Patron
Amazigh
- 9 mrt 2012
- 4.028
- 560
Echte verhaalschrijvers hier zo te zien.
- 15 aug 2012
- 1.046
- 18
Keep going! Mooi begin!
- 21 aug 2011
- 13.008
- 244
Samir waar blijft ons vervolg?? 
- 5 mrt 2012
- 18.240
- 681
Ups!! 
- 14 jan 2014
- 287
- 107
moooi geschreven,, yallah upp wil vervolg zien hahaha
- Topicstarter
- #22
S
Samir
Guest
Alsof ze mijn vraag al had verwacht, antwoordt ze meteen met een lichte irritatie: "Nee, het is maar een collega van werk. Echt vervelend dat ik mijn werktelefoon altijd mee moet nemen". Ik werp een blik op mijn horloge en zie dat het half 10 is. Een rare tijd om een telefoontje te krijgen van een collega, maar ik besloot om niet verder te vragen.
Er was opeens een stilte ontstaan. Een stilte waarin een seconde langer dan een eeuwigheid lijkt te duren. Ik voelde mij niet op mijn gemak. Latifa had waarschijnlijk hetzelfde gevoel. Ze slaakte een diepe zucht en kijkt me even aan. "Samir, is het geen tijd om te gaan?"
Ik keek haar met een vragende blik aan. "Heb je er geen zin meer in dan?"
"Nee, maar het begint laat te worden".
Daar had ze wel gelijk in, het was eigenlijk geen tijdstip voor een Marokkaanse meid om af te spreken. Ik stond op en liep richting de ober om de rekening te betalen. De ober vroeg vriendelijk of ik het naar mijn zin had. Ik antwoordde beleefd terug dat ik zeker terug zou komen. Na het betalen van de prijzige rekening, liep ik terug richting de tafel om mijn jas aan te trekken. Ik zag dat Latifa al was opgestaan en kon haar nergens zien. Ik keek om mij heen, maar ze was niet meer in het restaurant. Er gaan verschillende gedachten door mijn hoofd. Wat mankeert deze meid? We hadden niet eens afscheid genomen, of zou ze boos zijn geworden?
Ik liep geïrriteerd naar de uitgang van het restaurant. Buiten kijk ik links en rechts, terwijl ik probeer te schuilen voor de regen. Welke kant was Latifa opgegaan? Er was niemand te zien. Links waren een paar kledingwinkels met gesloten luiken. Rechts waren appartementen. De ramen waren allemaal donker, de bewoners lagen al veilig in bed. Ik besefte mij dat ik midden in een onbekend dorp ben, met het onweer rommelend boven mijn hoofd. Ik zet de kraag van mijn jas op en zoek een plek om te schuilen. Het zou kunnen dat Latifa was weggereden met haar auto. Er was weinig openbaar vervoer in dit dorp, dus dat lijkt mij waarschijnlijk. Of is zij opgehaald door iemand? Verschillende scenario's dwalen door mijn hoofd, maar ik kan geen antwoorden vinden. Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van het taxibedrijf op. Ik bel meerdere keren, maar er wordt niet opgenomen.
Ik besloot om weer naar binnen lopen in het restaurant. Misschien kan de ober een taxi voor mij regelen. In de gang kom ik de ober tegen die ik vriendelijk om een gunst vraag. Hij is bereid om een taxi te bellen, maar ik zou moeten wachten bij de bar van het restaurant. Ik trek mijn jas weer uit en neem een plek bij de bar. Ik kijk naar de zaal en zie nog steeds mensen gezellig eten en kletsen aan tafel. Dit was duidelijk een restaurant voor de rijke mensen. Er waren geen andere Marokkanen te verkennen in dit restaurant. Ik begrijp niet echt waarom Latifa hier wilde afspreken. Terwijl ik mij dat afvraag, zie ik een dame mijn kant opkomen. Het is een Aziatische schoonheid van rond de 25 jaar. Ze is slank en deftig gekleed in een zwarte jurk. De dame kijkt me aan met een glimlach gevuld met vrouwelijke charme. Terwijl ze het gordijn glanzend zwart haar opzij schuift, neemt ze plaats op de lege plek naast me.
"Hooi, alles goed?" vraagt ze zachtjes.
Ik had geen zin in gesprekken. "Jaa het gaat, maar ik ben op zoek naar een taxi", momeplde ik.
Ze knippert met haar ogen en schudt haar hoofd. "Nee, ik breng je wel naar huis", zegt ze met een beleefd glimlach.
Voor ik antwoord kon geven, staat ze gelijk weer op en loopt richting de uitgang. Ik besloot haar te volgen en we lopen samen door de gang naar buiten. Ze kijkt me weer aan. "Was dit je eerste ontmoeting met dat Marokkaanse meisje?"
Ik stond versteld van deze vraag en kijk haar verbaasd aan. Wie is deze Aziatische meid en waarom houdt ze mij al die tijd in de gaten? Of had ze gewoon teveel gedronken? Nee, daarvoor was haar blik te helder. Ik bestudeerde haar gezicht op zoek naar iets bekends. Maar dat kon ik niet vinden. Ik vergeet nooit een gezicht, en ik wist zeker ik haar nooit eerder had ontmoet.
Er was opeens een stilte ontstaan. Een stilte waarin een seconde langer dan een eeuwigheid lijkt te duren. Ik voelde mij niet op mijn gemak. Latifa had waarschijnlijk hetzelfde gevoel. Ze slaakte een diepe zucht en kijkt me even aan. "Samir, is het geen tijd om te gaan?"
Ik keek haar met een vragende blik aan. "Heb je er geen zin meer in dan?"
"Nee, maar het begint laat te worden".
Daar had ze wel gelijk in, het was eigenlijk geen tijdstip voor een Marokkaanse meid om af te spreken. Ik stond op en liep richting de ober om de rekening te betalen. De ober vroeg vriendelijk of ik het naar mijn zin had. Ik antwoordde beleefd terug dat ik zeker terug zou komen. Na het betalen van de prijzige rekening, liep ik terug richting de tafel om mijn jas aan te trekken. Ik zag dat Latifa al was opgestaan en kon haar nergens zien. Ik keek om mij heen, maar ze was niet meer in het restaurant. Er gaan verschillende gedachten door mijn hoofd. Wat mankeert deze meid? We hadden niet eens afscheid genomen, of zou ze boos zijn geworden?
Ik liep geïrriteerd naar de uitgang van het restaurant. Buiten kijk ik links en rechts, terwijl ik probeer te schuilen voor de regen. Welke kant was Latifa opgegaan? Er was niemand te zien. Links waren een paar kledingwinkels met gesloten luiken. Rechts waren appartementen. De ramen waren allemaal donker, de bewoners lagen al veilig in bed. Ik besefte mij dat ik midden in een onbekend dorp ben, met het onweer rommelend boven mijn hoofd. Ik zet de kraag van mijn jas op en zoek een plek om te schuilen. Het zou kunnen dat Latifa was weggereden met haar auto. Er was weinig openbaar vervoer in dit dorp, dus dat lijkt mij waarschijnlijk. Of is zij opgehaald door iemand? Verschillende scenario's dwalen door mijn hoofd, maar ik kan geen antwoorden vinden. Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van het taxibedrijf op. Ik bel meerdere keren, maar er wordt niet opgenomen.
Ik besloot om weer naar binnen lopen in het restaurant. Misschien kan de ober een taxi voor mij regelen. In de gang kom ik de ober tegen die ik vriendelijk om een gunst vraag. Hij is bereid om een taxi te bellen, maar ik zou moeten wachten bij de bar van het restaurant. Ik trek mijn jas weer uit en neem een plek bij de bar. Ik kijk naar de zaal en zie nog steeds mensen gezellig eten en kletsen aan tafel. Dit was duidelijk een restaurant voor de rijke mensen. Er waren geen andere Marokkanen te verkennen in dit restaurant. Ik begrijp niet echt waarom Latifa hier wilde afspreken. Terwijl ik mij dat afvraag, zie ik een dame mijn kant opkomen. Het is een Aziatische schoonheid van rond de 25 jaar. Ze is slank en deftig gekleed in een zwarte jurk. De dame kijkt me aan met een glimlach gevuld met vrouwelijke charme. Terwijl ze het gordijn glanzend zwart haar opzij schuift, neemt ze plaats op de lege plek naast me.
"Hooi, alles goed?" vraagt ze zachtjes.
Ik had geen zin in gesprekken. "Jaa het gaat, maar ik ben op zoek naar een taxi", momeplde ik.
Ze knippert met haar ogen en schudt haar hoofd. "Nee, ik breng je wel naar huis", zegt ze met een beleefd glimlach.
Voor ik antwoord kon geven, staat ze gelijk weer op en loopt richting de uitgang. Ik besloot haar te volgen en we lopen samen door de gang naar buiten. Ze kijkt me weer aan. "Was dit je eerste ontmoeting met dat Marokkaanse meisje?"
Ik stond versteld van deze vraag en kijk haar verbaasd aan. Wie is deze Aziatische meid en waarom houdt ze mij al die tijd in de gaten? Of had ze gewoon teveel gedronken? Nee, daarvoor was haar blik te helder. Ik bestudeerde haar gezicht op zoek naar iets bekends. Maar dat kon ik niet vinden. Ik vergeet nooit een gezicht, en ik wist zeker ik haar nooit eerder had ontmoet.
- Topicstarter
- #25
S
Samir
Guest
Samir je had niet je eigen naam moeten gebruiken, ik kan het nu niet serieus nemen. Maar je kan wel schrijven
Jij zoekt ruzie denk ik hahaha
Nee nee maar ik vind het gewoon grappig. Ga verder, ik heb hoge verwachtingen van jou dus zied...
- Topicstarter
- #27
S
Samir
Guest
Dank je wel. Mocht ik nog een personage erin verwerken met een gemene karakter, dan weet ik welke naam ik ga gebruiken haha
Hahaha mimosa is een nickname, dan stelt je verhaal helemaal niks meer voor. Haha je gooit je eigen ruiten in
Oke ik doe flauw, ik ben benieuwd naar het vervolg en waarom latifa zo vreemd doet.- Topicstarter
- #29
S
Samir
Guest
Hahaha mimosa is een nickname, dan stelt je verhaal helemaal niks meer voor. Haha je gooit je eigen ruiten in
hahaha dat is waar. Ik zal mijn ruiten niet ingooien haha bedankt voor het lezen Mimosa!
- 9 jan 2014
- 652
- 162
Super verhaal! Ga zo door. Je moet een boek schrijven!