In stilte reizen

M

Mimosa123

21 apr 2014
405
126
Patron zei:
Wanneer komt de romantiek in het verhaal? :p
Klik om te vergroten...
Is dit niet al romantisch genoeg

''s een Aziatische schoonheid van rond de 25 jaar. Ze is slank en deftig gekleed in een zwarte jurk. De dame kijkt me aan met een glimlach gevuld met vrouwelijke charme. Terwijl ze het gordijn glanzend zwart haar opzij schuift, neemt ze plaats op de lege plek naast me.''

Verder gaat Samir niet hoor we zitten wel op rkempo meneer patron:hihi:
 
I

iesiej

7 mei 2014
1
0
Waauuww, ga gauw verder ..
je hebt me zover gekregen om hier een account aan te maken :eek:
Wil meerr lezen !
 
S

Samir

Guest
Ik keek haar strak aan en zei: “Waarom vraag je dat? Hield je ons in de gaten?” Alsof ze zich schuldig voelde voor haar vraag, schoot ze meteen in de verdediging. “Nee natuurlijk niet, maar ze woont bij mij in de wijk”.

Hoewel dat een logische verklaring is voor haar interesse in ons, kreeg ik het gevoel dat ze mij meer wilde vertellen. Ik besloot om tijdens de autoreis door te vragen. We lopen samen door het parkeerterrein van het restaurant naar de auto. Het Aziatische meisje heeft een mooie rode Renault Clio, met zwarte velgen. Nadat we zijn ingestapt, ruik ik een aangename parfumgeur in de auto. Haar auto is schoon en zeer verzorgd van binnen.

Het meisje start de auto en rijdt in de eerste versnelling langzaam het parkeerterrein af. Opgelucht leunde ik achterover in de stoel. “Waar moet ik je afzetten?” vroeg ze.
“In het heuvelkwartier graag”, antwoordde ik. Ze knikte bevestigend en reed langzaam langs de donkere straten. Ik keek naar buiten en zag hoe mensen schuilen voor de regen. Ik was blij dat ze mij naar huis wilde brengen.

Er ontstond een stilte in de auto. Het meisje sprak niet en was zo in gedachten verzonken, dat ze bijna een verkeerde afslag had genomen. Ze verbeterde zich meteen door terug te rijden, terwijl ze voorzichtig naar me glimlachte. Ik glimlach terug en besloot een gesprek te beginnen.
“Waar denk je al die tijd aan?”
Weer ontstond er een stilte. Ik keek haar aan en zag twijfels in haar gezicht. Ze deed haar uiterste best om haar gedachten in woorden te vatten. Maar ze kon niet de juiste woorden vinden om haar onzekerheid te verklaren.
“Ik weet niet of ik jou dit moet vertellen”, zei ze met een bevende stem. “Want het gaat mij eigenlijk helemaal niks aan”.
“Wat bedoel je precies? Als er iets met Latifa is wil ik dat graag weten”, zei ik met een lichte irritatie.

Ze keek even naar mij en zuchtte, bijna onhoorbaar. Daarna haalde ze diep adem en kijkt me strak aan. “Luister eens, dat meisje is niet eerlijk tegen jou. Ze heeft een langdurige relatie met een andere man. En als ik jou was zou ik ver uit de buurt blijven van deze man”.
Ik schrok van deze woorden, maar Ik bleef voor me uitkijken. Ik kon haast niet geloven wat ik zojuist had gehoord. Maar met een gezicht zonder emoties probeer ik mijn verbazing en woede te verbergen.

Nogmaals kijkt ze mij aan. Maar nu kijkt ze verdrietig, medelijdend. “Ik weet niet hoe serieus jullie zijn, maar ik kan je wel vertellen dat het niets kan worden tussen jou en Latifa”. Ik zweeg en bleef nog steeds voor me uitkijken. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe het meisje steeds naar me staarde, in berustende afwachting van mijn reactie.

Er gaan verschillende gedachten door mij heen. Ik denk aan mijn tante die mij vertelde hoe bijzonder Latifa is. Al maanden sprak ze lovend over de goede manieren van haar buurmeisje. ik moest altijd aanhoren hoe behulpzaam en gelovig Latifa is. Door mijn tante kreeg ik zelf ook interesse en besloot haar vandaag te ontmoeten. Ik zag haar eerder wanneer ik bij mijn neef op bezoek kwam, maar had nooit echt met haar gesproken. Ik vertrouwde blind op de woorden van mijn tante, die zelfs mijn moeder geinteresseerd had gemaakt. Jaa, Mijn eigen traditionele moeder kreeg interesse in een buurmeisje van mijn tante. Dan moest het wel een heel bijzonder meisje zijn, dacht ik altijd.

Verdwaald in gedachten had ik niet opgemerkt dat we waren aangekomen in mijn woonwijk het Heuvelkwartier. Ik keek het Aziatische meisje aan, zonder iets te zeggen. Langzaam brengt ze de auto tot stilstand, bij een parkeerplaats. Ik wist zeker dat ze mij nog veel kon vertellen over Latifa. Ik wilde haar nog meer vragen stellen, voordat ik zou uitstappen.
"Waarom moet ik ver uit de buurt van haar vriend blijven?" zei ik op lage toon.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
S

Samir

Guest
Jullie mogen best kritisch zijn, ik ben geen Harry Mulish haha
 
Karma

Karma

5 mrt 2012
18.240
681
Haha ik mag latfia niet! Ik ben echt zoo nieuwsgierig hoe het gaat aflopen..
Ups! :bounce:
 
S

Samir

Guest
Het meisje kijkt me twijfelachtig aan. Ze lijkt niet bereid te zijn om antwoord te geven. Het leek mij ook beter om op dit moment gewoon afscheid te nemen en naar huis te gaan. Nadat ik haar had bedankt voor de lift, verliet ik de auto en liep richting mijn huis. Wat was het vandaag toch een rare avond, en heel anders afgelopen dan ik had verwacht. Ik besloot om er niet teveel over na te denken. Het was gewoon mijn Makteb niet, en dat zou ik moeten accepteren. Aangekomen bij het huis haalde ik mijn huissleutel uit mijn zak en opende de deur. Met verzonken gedachten dwaalde ik door de woning op zoek naar mijn bed. Niet lang nadat ik vermoeid op bed lag, viel ik klokslag 1 uur snachts in slaap.

Midden in de nacht ontwaakte ik uit een onrustige slaap. De digitale display van de wekker op het nachtkastje toonde half 5 in de ochtend. . Ik merk nu pas dat ik met mijn kleding in slaap ben gevallen. En dan hoor ik opeens een krakend geluid in de woonkamer. Het geluid dat mij waarschijnlijk heeft gewekt. Zonder na te denken sloeg ik het laken weg in een snelle vaart, en stond meteen op. Ik deed de deur van mijn slaapkamer open en loop door de gang naar de woonkamer. Ik zie dat het licht daar aanstaat. Wanneer ik mijn moeder in de woonkamer zie, haal ik opgelucht adem. Ze zit aan de eettafel, met een doosje medicijnen en een glas water op tafel. Ze wordt vaker midden in de nacht wakker om medicijnen te nemen tegen migraine, of om het fajrgebed te bidden.

Ik loop meteen naar mijn moeder toe en kus haar voorhoofd.
"Samir, waar was je de hele avond?" vraagt ze bezorgd. "Ik heb de hele avond op je gewacht".
Ik keek mijn moeder aan en zag duidelijk dat ze niet goed heeft kunnen slapen.
"Yema, Sorry dat ik je alleen thuis liet maar het zal niet meer gebeuren". Ik wist niet wat ik anders moest zeggen. Het was niet verstandig om haar niks te laten weten, aangezien ze altijd bang is om alleen thuis te zijn in de avond.

Alsof mijn moeder teleurgesteld was, schudde ze haar hoofd.
"Samir, je weet dat ik niet alleen thuis kan blijven. Sinds je vader ons heeft verlaten, kan ik geen minuut thuis blijven in de avond."
Ik hoorde een intense treurigheid in haar stem. Ik kon niet begrijpen waarom ik mijn eigen moeder niets liet weten, terwijl ik de hele avond afwezig was. Na het overlijden van mijn vader, maakt ze zich altijd zorgen om mij. Nadat mijn vader was begraven, heeft ze een zware periode achter de rug. Het is nu 11 maanden later, maar ze draagt nog steeds het verdriet met zich mee. Daarnaast maakt ze zich elke seconde zorgen dat ze mij ook zal verliezen. Ik doe natuurlijk mijn uiterste best om haar te geruststellen. Zware medicijnen tegen stress en migraine helpen nauwelijks tegen de angst die mijn moeder met zich draagt.
 
Log in | Registreer
Bovenaan