ik voelde me erg ongemakkelijk. ‘Welke straat moet je zijn?’ vroeg hij en haalde zijn navigatie en deed hem aan. Ik vertelde hem waar ik moest zijn en voor je het wist begon hij al te rijden. Tijdens het rijden hebben we niet veel tegen elkaar gezegd. ‘We zijn er…’ zei hij en stopte en parkeerde de auto. ‘Dank je wel voor de moeite’ Hij knikte en stapte ook uit. ‘Wat ga je doen?’.. ‘Met jou mee?’ Samen liepen we naar de voordeur van mijn oom. Ik belde aan. Eerst zag ik iemand via de raam kijken en daarna hoorde ik hele kudde naar beneden rennen. Mijn ouders en de rest van de familie knuffelde me dood. ‘Ik was zo ongerust’ zei mijn moeder en begon te snikken. Het deed me pijn om haar zo te zien. ‘Mama ik ben veilig dat is belangrijkste’ zei ik en mijn vader bedankte de jongeman dat me bracht. Ze bleven met elkaar praten en keken me geheimzinnig aan. Ik liet het voor wat het is en liep naar binnen. ‘Lieve schat we waren zo ongerust ‘ zei mijn tante en ik keek haar niet aan en was verzonken in gedachte. Wacht ! Eman !!! Ben hem helemaal vergeten.

 

[lopititia]

Ik begon hem te sms’en, maar hij liet niks meer van zich horen. Het was tijd om te vertrekken. Ik nam afscheid van alle familieleden en stapte in de auto. Het was donker en de maan glinsterde in de hemel. De geur van de avond kon je ruiken. Mijn zusje stapte ook in de auto en kwam naast me zitten. Ze zei geen woord tegen me. Ze is nog steeds in schok van wat er daarnet gebeurde. Ik zou ook gek worden als mijn zus weggelopen was. Alhamdoelilah door die wijze jongeman ben ik weer terug. Wat als hij er niet was, dan zwerfte ik nog steeds rond door de straten in België. Mijn vader startte de auto en gaf snel gas. Na dat incident heeft hij niet meer tegen me gepraat. Ik voelde me voorschut tegenover mijn vader. Ik had hem ten schande gezet.

Toen we thuis aankwamen liep ik de douche in. Ik deed woedoe en trok mijn gebedskleding aan. Ik legde de shahada goed en begon met bidden. Ik haalde alle gebeden in en deed dua. Na het bidden trok ik mijn pyjama aan en liep ik naar beneden. Iedereen is gaan slapen, ik kon niet slapen .. Niet na wat er vandaag is gebeurde. Ik was nog steeds benieuwd naar die jongeman. Ik ben hem zo dankbaar, kon ik hem maar bedanken. Ik deed te tv aan en haalde wat eten uit de kast. Ik had reuze honger. ‘Eh bolle wat doe je zo laat nog wakker’ zei mijn broer en plofte naast me neer op de bank. ‘Maar vertel eens wat was er daarnet gebeurd’ Pff ik had echt geen zin om erover te praten. ‘Ik wil er niet over hebben’ Maar hij bleef er maar over praten. ‘Ga slapen en laat me eens’ zei ik geïrriteerd en hij stond op. ‘Is goed a chagerijn’ De rest van de avond verliep geweldig en rustgevend. Het was inmiddels 12 uur en ik heb nog steeds niks van Eman gehoord. Zou hij boos zijn, omdat hij voor niks is gekomen? Narjis verman je het komt allemaal goed. Hij houdt van je en hij gaat je heus wel vergeven. Vermoeiend liep ik naar boven en dook in mijn warme bedje. Goh wat heb ik dit gemist zeg. Het voelde echt goed aan. Ik deed mijn ogen dicht en probeerde te slapen. Steeds draaide die scene door mijn hoofd. Ik kon het niet vergeten. Ik rende en rende weg en kwam uit in dat steegje. Ik zakte neer. Opeens kwam er man naar me toe in het zwart gekleed ,hij haalde iets scherps uit z’n zak en stak me neer.

 

[lopititia]

Ik werd zwetend wakker. Ik voelde aan mijn voorhoofd. Hij was echt warm. Mijn kleding plakte aan mijn lijf door de zweet. Ik stapte uit mijn bed en liep de douche in. Het warme stralen stroomde door mijn lichaam. Na het douchen voelde ik me stukken beter. Het was al ochtend en slapen ging niet meer dus bad ik eerst Fadjr en liep daarna naar beneden en ruimde de keuken en de woonkamer op. Daarna maakte ik pannenkoeken , sfenzj en lemsemen. Ik bakte ook een eitje. Ik legde het allemaal op tafel neer. Ik wachtte totdat iedereen naar beneden kwam. Een voor een kwamen ze naar beneden. Ze stonden allemaal versteld. ‘Kan jij dat allemaal maken’ zei Fatih en keek met grote ogen naar het tafel dat gedekt was. ‘Nee ze kwamen allemaal uit de lucht vallen’ Iedereen schoot in de lach. We aten het ontbijt op en allemaal stonden we op. We zouden naar mijn opa gaan. Ik had eigenlijk geen zin , omdat we volgende dag school hebben. Ik kleedde me netjes aan en deed mijn hoofddoek op. Samen liepen we richting huis van mijn opa. Daar aangekomen groette we iedereen. Al snel hoorde ik mijn telefoon in mijn Bh trillen. Het was niet de juiste plek om het te bewaren , maar had geen zin in nieuwsgierige familieleden die graag in mijn telefoon willen kijken. Ik excuseerde me en liep naar de wc. Ik haalde tel uit mijn bh en zag dat ik een sms’je had ontvangen van een persoon waarvan ik het niet had verwacht.

Lieve Narjis,

Hoe gaat het met je lieverd ? Ik mis je met de dag meer. Het spijt me dat ik niets van me liet horen. Ik kan niet zonder je. Jij bent de zuurstof die ik nodig heb in mijn leven. Geef me alsjeblieft nog een kans en ik zal bewijzen dat ik veel van je hou.

Dikke knuffel van Anouar.

Ik wist niet wat ik daarop moest zeggen. Ik vond het een lieve sms’je, maar ik kan het allemaal niet zo snel vergeten. Ik laat het voor wat het is en stopte het terug in mijn bh. Ik waste mijn handen en nam plaatst aan tafel. Alle blikken waren op mij gericht. Mijn moeder keek naar mijn tante en mijn tante keek weer terug en knikte. Ik begon dit eng te vinden. ‘Narjis we moeten jou wat vertellen’ Even schudde mijn moeder haar hoofd , maar al snel keek ze neutraal. Ik moest het weten ! Mijn nicht rolde wat met haar ogen. ‘Ja vertel het dan’ zei ik maar ze twijfelde of ze het wel zouden zeggen. Ik vond het best laf van mijn moeder , dat ze mijn tante het woord liet doen. ‘Nou er is een man..’ zei ze en ik kon al raden waar het over ging alleen liet ik haar uitpraten. Ik slaakte een zucht en luisterde verder. ‘Hij wilt om jou hand komen vragen’ zei ze en ik keek haar normaal aan en schudde met mijn hoofd. ‘Wie is hij? Ken ik hem?’ vroeg ik aan een stuk door. ‘Je kent hem te goed zelfs’ en ze moesten lachen. Nee het is toch niet wie ik denk dat het is.

 

[lopititia]

Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. ‘Hoe heet hij?’ vroeg ik en mijn gezicht zag lijkbleek. ‘Ze komen van de week langs’ zeiden ze en lachte naar me. Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Blij of verdrietig. Ik had er geen woorden voor. ‘Ik ga even naar huis’ zei ik tegen iedereen en nam afscheid. Ik trok mijn jas aan en liep de deur uit. Er komt gewoon iemand om mijn handvragen ! Ze hebben het niet eens met me besproken. Ik deed mijn handen in mijn zak en moest nog 1 straat voor ik thuiskwam. Vlakbij mijn huis heb ik zo’n padje waar veel junkies rondhangen en dealen. Ik was altijd bang om daar langs te lopen , daarom maakte ik altijd een omweg . Dit keer laat ik me niet kennen. Ik voelde dat er een gedaante achter me zat. Ik draaide me om en zag niemand. Wat raar ik dacht echt dat ik iemand zag of had ik het me verbeeld. Ik liep door en opeens voelde ik 2 armen rond mijn middel. ‘Laat me..’ schreeuwde ik , maar hij hield zijn hand voor mijn mond. ‘Ssst ik ben het’ zei hij en ik herkende zijn stem. ‘Eman?’ Ik was boos op hem en wou hem niet zien. Hij liet opeens niets meer van zich horen en dan moest ik doen alsof er niets aan de hand is. Naah dacht het dus niet. Ik negeerde hem en liep door, ik weet niet waar ik het lef vandaan had. ‘Narjis wat is er schat’ zei hij en bleef als een irritante bij achter me lopen. Het liefst had ik hem volop geknuffeld en stevig vastgehouden , maar ik moest me inhouden. Hij moest niet denken dat ik makkelijk was. ‘Je liet me gewoon in de steek ! En dan moet ik doen alsof het goed is’ Hij bleef me aankijken met die onschuldige oogjes. Wat had hij mooie ogen, kon er zo in verdrinken het waren net 2 diamanten. Zijn lichaam en zijn lengte maakte het helemaal af. Zijn sterke kaken …Oeff ik ben echt verliefd op hem. Ik liep op hem af en zette mijn armen rond zijn nek. ‘Zo ken ik je weer liefje’ zei hij en gaf me een kus op mijn wang. ‘Ik hou van je’ zei hij en ik antwoordde er niets op terug. Van de week komen er mensen om mijn hand vragen en ik zit hier met een jongen? Ik liep van hem weg .. ‘Verwacht je dat ik je achterna loop ofso? Ik ben je helemaal zat ‘ schreeuwde hij en ik draaide me om en keek hem aan. ‘Denk je nou echt dat ik je leuk vind ! ‘ Die woorden raakte me diep. Meende hij dit. ‘Maar Eman ..’ Hij onderbrak me. ‘Nikste Eman je betekende helemaal niets voor me…Ik wou je graag krijgen ik had je en nu is mijn plan geslaagd’ Ik kon het niet meer aan en rende weg. Mijn ogen werden wazig door de tranen die over mijn wangen stroomde. Hoe kon hij me dit aandoen. Al die tijd was gewoon voor niks geweest. Ik was aangekomen bij het park. Ik nam plaatst op de bank. Ik keek om me heen er was geen mens te bekennen. Mijn hart is gebroken. In stukken gescheurd. Dit gevoel was onbeschrijfelijk.

 

[lopititia]

Nu snap ik hoe Saloua zich voelde en waarom ze ermee zat. Ik wou dat ik hem nooit een kans had gegeven , dan zou ik me nu niet zo rot voelen. Hoe kon hij? Heeft hij geen hart dat hij mij dit kon aandoen. Niet alleen mij , maar al die andere meiden. Ik haat hem ! Ik haat hem. ‘Ik haat jou’ schreeuwde ik. ‘Wie haat je..’ zei iemand achter me. Ik reageerde er niet op en veegde mijn tranen weg. ‘Mag ik naast je komen zitten’ zei de jongeman , ik knikte en keek hem niet aan. ‘Wat is er met je ?’ zei hij , die vraag raakte me diep en ik barste in het huilen uit. Enige wat ik voelde was zijn hand die door mijn rug ging. ‘Als je het niet kwijt wil vind ik het goed’ zijn stem herkende ik. Zal ik gaan kijken. Ik twijfelde … Ik keek hem aan en zag hem niet zo goed door mijn waterige ogen. Hij ging met zijn duim door mijn ogen en veegde mijn tranen weg. ‘Dank je wel ‘ snotterde ik en hij haalde een zakdoek uit zijn jas en gaf het aan me. Ik nam het aan en snoot mijn neus. ‘Imran..’ zei ik en zijn ogen werden groter. ‘Hoe weet je mijn naam?’ zei hij en ik lachte. ‘Zo mag ik je weer zien’ Hij pakte mijn hand vast en kuste erop. ‘Uhmm..’ zei ik en hij bloosde en werd rood. Stond hem zo schattig. Maar jammer genoeg kan ik jongens niet meer vertrouwen. Niet na wat Eman me heeft aangedaan. ‘Sorry ik liet me even gaan’ zei hij en keek naar beneden. ‘Maar mag ik weten wat je scheelt en waarom je huilt’ Ik slikte brok in mijn keel en moest weer denken aan Eman. Zijn woorden die me diep raakte. Je betekent niets voor me. ‘Ik ga maar weer eens en ik denk dat je ook naar huis moet’ Hij stond op en we schudde elkaars handen. ‘Ik spreek je later’ zei hij en liep weg. Ik bleef hem maar aankijken. Imrane…Is anders dan Eman. Imrane is niet zo knap als Eman, maar hij heeft wel iets. Iets dat hem aantrekkelijk maakt. Ik stond op en veegde mijn kleren goed. Mijn telefoon waar ik al vele malen werd gebeld door mijn moeder, die zich vast en zeker zorgen maakt. Toen ik voor de deur stond werd het lichtjes in mijn hoofd. Ik hield net aan handvat vast en viel neer.

Mijn hoofd voelde zwaar aan. Alsof ik met mijn hoofd iets zwaars heb getild. Mijn armen kon ik niet bewegen. Het voelde alsof ik verlamd was. Ik voelde dat iemand aan mijn hoofd wreef. Het waren vertrouwelijke handen van een persoon waar ik zielsveel van hou. De enige persoon die me nooit pijn zal doen. Mama ! Ik opende langzaam mijn ogen. Het licht was te fel. Mijn ogen deden zeer. Ik voelde haar zachte handen door mijn wang gaan. ‘Je liet me echt schrikken’ hoorde ik haar snikken. Het deed me zo pijn om haar te horen huilen. Mijn ogen ging langzamerhand open en de pijn aan mijn hoofd verdween als sneeuw voor de zon. Ik zag voor me staan en ze kuste me op mijn voorhoofd. ‘Wat is er allemaal gebeurd en kom alsjeblieft met de waarheid’ Ik kan het haar niet vertellen. Wat zal ze van me denken , als ze wist dat ik achter haar rug om een relatie had.

 

[lopititia]

Wedding Sister​

​

Dagen gingen voorbij en vandaag was het zover. Mijn zus zou gaan trouwen. Het was allemaal heel snel gegaan. Ik had het zelf niet verwacht. Verwacht het onverwachte. Ik hees mezelf in mijn jurk en bekeek mezelf in de spiegel. Mijn haren zou ik laten doen bij de visagiste die mijn zus zou komen opmaken. In mijn jurk liep ik naar beneden , wat niet echt soepel ging. Ik viel door mijn hoge hakken. ‘Pff ‘ kwam er uit mijn mond. ‘Lukt het allemaal nog’ hoorde ik iemand zeggen , toen ik probeerde op te staan. Ik keek naar zijn schoenen en viel terug neer. ‘Laat me je helpen’ Hij reikte zijn hand naar me uit. Ik pakte zijn hand en voelde een vonk door me heen gaan. Zijn handen voelde zo zacht aan. Toen ik opstond keek ik hem aan. ‘De wereld is klein hé’ zei hij en glimlachte zijn tanden bloot. Ongelofelijk wat deed hij hier en wie heeft hem uitgenodigd. ‘Rachid aangenaam’ Hij reikte zijn hand uit. Hij had die dag geen kans om zijn naam te zeggen. Hij was de man die me hielp toen ik verdwaald was in België. ‘Je kent mijn nam vast wel’ zei ik en hij knikte . We liepen samen naar de achtertuin en namen plaatst aan tafel. De tafels waren allemaal zo mooi versierd. Ik voelde een hand op mijn hand. Ik keek opzij en zag hem mij een schuin glimlachje geven. Ik liet mijn hand meteen los en schoof wat opzij. Hij gebaarde wat er scheelde , maar ik zei dat er niks was. Ik begon hem eng te vinden. Na een tijdje stond ik op en keek hoe het ernaar toe ging bij mijn zus. ‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg ik aan de visagiste. ‘Ja hoor ik ben al bijna klaar’ Ze deed de deur open en zag haar daar zitten. Mijn zus, vandaag is haar laatste dag hier. Ik werd al verdrietig van de gedachte, laat staan als ze er niet meer is. Ze deed haar jurk aan en draaide in het rond. Ze leek op een echte prinses. Zo prachtig was ze. Ze traditionele kreten werden geroepen als gebaar dat de bruidegom er is. Ik omarmde mijn zus en liep samen met andere nichtjes naar beneden. Beneden aangekomen liepen we met heel de familie naar de achtertuin. De muziek werd gedraaid en een paar meiden begonnen al te dansen. Ik kreeg kriebels in mijn voeten. Die wouden ook gaan dansen. Alleen schaamde ik me een beetje. Ik was verlegen. Ik kon het niet meer volhouden en liep de dansvloer op en begon te dansen. Iedereen begon te juichen. Ik liet me even gaan en zag dat Rachid me met open mond aankeek. Hij zag mij dansen. Mijn wangen kleurde zich rood en ik liep meteen weg van de dansvloer. ‘Je was geweldig’ zei mijn nichtje. Ik bedankte haar. Het eten werd gedineerd. Het was kip met olijven en eieren erom heen versierd. Het zag er heerlijk uit. Na het eten kwam mijn zus met haar eerste jurk. Het was een sari jurk. Ze liep door heel het zaal en kwam bij ons tafel terecht. Even keek ik haar pijnlijk aan, maar dat wou ik haar niet aandoen. Ik wou haar dag niet verpesten en zette het op een glimlach. De fotograaf maakte veel foto’s. Elke moment werd vastgelegd. Ik werd getrokken vanuit mijn plaatst. Ik moest samen foto’s gaan maken. Ik nam plaatst naast haar en hield haar hand stevig vast. Ze zag er prachtig uit. Haar handen waren versierd met Henna. Er werden paar foto’s gemaakt en daarna stond ik op. Ik begon het erg warm te krijgen. Ik liep even naar buiten. Ik stond voor mijn deur en keek naar de hemel. Dat deed ik altijd. Ik vond het altijd zo mooi. De sterren die de hemel versieren. ‘Heb je het niet naar je zin’ hoorde ik iemand zeggen. ‘Juist wel ‘ zei ik en richtte me weer op de hemel. ‘Zie je die ster?’ …. ‘Ja? ‘ zei ik en wachtte af. ‘Die ster ben jij, je bent net zo mooi’ Hij hield mijn hand vast en kuste erop. Ik trok ruw mijn hand terug en zag teleurstelling in zijn gezicht. ‘Rachid ? Dit gaat me allemaal iets te snel’ zei ik en liep terug naar binnen en liet hem achter. Ik was helemaal in de war. Ik nam weer plaatst aan een tafel waar niemand zat. Hoe durfde hij me aan te raken. Ik laat geen man meer aan me zitten. Heel erg bedankt Eman. Ik was nog steeds niet over hem heen en moest steeds denken aan zijn woorden. Ik kon het zelf niet droog houden. Ik moest denken aan die pijnlijke moment. ‘Je betekent niets voor me’ Mijn hart is nog steeds gebroken. Eman wat doe je toch met me? Waarom doe je me dit aan. Ik voelde een hand door mijn rug gaan. Het was mijn nicht. ‘Je kan je zus heus wel bezoeken hoor , komt wel goed’ zei ze en omhelsde me. Ze moest eens weten waarom ik huilde. Ik huilde om een klootzak die het niet verdiende. Dat hij nog in deze aardbodem durft rond te lopen. Kon ik maar iedere meid waarschuwen voor hem. Voor zijn afschuwelijke daden. Ik moet hem vergeten. Hij is het echt niet waard. Ik huil om het feit dat ik me overgaf aan hem. Ik liet me gaan door zijn charmes. Hij kan een meid zo gek maken. Mijn zus had al haar bruidsjurk aan. Het was zo tijd voor vertrek. Er draaide een slow liedje en er werd geslagen op de derbouka. De bruidegom kwam er al aan met zijn familie en iedereen begon de kreten te schreeuwen. Je werd er haast doof van. Hij liep op mijn zus af en deed hij sluier omhoog en kuste haar op haar voorhoofd. Even zaten ze samen voor de foto. Daarna stonden ze op en gaven ze elkaar dadel en daarna volgde de melk. Ze lachte zo lief naar elkaar. Dat is wat men echte liefde noemt. Ik zuchtte. De taart werd gesneden en ze gaven elkaar een stukje taart en daar werden foto’s van gemaakt. Ze bleven een tijdje zitten en daarna stond ze op. Ze hielden elkaars handen vast. Ik liep achter ze aan. Ik hield haar bruidsjurk omhoog, zodat ze niet zou uitglijden. Toen we net de zaal uitwaren. Begon ik te huilen. Iedereen nam afscheid van haar. Ik was als laatste ik bleef in haar armen. ‘Ik ga je zo missen’ fluisterde ik zo zacht. ‘Niet huilen schat ik kom heus wel langs’ zei ze en hield me even in haar armen en daarna liep ze weg met haar man. Ze stapte in de limousine en zwaaide naar ons. ‘Ik hou van jullie’ riep ze en toeterend reden ze langzaam de straat uit. Naar een nieuw leven samen. Iedereen liep weer terug naar binnen , maar ik bleef even buiten.

 

[lopititia]

Ik lag lekker in mijn bed. De tranen bleven maar stromen. Ik was het niet gewend. Leven zonder mijn zus. Ik bleef maar snikken. Het was midden in de nacht. Mijn keel was droog , ik was wel toe aan wat water. Ik kwam moeilijk mijn bed uit. Ik opende de deur en liep de douche in. Ik vulde de glas en dronk het in een teug leeg. Dat luchtte op. Ik voelde 2 handen rond mijn middel en een adem in mijn nek. Uit schrik duwde ik hem weg. ‘Wie ben jij om mij aan te raken’ gilde ik naar hem uit. Ik zag Rachid liggend en kreunend van de pijn op de grond. De tegels van de douche waren zo hard en als je viel dan was je nog lang niet jarig. ‘Sorry’ zei ik en bukte voor hem neer. ‘Auw geeft niet’ zei hij en hield zijn ogen dicht. ‘Waar heb je pijn?’ vroeg ik paniekerig en hij wees naar zijn been. Ik deed de pijp van zijn broek omhoog en zag inderdaad een grote blauwe plek. Ik wreef eroverheen maar hij begon te kreunen van de pijn. ‘Probeer eens op te staan’ vroeg ik hem , maar het was zinloos. Het lukte hem niet. Ik voelde me zo schuldig. Ik hielp hem overeind en liep mijn kamer in en liet hem op mijn bed liggen. ‘Wat doe je hier eigenlijk?’ vroeg ik hem , maar hij antwoordde er niet op. Laat ook maar dacht ik. Ik pakte een zalfje uit mijn kast en wreef het over zijn blauwe plek. ‘Die geneest over een paar dagen’ … ‘Bedankt liefje’ Toen hij liefje zei werd ik rood. Mijn ogen begonnen zich zwaar te voelen van de slaap. Voor je het weet viel ik in slaap.
Mijn ogen opende zich en voelde dat ik op iets hards lag. Ik voelde ook een arm om me heen. Ik keek naast me en schrok me rot. Wat doe ik hier in bed met Rachid. Nee we hebben toch niet? Ik begon uit schrik te huilen. Hij werd wakker en opende zijn ogen. ‘Waarom huil je schat?’ Ik stond op en begon te gillen. Ik hield mijn hand voor mijn gezicht. Het feit dat ik in een bed lag met een man maakte me al misselijk. De deur werd hardhandig opgemaakt en mijn moeder en broers stonden allen voor de deur. ‘Wat is hier aan de hand?’ Ik zakte neer op de grond en hield vast aan mijn hoofd. ‘Mama het spijt me heel erg’ zei ik en snikte. Ze begreep me niet. ‘Je hebt toch geen…’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Waarom huil je ?’ vroeg ze en huilde met me mee. Mijn broers waren al weggegaan. Ik zat alleen met mijn moeder in mijn kamer. Rachid was gaan douchen. Ik kon het nog steeds niet geloven. Ik voelde mezelf zo vies. Ze wreef over mijn rug en stelde me gerust. Even later stond ze op en zei dat ze me beneden verwachtte . Ik knikte en veegde de tranen van mijn gezicht. Rachid kwam mijn kamer binnen en kwam naast mij zitten. Hij pakte mijn hand vast. Dat ik het nog toeliet was de vraag die ik mezelf stelde. ‘Lieve Narjis eigenlijk is het nog te vroeg om het je te vertellen , maar je hebt het recht het te weten’ Ik keek hem aan en zag dat hij me medelijdend aankeek. Hij ging met zijn andere hand over mijn wang. ‘Ik kom om je hand vragen, vanaf de dag dat je mijn winkel inkwam was ik al gek op je’ Ik was wel geschrokken van wat hij zei. ‘Sorry Rachid ik weet niet wat ik daarop moet zeggen’ Even was het stil tussen ons. Dus hij komt om mijn hand vragen. Ik weet echt niet wat ik daarop moet zeggen. Mijn gevoel is voor even verdwenen. Alles kwam op me af. Ik kan niet eens meer helder nadenken. ‘Laat het me weten’ zei hij en stond op en verliet mijn kamer. Ik had genoeg bedenktijd. Ik kleedde me eerst om en daarna liep ik naar beneden. De woonkamer was vol. Ik groette iedereen en nam plaatst op de bank. Ze keken me allemaal aan. Ik voelde hun ogen prikken. Ik keek hun aan . ‘Wat is er?’ vroeg ik en ze keken allemaal weg.

 

[lopititia]

‘We maken ons echt zorgen om je!’ zei mijn moeder en keek me verdrietig aan. Het deed me ontzettend pijn om haar zo te zien. ‘Ik denk dat het beter voor je is om te gaan trouwen, dan zijn we allemaal van deze problemen af’ zei mijn broer Fatih. Of hij wilt gewoon van me af. In een andere opzicht heeft hij wel gelijk. Als ik zou gaan trouwen , dan leefde ik in rust met mijn man. Maar aan de andere kant ken ik hem niet zo goed. Ik moet het maar een kans geven. Ik wil nog even na denken voor ik me besluit neem. ‘Mama ik wil nog even nadenken voor ik me besluit neem’ Ze vond het goed en net op het moment kwam Rachid naar binnen. Hij zag er goed uit. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden. Hij zag het en gaf me onopmerkelijk een luchtkusje. Ik begon zwaar te twijfelen. Hij kwam precies naast me zitten. Hij streek over m’n been. Oeff hij maakte me gek. Hij had zich expres zo opgemaakt om me zo gek te krijgen dat ik hem mijn ja-woord zou geven. Ik zou er eerst over nadenken. Trouwen is iets groots en wil niet over paar maanden gaan scheiden , omdat het niet klikte of wat dan ook. ‘Ik ga vandaag terug naar mijn ouders en ik hoor nog wat van jullie’ zei Rachid en stond op en nam afscheid van ons. Hij liep de deur uit. Eindelijk was hij weg , want ik voelde me echt ongemakkelijk met hem in huis. Of toch niet ? Mijn moeder kwam naast me zitten en hield mijn hand vast. ‘Narjis alsjeblieft denk er goed over na, het is echt een goede jongen en hij is echt gek op je’ probeerde ze me over te halen, maar ik wist beter. Ik kon hem niet zo goed. ‘Mama we laten ze langs komen en mijn antwoord zal ik geven’ zei ik en ze gaf me een grote glimlach. Het was nog niet zeker dat ik me Ja-woord gaf. Alleen wil ik eerst zijn familie ontmoeten en dan zien we wel verder. Ik zuchtte het uit. Ik moest morgen weer naar school. Ik had echt geen zin. Ik wou dat ik een week vrij kon krijgen, zodat ik lekker kon uitrusten. Het was nog middag en mijn moeder en de rest waren het huis uit. Ik bleef alleen over. Ik had mijn telefoon nog niet eens bekeken. Ik pakte het uit mijn nachtkastje en zag dat Saloua me vele malen had gebeld. Ik belde haar terug. ‘Heey schat’ zei ze en zo verliep heel het gesprek. Ze zei dat ze Eman had gezien. Toen ze dat zei slikte ik het brok in mijn keel. ‘Ik wil niet over hem praten , het kan me niets schelen’ zei ik bot terug. Ze vroeg wat er was , maar ik hield mijn mond. ‘Ik kom nu langs’ zei ze en hing op. Ze komt langs en dan gaat ze hele tijd over hem praten pff. Ik had er geen zin in. Fatih kwam thuis en zei me dat ik naar boven moest. ‘Waarom?’ vroeg ik en hij zei dat ik niets moet vragen en gewoon naar boven moet. ‘Maar Saloua…’ zei ik , maar hij schreeuwde dat ik me mond moest houden. Sjonge jonge die is licht geïrriteerd. Even later ging de bel. Ik hoorde iemand trap afkomen en klopte op de deur van mijn kamer. Ik stond op en maakte open. ‘Saloua !’ zei ik en groette haar met vier kusjes. Zo begonnen we over standaard dingen te praten. ‘Zitten echt hele leuke jongens daar beneden’ zei ze en ik rolde met mijn ogen. Alsof dat mij wat kon schelen. Ik heb nu enorme haat aan jongens gekregen. Vooral na wat Eman me had aangedaan. De deur stond op een kier en ik hoorde iemand op de gang. Ik stond op en keek wie het was. Ik zag alleen zijn achterkant. ‘Sallam zou je me kunnen..’ Hij stopte midden in zijn zin en keek me aan. Imrane ? Wat deed hij nou hier. Is hij een vriend van Fatih? ‘Ben jij zusje van Fatih?’ vroeg hij en ik knikte. Saloua stond ook op en keek ons beiden aan. ‘Ik wou alleen vragen of je handdoek voor me had wil namelijk rodo doen’ Ma Shaa Allah dacht ik bij mezelf. ‘Ik zal even gaan kijken’ Ik liep de douche in en haalde handdoek voor hem uit. Ik gaf het aan hem en hij bedankte me en liep de douche in. Saloua en ik liepen mijn kamer weer in en ze schoot opeens in de lach. ‘Oehh Narjis je bent verlieeffd !’ zei ze en deed haar wenkbrauw op en neer. Ik gaf haar speels een duwtje. ‘Echt niet !’ zei ik en ze wees naar mijn gezicht. ‘Wat?’ zei ik en ik wist dat ik zo rood was als een tomaat.

 

[lopititia]

Saloua en ik praatte de hele tijd over koetjes en kalfjes totdat er op de deur werd geklopt. ‘Kom maar naar binnen’ Ik zat met mijn rug tegen de deur dus kon niet zien wie het was. Saloua tikte me aan en ik draaide om. ‘Kan ik je even alleen spreken?’ vroeg Imrane en ik keek Saloua even aan die hevig met haar hoofd ja schudden. Ik weet het niet hoor. ‘Ik vind het goed’ zei ik en samen liepen we naar de logeerkamer. Ik deed het op slot , zodat niemand naar binnen kon komen. Hij nam alvast plaatst op het bed en even later nam ik plaatst naast hem. Hij keek me van top tot teen aan. Ik zag er niet bepaald verzorgd uit. Ik had een Marokkaanse pyama aan en mijn haar zat in een slordige knot en alsnog kijkt hij me aan met die blik. ‘Hoe gaat het tussen jou en Eman?’ vroeg hij en bij die vraag , moest ik slikken. Ik had geen zin om weer over hem te praten.. Ik stond net op het punt om hem te vergeten. ‘Ik wil er niet over praten’ zei ik zacht en keek naar beneden. Zijn hand kwam op mijn been. Ik voelde me daar niet goed bij en wou zijn hand weg halen , alleen liet ik het toe. Ik stond op. ‘Ik moet gaan’ zei ik , hij wou net wat zeggen maar ik verliet snel de kamer. Saloua sprong meteen op mijn bed. ‘Heb je ons zitten afluisteren?’ vroeg ik haar en ze schoot in de lach. ‘Hij is overduidelijk gek op je ! ‘ zei ze en ik schudde mijn hoofd. ‘Saloua ik vertrouw jongens niet’ Ze moest slikken. En keek naar beneden. Ik had bij haar de gevoelige snaar geraakt. ‘Ik ga naar huis ik spreek je nog’ zei ze en deed haar jas aan en liep naar beneden. Uff kan deze dag nog erger. Ik was niet naar school gegaan , ik had me ziek gemeld. Mijn ouders wouden dat ik ging stoppen met school. Ik ben erop tegen. Ik wil eerst mijn studie afmaken en daarna zie ik wel. Ik had al die jaren niet voor niks op school gezeten. Tot op een dag.
‘Waar ga je heen?’ vroeg mijn vader , terwijl ik mijn schooltas zocht. ‘Ik ga naar school’ zei ik en doorzocht de kasten en onder de tafels. ‘Je gaat nergens heen je blijft thuis’ zei hij vastberaden , ik keek hem aan en zag dat hij een serieuze blik gaf. Hij meende het. ‘Ik heb toch niet al die jaren voor niks op school gezeten !’ schreeuwde ik en hij verhefte zijn hand. Ik probeerde niet in tranen uit te barstten. Ik zag wazig door mijn betraande ogen. ‘Je blijft thuis en daarmee uit !’ zei hij en liep de woonkamer uit. Ik bleef schokkend op de bank zitten , met mijn handen voor mijn gezicht. De tranen bleven stromen en stromen. Ik vergooi mijn toekomst in een keer. Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik liep richting de douche en waste mijn gezicht. Dan maar niet naar school. Het was eind Februari begin Maart dus. Ik zat in mijn examenjaar en zou deze jaar mijn diploma behalen In Shaa Allah. Alleen verbied me vader me nu om nog naar school te gaan. Ik vond het jammer , maar ik accepteerde het toch. Hij wil alleen het beste voor me. Imrane kwam vaak langs zehma voor Fatih. Ik denk dat hij eerder voor mij kwam. We bleven altijd urenlang in de woonkamer praten en leerde elkaar zo beter kennen. We werden de beste Matties. Ach je kent Fatih is erger dan een vrouw. Bij hem duurde het altijd lang , voordat hij aangekleed was. Fatih kwam naar beneden. ‘Kom we gaan ‘ zei hij tegen Imrane. Hij gaf me eerst een High-five en daarna liep hij de deur uit. Mijn moeder was aangekleed. ‘Yallah opstaan we gaan spullen halen voor Zaterdag’ zei ze en ik vroeg me af wie er Zaterdag gaat komen. Ik trok snel een jellaba aan , omdat mijn vader al mijn spijkerbroeken had weggegooid. Ik deed snel een sjaal om mijn hoofd. We liepen richting de stad. Het was best warm.. De zon scheen fel aan de hemel. Kinderen speelde buiten. Vrouwen liepen met kinderwagen aan hun handen en zeurende kinderen aan hun lijven geplakt. Mijn moeder bekeek alle winkels. Ze zag een mooie jurk staan. We liepen meteen naar binnen. De eigenaar van de zaak was een Marokkaan. ‘Sallam Aleikoum’ groette hij ons en zette een breed glimlach op zijn gezicht. ‘Wa3leikoum ou Sallam’ groette wij terug en mijn moeder bekeek aandachtig de jurk. ‘Is dit niet iets voor jou he Narjis?’ zei ze en ik werd rood. Want die jongeman bleef zijn aandacht op ons houden. ‘Hoeveel kost deze jurk mijn zoon’ vroeg ze aan hem. ‘Zeg maar Nourdine Ghaltie’ zei hij en begon een praatje te maken met een andere man die net binnenkwam. ‘Sorry dat ik weg was’ verontschuldigde hij en bekeek de jurk. ‘Hij kost 150 euro , alleen ik verkoop ‘m aan jullie voor de halve prijs’ Mijn moeders ogen glinsterden. ‘Dat had niet gehoeven’ zei ik snel. Hij haalde de jurk uit de paspop en deed hem in een plastic zakje. ‘Dat is dan 75 euro’ zei hij en ik haalde mijn vaders pas uit mijn zak. ‘Sorry lieve dame je kan hier niet pinnen’ zei hij en ik keek hem aan en hij gaf me snel een knipoog. Hij zocht oogcontact met me. ‘Ik ga ff snel pinnen ik ben zo terug’ zei ik en liep de zaak uit en liep naar het dichtstbijzijnde pinautomaat. ‘Heb je hulp nodig?’ vroeg iemand achter me. Ik herkende zijn stem , alleen ik durfde niet om te draaien. Ik wou hem niet onder ogen komen…