- 4 feb 2011
- 3.250
- 18
Salwa..
De volgende morgend werd ik wakker in mijn slaapkamer..
Ik herriner me weer alles van gisteren en begon weer te huilen.
Ik voelde me machteloos.
Het was alsof dat iedereen iets tegen me heeft.
Alsof ik de enige ben die altijd iets heeft gedaan.
Niemand die tijd voor me gaf.
Niemand die om me gaf!
opeens dacht ik aan mijn tante ,
Mijn tante van nederland die ons veel kwam opzoeken in belgie.
Mijn lieve tante die altijd wel geschenken voor me gaf.
Mijn tante aan wie ik alles zei , mijn liefste tante dus.
Zij zal me zeker geloven, ze had me wel vroeger altijd geloofd.
En dat is niemand minder dan DE MOEDER VAN HUSN zelf !!!!
Ik moest het haar gaan vertellen want ik moest het wel bij iemand kwijt.
Ik had dus wel wat een beetje hoop. Net toen ik mijn dekens weg duwde
en wou opstaan kwam dounia binnengestorm in mijn slaapkamer.
Zij sloot de deur achter zich dicht en nam zomaar een plaats op een stoeltje in mijn slaapkamer.
Mijn haat kwam naar boven , wat ik dus niet van mezelf verwachte.
Ik wou haar maar dan werkelijk dood. Na wat ze me allemaal heeft aangedaan.
Die leugens die ze verzonde tegen mijn moeder , en en nog veel meer.
"Nouu , ik hoop dat je een les hebt geleerd, dat je husn nooit zal kunnen krijgen" zei ze glimlachend. " Wat waren die leugentjes die je verzonde tegen mijn moeder" vroeg ik zoo kalm mogelijk. Dounia antwoorde gewoon glimlachend. "Dounia luister , heb je echt geen leven? , je doet zoveel moeite voor die ene jongen die je dus nooit gaat krijgen want hij zei tegen mij hoe lelijk hij jou wel vindt" zei ik glimlachend. Ik zag aan dounia's blik dat ze diep , zeeer diep is gekwets door me. Ze had dit dus zeker niet zien aankomen en zeker niet verwacht van me.
Ik stond op pakte een schaar en ik houdde hem tegen haar nek en ik trok haar haren omlaag en zei met een dodelijke blik: Nouu , dounia .. Weet je .. Jij maakt je druk voor zon stom gevalletje terwijl je amper 1/4 van het verhaaltje kent, Ik dacht vroeger dit nooit te zullen zeggen maar ik haat je zoo dat ik je dood wil... Maar mocht je dus nog één leugen of gezever of weet ik nog wat verspreiden over mij , en ik meen het dounia , voell je vroeg of later deze schaar in je focking nek focking dom sgraall wijf !!! "Salwa aub doe normaal doe die schaar weg en laat mijn haren los" zei ze met een bibberende stem....
De volgende morgend werd ik wakker in mijn slaapkamer..
Ik herriner me weer alles van gisteren en begon weer te huilen.
Ik voelde me machteloos.
Het was alsof dat iedereen iets tegen me heeft.
Alsof ik de enige ben die altijd iets heeft gedaan.
Niemand die tijd voor me gaf.
Niemand die om me gaf!
opeens dacht ik aan mijn tante ,
Mijn tante van nederland die ons veel kwam opzoeken in belgie.
Mijn lieve tante die altijd wel geschenken voor me gaf.
Mijn tante aan wie ik alles zei , mijn liefste tante dus.
Zij zal me zeker geloven, ze had me wel vroeger altijd geloofd.
En dat is niemand minder dan DE MOEDER VAN HUSN zelf !!!!
Ik moest het haar gaan vertellen want ik moest het wel bij iemand kwijt.
Ik had dus wel wat een beetje hoop. Net toen ik mijn dekens weg duwde
en wou opstaan kwam dounia binnengestorm in mijn slaapkamer.
Zij sloot de deur achter zich dicht en nam zomaar een plaats op een stoeltje in mijn slaapkamer.
Mijn haat kwam naar boven , wat ik dus niet van mezelf verwachte.
Ik wou haar maar dan werkelijk dood. Na wat ze me allemaal heeft aangedaan.
Die leugens die ze verzonde tegen mijn moeder , en en nog veel meer.
"Nouu , ik hoop dat je een les hebt geleerd, dat je husn nooit zal kunnen krijgen" zei ze glimlachend. " Wat waren die leugentjes die je verzonde tegen mijn moeder" vroeg ik zoo kalm mogelijk. Dounia antwoorde gewoon glimlachend. "Dounia luister , heb je echt geen leven? , je doet zoveel moeite voor die ene jongen die je dus nooit gaat krijgen want hij zei tegen mij hoe lelijk hij jou wel vindt" zei ik glimlachend. Ik zag aan dounia's blik dat ze diep , zeeer diep is gekwets door me. Ze had dit dus zeker niet zien aankomen en zeker niet verwacht van me.
Ik stond op pakte een schaar en ik houdde hem tegen haar nek en ik trok haar haren omlaag en zei met een dodelijke blik: Nouu , dounia .. Weet je .. Jij maakt je druk voor zon stom gevalletje terwijl je amper 1/4 van het verhaaltje kent, Ik dacht vroeger dit nooit te zullen zeggen maar ik haat je zoo dat ik je dood wil... Maar mocht je dus nog één leugen of gezever of weet ik nog wat verspreiden over mij , en ik meen het dounia , voell je vroeg of later deze schaar in je focking nek focking dom sgraall wijf !!! "Salwa aub doe normaal doe die schaar weg en laat mijn haren los" zei ze met een bibberende stem....
,, als jullie t goed vinden natuurlijk 
